ყოველი ადამიანის გული გრძნობს, და რამდენად იგი კეთილშობილია, იმდენად უფრო უყვარს სიკეთე და სიმართლე,

ყოველი ადამიანის გული გრძნობს, და რამდენად იგი კეთილშობილია, იმდენად უფრო უყვარს სიკეთე და სიმართლე, მაშინ როდესასც ახლანდელ ცხოვრებაში სიკეთე და სიმართლე ძალიან ხშირად იჩაგრება ბოროტებისა და უსამართლობისაგან, საიდანაც წარმოიშობა ადამიანის ბუნებაში ასეთი ღრმა შეხედულება სიკეთეზე და სიმართლეზე, გინდ სინდისზე? თუ არა იმ იდუმალ სიკეთისა და სიმართლის სამყაროს შეგრძნებიდან, რომელიც ახლანდელ ცხოვრებას კუბოს ფიზრით ესაზღვრება? "უკეთუ გვრწამს, ვითარმედ იესო მოკვდა და აღსდგა, ეგრეთვე ღმერთმან შესვენებულნი იგი იესოს მიერ მოიყვანეს მისთანა". (თეს. 4.14). "ქრისტე აღსდგა მკვდრეთით და იქმნა იგი დასაბამ შესვენებულთა" (I კორ. 15,20).
    ვფიქრობ, რომ ჩვენთვის არა უკვდავების, აღდგომის და მომავალი ცხოვრების მტკიცებაა საჭირო, არამედ მხოლოდ გახსენაბა. საიქიო მომავალი სიცოცხლის დავიწყება ჩვენ მიგვიყვანს ყველა სიკეთისა და ჰოი, ადამიანო, უსათუოდ უკვდავი არსება ხარ, თუნდაც რომ არ გინდოდეს იგი! ერიდე შენი უკვდავების დავიწყებას, რომ შენ მიერ მივიწყებულმა უკვდავებამ საუკუნო სიკვდილი არ გაგიმზადოს შენ, თუ ის ანაზდად გეწია. მაშ, ქრისტე აღსდგა!