ბრძენმა დაგვიწერა: „ყველა კაცს სახლში ნუ შემოუშვებ“ (ზირ. 11, 29). ამიტომ, როდესაც შენთან მგზავრი მოდის, ჯერ ღვთისადმი ილოცე და შემდეგ გამოკითხე: საიდანაა ის და სად მიდის. თუ აღმოჩნდება, რომ უნდა მიიღო, მაშინ მიიღე, დააპურე და გაუშვი, მაგრამ არაფერი გაატანო, იმიტომ რომ, თუ სტუმართა მიღებას შენს ძალებზე მეტად შეეცდები, ვეღარ გაუმკლავდები მას.

უთხარი მას გულღიად: „აბბა! სადმე წასვლას ხომ არ ფიქრობ?“ თუ გეტყვის: „კი, მე განზრახული მაქვს წასვლა“, შენც უთხარი: „მეც ასევე მჭირდება სახლიდან გასვლა“. ხოლო, თუ გითხრა: „არა, არ ვფიქრობ“, მაშინ უთხარი მას: „მე წასასვლელი ვარ, მაგრამ აქ არავინაა, შენ რომ მოგემსახუროს ჩემს არყოფნაში“. ასეთნაირად ის მშვიდობით წავა.

მას შემდეგ, რაც მოთხოვნილება აღსრულებულია, არა მარტო სტუმართმოყვარეობისთვის საჭირო ნივთების დალაგება-მოწესრიგებაა კარგი, არამედ საყოფაცხოვრებო ნივთებისაც, რამეთუ ეშმაკს ცდუნების საბაბი არ უნდა მივცეთ. თუ დავიწყების ან სიზარმაცის გამო რაღაც დაიკარგება, წუხილს ნუ დაიწყებ, არამედ საკუთარი თავი სიზარმაცეში დაადანაშაულე და ღვთისაგან შენდობა ითხოვე. მაგრამ ამის გამო მტერმა არ მოგწყვიტოს სტუმართმოყვარეობის კეთილი საქმისაგან, არამედ მასში შენი ძალისაებრ, გადაჭარბების გარეშე ივარჯიშე, აკეთე ეს განსჯით და ამასთანავე იზრუნე, რათა არ ცდუნდე.