ხშირად გაიგონებთ რომ ახალგაზრდამ თავის ამხანაგს დანით ათობით სასიკვდილო ჭრილობა მიაყენა და მას კი

ხშირად გაიგონებთ რომ ახალგაზრდამ თავის ამხანაგს დანით ათობით სასიკვდილო ჭრილობა მიაყენა და მას კი სინანული არ დაუფლებია; ანდა შვილმა მშობელი მალულად მოკლა, მერე მშვიდად იდგა ცხედართან და ახლობლებისა და ნაცნობებისაგან სამძიმარს იღებდა.
    საიდან მოდის ასეთი დაუნდობლობა, ასეთი სისასტიკე?
    გეკითხებით, განა შეიძლება, ნამდვილად მორწმუნე, ღვთისმოსავმა ადამიანმა ასეთი საშინელი დანაშაული ჩაიდინოს?
    რა თქმა უნდა, არა, თუ იგი ფსიქიურად არ არის დაავადებული.
    აი, სადამდე დავეცით უღვთოდ.
    დღეს ჩვენ მხოლოდ ვლაპარაკობთ ამა თუ იმ დანაშაულზე და გვაოცებს მისი სიმძიმე. გაოცება საქმეს ვერ უშველის. უნდა შევძლოთ დანაშაულის მიზეზის მიგნება და არა განკითხვით, არამედ თანადგომითა და თანაგრძნობით ცოდვილის სწორ გზაზე დაყენება.