არსებობს ერთი ბრძნული ნათქვამი: არ უნდა უგულებელვყოთ ხალხური ანდაზები, როდესაც ისინი რაიმე ჯანსაღ აზრს შეიცავენ ( წმ. იოანე ოქროპირი).
    
    ფუტკრებთან სიახლოვე -თაფლია, ხოჭოსთან - ნაკელი.
    ნუ გრცხვენია შეკითხვის, გრცხვენოდეს უცოდინრობის.
    ვინც სულიერს კითხულობს, ის შეიძენს.
    სულელებს და ლოთებს გზა დაუთმე.
    ნუ გადადებ ხვალისთვის იმას, რისი გაკეთებაც დღეს შეგიძლია.
    გაყიდე თუნდაც ჭვავი, ვალი კი მოიშორე.
    აჰა, შენ, ღმეთო, რაც ჩვენ არ გვინდა (ეს იმათზეა ნათქვამი, ვინც ღმერთს ხრწნილ სიბერეს აძლევს, ახალგაზრდობას კი თავისთვის იტოვებს, ანუ უფალს აძლევს უვარგის საჩუქარს, თავისთვის კი კარგს იტოვებს).
    დაუკითხავად აიღე და არ თქვი, ესე იგი მოიპარე.
    ცუდს თუ გაჰყვები, ცუდს იპოვი.
    თავის თავს ავნებს ის, ვინც ჭიქაში ხშირად იყურება.
    დამპალი სიტყვა დამპალი გულიდან მომდინარეობს.
    ყველაფერს ნუ მოუსმენ, ზოგი რამ ერთი ყურიდან მეორეში გაუშვი.
    მოხუცებს პატივი ეცი, ახალგაზრდებს ასწავლე.
    მშობლები ისინი კი არ არიან, ვინც შობა, არამედ ისინი, ვინც სიკეთე ასწავლა.
    ვინც თამბაქოს ყნოსავს და ეწევა, ის სულიწმიდას განდევნის.
    ვინც ღმერთს ამაოდ მოუხმობს, ის თავის სიცოცხლეს ამაოდ ატარებს.
    დათვერი, ესე იგი სატანასთან დაიწინდე.
    რაც სხვაში არ მოგწონს, იმას თავად ნუ იზამ.
    ნუ მიატოვებ მშობლებს სიბერეში და ღმერთი არ მიგატოვებს.
    ვინც მშობლებს პატივს სცემს, არასოდეს დაიღუპება.
    ვინც კეთილ ხალხს არ უსმენს, ის ღმერთს ეკამათება.
    კეთილი სიტყვებისაგან ენა არ გახმება.
    სხვებს ნაკლები ელაპარაკე, ღმერთს კი - მეტი.
    ქვეყნად ბევრი გონიერია, კეთილი კი - ცოტა.