25. ღმერთს, თავისი ბუნებით სახიერსა და უბიწოს, ყველა ადამიანი თანაბრად უყვარს, როგორც თავისი

25. ღმერთს, თავისი ბუნებით სახიერსა და უბიწოს, ყველა ადამიანი თანაბრად უყვარს, როგორც თავისი ქმნილება. მაგრამ კეთილს განადიდებს, როგორც ზნეობით თავის მსგავსს, ხოლო უკეთურს შეიწყნარებს თავისი მოწყალების გამო, სჯის მას ამ წუთისოფელში და მოაქცევს. ასევე კეთილგონიერ და უბიწო ადამიანსაც თანაბრად უყვარს ყველა: კეთილი - მისი ბუნებისა და ნების კეთილად წარმართვისათვის, ხოლო უკეთური - როგორც მისი ბუნების, ასევე მისდამი თანაგრძნობის გამო, წყალობს მას, როგორც უგუნურსა და ბნელში მყოფს.