ავტორი:
ამბროსი ნეკრესელი
თემა:
მამაო ჩვენო
ხოლო მეორე თხოვა ბრძანებული სავედრებელად ჩვენდა ესე არს, ვითარმედ, მოვედინ სუფევა შენი. სუფევა
ხოლო მეორე თხოვა ბრძანებული სავედრებელად ჩვენდა ესე არს, ვითარმედ, "მოვედინ სუფევა შენი".
სუფევა ორსახედ გულისხმავყოთ. ერთად - საუკუნოსა მის სუფევისა, ფსალმუნისამებრ: "სუფევა შენი სუფევა არს საუკუნეთა". ხოლო მეორედ ვსცნობთ ამას ცხოვრებასა ჩვენსა შინა უმაღლესსა დიდებასა და მეფობითსა პატივ-აღყვანებასა. ამისთვის ესრეთ გულისხმავყოთ, ვითარმედ ოდეს ცოვრება ესე ჩვენი სათნოდ ღვთისა აღვასრულოთ და მცნებასა მისსა გული ჩვენი შევზღუდოთ, მაშინ გულთა და თირკმელთა განმკითხველი, საღმრთოსამებრ თქმულისა, ჰსცნობს თავსა ჩვენსა, რომელ შევრდომილ ვართ ბრძანებას მისსა და მცნებასა. და ჩვენცა გულითა კადნიერითა აღვიღაღადებთ, ვითარმედ "მოვედინ სუფევა იგი საუკუნოსა დიდებისა შენისა, რასა ღირსვიქმნეთ მუნ განსვენებასა სუფევისა შენისასა". ხოლო მეორე ესე ცხოვრებია სუფევისა ჩვენისა იყავნ წარმართებულ ნებისაებრ შენისა, ვითარცა მესამისა ვედრებითსა თხოვასა შინა გვიბრძანებს, ვითარმედ :იყავნ ნება შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქვეყანასა ზედა".
ვედრებითი ესე თხოვა, ბრძანებულიწ წმიდისა სახარებისა, ესრეთ გულისხმიერ გვყოფს, ვითარმედ, ვინათგან ყოველთავე არსთა ქმნილებათა შორის მივხედავთ, რომელ ხილულნი და უხილავნი ყოველნი შემოქმედისა მის მიერ ქმნილნი და დაბადებულნი მისნი არიან, და ყოველნივე ხელმწიფებასა და მონებასა მისსა ქვეშე არიან, ვითარცა წინასწარმეტყველი დასწერს: "აქებდით ღმერთსა ცანი და ქვეყანა", და შემდგომი. და რამეთუ არცაღა თუ ეშმაკთა ძალუძს წინაგანწყობად ბრძანებულთა მისთა, წმიდისაებრ იაკობ მოციქულისა მეტყველი, ვითარმედ "ეშმაკთაცა აქვს ძრწოლა შემოქმედებისა მისისა, დაღაცათუ სამართალად თვისსა დასჯილნი არიან". ეგრეთვე ჩვენცა მორწმუნენი მის შემოქმედისანი, შიშით და ძრწოლით ხელმწიფებასა მისსა და ნებასა მისსა ქვეშე ვმონებდეთ მეტყველნი, ვითარმედ "მამო ზეცათაო, იყავნ ნება შენი მორჩილებასა და ბრძანებასა ქვეშე შენსა აღმასრულებელთათვის. მხურველითა გულითა ვღაღადებთ შენდამი, რამეთუ არარაიმე ძალგვიძს თვინიერ ხელმწიფებისა და ბრძანებისა შენისა. ვითარცა ყოველთა ზეციურთა და ქვეყნიერთა ზედა ხელმწიფება არს ნებისა შენისა, ეგრეთვე ყოველსავე კეთილმოქმედებითსა განზრახვასა და მოქმედებასაცა ზედა ჩვენსა იყავნ ნება და ბრძანება ხელმწიფებისა შენისა, რათა მორჩილებით და მონებით ვადიდებდეთ სახელსა შენსა დიდსა, მაღალსა და მიუწვდომელსა".
სუფევა ორსახედ გულისხმავყოთ. ერთად - საუკუნოსა მის სუფევისა, ფსალმუნისამებრ: "სუფევა შენი სუფევა არს საუკუნეთა". ხოლო მეორედ ვსცნობთ ამას ცხოვრებასა ჩვენსა შინა უმაღლესსა დიდებასა და მეფობითსა პატივ-აღყვანებასა. ამისთვის ესრეთ გულისხმავყოთ, ვითარმედ ოდეს ცოვრება ესე ჩვენი სათნოდ ღვთისა აღვასრულოთ და მცნებასა მისსა გული ჩვენი შევზღუდოთ, მაშინ გულთა და თირკმელთა განმკითხველი, საღმრთოსამებრ თქმულისა, ჰსცნობს თავსა ჩვენსა, რომელ შევრდომილ ვართ ბრძანებას მისსა და მცნებასა. და ჩვენცა გულითა კადნიერითა აღვიღაღადებთ, ვითარმედ "მოვედინ სუფევა იგი საუკუნოსა დიდებისა შენისა, რასა ღირსვიქმნეთ მუნ განსვენებასა სუფევისა შენისასა". ხოლო მეორე ესე ცხოვრებია სუფევისა ჩვენისა იყავნ წარმართებულ ნებისაებრ შენისა, ვითარცა მესამისა ვედრებითსა თხოვასა შინა გვიბრძანებს, ვითარმედ :იყავნ ნება შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქვეყანასა ზედა".
ვედრებითი ესე თხოვა, ბრძანებულიწ წმიდისა სახარებისა, ესრეთ გულისხმიერ გვყოფს, ვითარმედ, ვინათგან ყოველთავე არსთა ქმნილებათა შორის მივხედავთ, რომელ ხილულნი და უხილავნი ყოველნი შემოქმედისა მის მიერ ქმნილნი და დაბადებულნი მისნი არიან, და ყოველნივე ხელმწიფებასა და მონებასა მისსა ქვეშე არიან, ვითარცა წინასწარმეტყველი დასწერს: "აქებდით ღმერთსა ცანი და ქვეყანა", და შემდგომი. და რამეთუ არცაღა თუ ეშმაკთა ძალუძს წინაგანწყობად ბრძანებულთა მისთა, წმიდისაებრ იაკობ მოციქულისა მეტყველი, ვითარმედ "ეშმაკთაცა აქვს ძრწოლა შემოქმედებისა მისისა, დაღაცათუ სამართალად თვისსა დასჯილნი არიან". ეგრეთვე ჩვენცა მორწმუნენი მის შემოქმედისანი, შიშით და ძრწოლით ხელმწიფებასა მისსა და ნებასა მისსა ქვეშე ვმონებდეთ მეტყველნი, ვითარმედ "მამო ზეცათაო, იყავნ ნება შენი მორჩილებასა და ბრძანებასა ქვეშე შენსა აღმასრულებელთათვის. მხურველითა გულითა ვღაღადებთ შენდამი, რამეთუ არარაიმე ძალგვიძს თვინიერ ხელმწიფებისა და ბრძანებისა შენისა. ვითარცა ყოველთა ზეციურთა და ქვეყნიერთა ზედა ხელმწიფება არს ნებისა შენისა, ეგრეთვე ყოველსავე კეთილმოქმედებითსა განზრახვასა და მოქმედებასაცა ზედა ჩვენსა იყავნ ნება და ბრძანება ხელმწიფებისა შენისა, რათა მორჩილებით და მონებით ვადიდებდეთ სახელსა შენსა დიდსა, მაღალსა და მიუწვდომელსა".
|