ვაყოვნებთ ვთქვათ: შევცოდე!

ადამიანები ვართ და ვცდებით, მაგრამ ვაყოვნებთ ვთქვათ: „შევცოდე!“ აბა, როგორ ვიტყვით ამას ჩვენ, უპირველესად კი მე, რომელთაც გულმავიწყობა, მცონარობა და მათი შემწე ამპარტავნება ჩვევად გვიქცევია. ეს კი სიმდაბლის გზაზე დიდ დაბრკოლებად გვექცევა! ეს გზა ქრისტემ თავისი ჯვრით გვამცნო, მაგრამ, ჩვენდა საუბედუროდ, თავს საკუთარი ნებით ვიყრუებთ.