გარდაცვალების ჟამს ადამიანის შემწე მისი საქმეების გარდა არავინაა

სიკვდილის უძნელეს და საშინლად მტანჯველ ჟამს ადამიანის შემწე მისი საქმეების გარდა არავინაა. ჭეშმარიტად არავინაა, გარდა ღვთისა. თუ მას ვემსახურებით, სულისა და ხორცის გაყრის საშინელ წუთებში შემწე და ხელისაღმპყრობელი გვეყოლება. „ვითარი ღუაწლი აქუს სულსა, გან-რაი-ვიდოდეს ხორცთაგან!“ ეს ღვაწლი მუდმივად გახსოვდეს, იფიქრე და ფრთხილად იყავი, რადგან ჰაერის საზვერეებიც გასავლელი გვაქვს. ისინი ზემოთ აღმავალი სულების სვლას აფერხებენ, დასაბრკოლებლად მათ ცხოვრების საქმეებს წარმოუდგენენ და ასე ითრევენ ჯოჯოხეთში.