ორი სიხარული აქვს მონაზონს

მონაზონს ორი სიხარული აქვს: ერთი, როცა მონაზონი ხდება და მეორე, როცა სიკვდილს უახლოვდება. მონაზვნის ცხოვრება განა სხვა რა არის, თუ არა მუდმივი მოწამეობა? ამიტომ, სიკვდილი სიხარულია, რადგან ის ფიქრობს, რომ ტანჯვასა და ბოროტის ბრძოლას თავს დააღწევს.