73. როდესაც ადამიანი ადამიანს არგებს ან სიტყვით ან საქმით, ორივე მათგანმა ღვთის მადლად უნდა შერაცხოს ეს, ხოლო ვინც ამას ვერ გულისხმაყოფს, გულისხმისმყოფლისგან იბატონება (იგულისხმება, რომ ღვთის მადლის გულისხმისმყოფელი სამერმისოდ სასუფეველში იმეუფებს, ხოლო მადლის უარმყოფელი ჯოჯოხეთის მონობაში დაიმკვიდრებს ადგილს).