ავტორი:
დეკანოზი კ. ცინცაძე
თემა:
საშინელი სამსჯამრო
ვის ძალ-უძს, საყვარელნო, წარსდგეს კადნიერებით ამა საშინელის სამსჯავროის წინაშე და სრულის იმედით
ვის ძალ-უძს, საყვარელნო, წარსდგეს კადნიერებით ამა საშინელის სამსჯავროის წინაშე და სრულის იმედით მოელოდეს სიმართლის გვირგვინს, რომელსაც მისცემს უფალი მარტო ოდენ მათ, ვინც შეიყვარეს გამოჩინება მისი (2 ტიმოთ. 4,8)? მას, ვისი შრომა და ღვაწლი ამაქვეყანაზედ იყო ნაყოფიერი, ხოლო ცხოვრება სათნო ღვთისა; მას, ვინც ყოველივე თავის საქმე შეასრულა თანახმად უფლისმცნებათა; მას, ვისაც ჩვეულებად ჰქონდა გადაქცეული ანგარიშის გაწევა თავის სვინიდისთან; მას, რომელიც განიკითხვიდა თავის თავსა, თანახმად მოციქულის მცნებისა: თავთა თვისთა განიკითხვიდეთ (1 კორ. 11, 31).
ამისთვის, თუმცა განკითხვა თავისი, განსჯა გულის)თქმათა, განზრახვათა, სიტყვათა და მოქმედებათა თვისთა ქრისტიანეთათვის დღემუდამ საჭირო და სასარგებლოა, მაგრამ ვინც ჯერ ვერ შესჩვევია, ვისაც სხვა დრო ვერ უპოვნია, დღეს მაინც უნდა შეიცვალონ ამ ფრიად კეთილის საქმისათვის და შეეკითხნენ თავიანთ თავსა: როგორ და რა რიგად გაატარეს, თავო ჩემო, გასული წელი? რაოდენი ხანი მოანდომე ღვთის მსახურებას, მის ლოცვა-ვედრებას და ქევბა-დიდებას? ბევრი დრო შესწირე კეთილსა და ნაყოფიერს საქმესა, ღვთის სადიდებლად და მოყვასის სასარგებლოდ? თუ უფრო მეტი დრო დაჰკარგე ზარმაცობასა და უსაქმობაში, უნაყოფო და უსარგებლო საქმისათვის, ცუდად ყოფნასა და ბიწიერს ცხოვრებაში?
რა უყავ ის ნიჭი, ანუ ნაყოფი, რომლითაც გვირგვინოსანყო უფალმა შრომა შენი? რაში დახარჯე ნაშრომი ხელთა შენთა, კეთილსა თუ ბოროტ საქმეში, სულის საცხოვნებელად, თუ მის წარსაწყმედელად, სადიდებელად ღვთისა და წარსამატებელად მოყვასთა შენთა, თუ გასანებივრებელად ხორცისა შენისა და დასაკმაყოფილებლად ვნებათა ღელვათა შენთა, ასესხე უფალსა გლახაკთა ხელით, თუ მოანდომე სმას, ჭამას და განცხრომასა?
მოვალეობის აღსრულების დროს რას უფრო აქცევდი ყურადღებას, - პირად სარგებლობას და პატივის მოპოვებას, თუ მოძმეთა სარგებლობას და სვინიდისის მოთხოვნილებას? კაცთაგან ელოდი ქება-დიდებასა, თუ როგორც ჭეშმარიტი მონა ქრისტესი, ელოდი სასყიდელს მამისაგან, რომელი არს ცათა შინა? ქველმოქმედებას საჯაროდ, კაცთა საჩვენებელად ეწეოდი თუ გაიღებდი წინაშე გულთა მხილავისა მამისათა?
თავისუფალს დროს როგორ ატარებდი ხოლმე, - რა გრძნობანი და მოგონებანი აღგეძროდიან უფრო ხშირად გულსა და სულში? გაითვალისწინე მცნებანი უფლისანი, შეუდარე გულის-თქმანი, სიტყვანი და საქმენი შენნი და სთქვი: ხარ თუ არა მზად, კადნიერებით და პირნათლად წარსდგე წინაშე უფლისა და მსაჯულისა შენისა?
ამა კითხვის პასუხი ცხადად დაგვანახვებს, თუ რა ვყოფილვართ და რა უნდა ვყოფილიყავით, გვიჩვენებს, თუ რა უნდა დავივიწყოთ და რა უნდა დავიხსომოთ, რა უნდა გავასწოროთ და რა უნდა გავაუმჯობესოთ, რას უნდა დავანებოთ თავი, და რას უნდა მაგრად ჩავკიდოთ ხელი, რომ არ მოგვისწროს ულმობელმა სიკვდილმა მოუმზადებელთ და არ მიგვცეს საუკუნო ტანჯვასა და მწუხარებასა.
მართალია, ამგვარად განკითხვა თავისა არასასიამოვნოა, განსაკუთრებით ისეთს დღეს, რომელსაც სხვები უდარდელად და მხიარულებით ატარებენ, მაგრამ ნუ დავივიწყებთ, რომ ის, რაც სასიამოვნოა, ხშირად მავნებელია, ის კი, რაც თავდაპირველად მწარეა, საბოლოოდ ტკბილი და მარგებელია. ამისთვის, ყურად ვიღოთ სწავლა, რომლითაც განგვაბრძნო დღევანდელმა დღემ და ვიხელმძღვანელოთ მითა: უმბობესია სასარგებლოდ, თუმცა არა გარდამეტებულის მხიარულებით გავატაროთ დღე ესე, ვიდრე სიამოვნებით, მაგრამ უსარგებლოდ. ამგვარს შემთხვევაში ჩვენ უნდა წინ გვიდგეს წმ. მოციქულის დარიგება: "ყოველივე გამოიცადეთ და უკეთესი იგი შეიკრძალეთ" (1 თესალ. 5, 21). ამინ.
ამისთვის, თუმცა განკითხვა თავისი, განსჯა გულის)თქმათა, განზრახვათა, სიტყვათა და მოქმედებათა თვისთა ქრისტიანეთათვის დღემუდამ საჭირო და სასარგებლოა, მაგრამ ვინც ჯერ ვერ შესჩვევია, ვისაც სხვა დრო ვერ უპოვნია, დღეს მაინც უნდა შეიცვალონ ამ ფრიად კეთილის საქმისათვის და შეეკითხნენ თავიანთ თავსა: როგორ და რა რიგად გაატარეს, თავო ჩემო, გასული წელი? რაოდენი ხანი მოანდომე ღვთის მსახურებას, მის ლოცვა-ვედრებას და ქევბა-დიდებას? ბევრი დრო შესწირე კეთილსა და ნაყოფიერს საქმესა, ღვთის სადიდებლად და მოყვასის სასარგებლოდ? თუ უფრო მეტი დრო დაჰკარგე ზარმაცობასა და უსაქმობაში, უნაყოფო და უსარგებლო საქმისათვის, ცუდად ყოფნასა და ბიწიერს ცხოვრებაში?
რა უყავ ის ნიჭი, ანუ ნაყოფი, რომლითაც გვირგვინოსანყო უფალმა შრომა შენი? რაში დახარჯე ნაშრომი ხელთა შენთა, კეთილსა თუ ბოროტ საქმეში, სულის საცხოვნებელად, თუ მის წარსაწყმედელად, სადიდებელად ღვთისა და წარსამატებელად მოყვასთა შენთა, თუ გასანებივრებელად ხორცისა შენისა და დასაკმაყოფილებლად ვნებათა ღელვათა შენთა, ასესხე უფალსა გლახაკთა ხელით, თუ მოანდომე სმას, ჭამას და განცხრომასა?
მოვალეობის აღსრულების დროს რას უფრო აქცევდი ყურადღებას, - პირად სარგებლობას და პატივის მოპოვებას, თუ მოძმეთა სარგებლობას და სვინიდისის მოთხოვნილებას? კაცთაგან ელოდი ქება-დიდებასა, თუ როგორც ჭეშმარიტი მონა ქრისტესი, ელოდი სასყიდელს მამისაგან, რომელი არს ცათა შინა? ქველმოქმედებას საჯაროდ, კაცთა საჩვენებელად ეწეოდი თუ გაიღებდი წინაშე გულთა მხილავისა მამისათა?
თავისუფალს დროს როგორ ატარებდი ხოლმე, - რა გრძნობანი და მოგონებანი აღგეძროდიან უფრო ხშირად გულსა და სულში? გაითვალისწინე მცნებანი უფლისანი, შეუდარე გულის-თქმანი, სიტყვანი და საქმენი შენნი და სთქვი: ხარ თუ არა მზად, კადნიერებით და პირნათლად წარსდგე წინაშე უფლისა და მსაჯულისა შენისა?
ამა კითხვის პასუხი ცხადად დაგვანახვებს, თუ რა ვყოფილვართ და რა უნდა ვყოფილიყავით, გვიჩვენებს, თუ რა უნდა დავივიწყოთ და რა უნდა დავიხსომოთ, რა უნდა გავასწოროთ და რა უნდა გავაუმჯობესოთ, რას უნდა დავანებოთ თავი, და რას უნდა მაგრად ჩავკიდოთ ხელი, რომ არ მოგვისწროს ულმობელმა სიკვდილმა მოუმზადებელთ და არ მიგვცეს საუკუნო ტანჯვასა და მწუხარებასა.
მართალია, ამგვარად განკითხვა თავისა არასასიამოვნოა, განსაკუთრებით ისეთს დღეს, რომელსაც სხვები უდარდელად და მხიარულებით ატარებენ, მაგრამ ნუ დავივიწყებთ, რომ ის, რაც სასიამოვნოა, ხშირად მავნებელია, ის კი, რაც თავდაპირველად მწარეა, საბოლოოდ ტკბილი და მარგებელია. ამისთვის, ყურად ვიღოთ სწავლა, რომლითაც განგვაბრძნო დღევანდელმა დღემ და ვიხელმძღვანელოთ მითა: უმბობესია სასარგებლოდ, თუმცა არა გარდამეტებულის მხიარულებით გავატაროთ დღე ესე, ვიდრე სიამოვნებით, მაგრამ უსარგებლოდ. ამგვარს შემთხვევაში ჩვენ უნდა წინ გვიდგეს წმ. მოციქულის დარიგება: "ყოველივე გამოიცადეთ და უკეთესი იგი შეიკრძალეთ" (1 თესალ. 5, 21). ამინ.
|
|
