არავითარი შრომა, ქრისტეს მიერ საყვარელნო, თავისთავად არ ამცირებს ადამიანის ზნეობრივ ღირსებას. ყოველ

არავითარი შრომა, ქრისტეს მიერ საყვარელნო, თავისთავად არ ამცირებს ადამიანის ზნეობრივ ღირსებას. ყოველ წარმაებულ შრომას აქვს თავისი ღირებულება ღვთის თვალში და ადამიანის ცხოვრებაში. შავი, დაბალი სამუშაო, - ეს გარეგნული თვისებაა, რომელიც არაფერს არ მეტყველებს მის ზნეობრივ ღირსებაზე. ადამიანი მკვეთრად უნდა არჩევდეს ორგვარ შრომას: ზნეობრივს და არაზნეობრივს. პატიოსანი, სასარგებლო შრომა, როგორი სამუშაოთაც არ უნდა გამოიხატებოდეს და გარეგნულად სუფთა, კეთილშობილი და ზნეობრივი ღირსების შრომით შრომათ უნდა ჩაითვალოს; არაზნეობრივი ღირსების შრომათ კი ისეთი შრომა უნდა ჩაითვალოს, რომელიც ზიანს მიაყენებს მოყვასს. როგორი სუფთაც არ უნდა იყოს იგი გარეგნულად, მაინც ცნობილ უნდა იქნეს იგი მიუღებლად, ადამიანისათვის არასაკადრისად, მითუმეტეს განათლებულის, რომელიც თავის თავს ჭკვინად და კეთილშობილად სთვლის.
    ჩვენ - ქრისტიანებმა უნდა ვიშრომოთ არამარტო საარსებო საშუალების მოაპოვებლად, როგორც შრომობს ყოველი უგუნური არსება, არამედ ზნეობრივი მოვალეობის შესასრულებლად, ვიცით რა, შრომა, - ეს ცხოვრების კანონია დღიდან ადამიანის არსებობისა, - ეს მოვალეობის შესრულებაა, რვთის ნებისყოფისადმი მორჩილებაა, სათნოება და სიკეთე ყველაფერზე უფრო მეტად დამაცირებელი ადამიანისათვის შრომიდან არიდება არის, უქმად, ანუ უსაქმოდ ჯდომა, ცუდაობა. ამიტომ მოგვიწოდებს მოციქული, რომ ყოველი წუთი, მოქმედებისათვის დანიშნული დროისა, მოვიმაროთ რამე სასარგებლოზე. ხოლო ვისაც არ უნდა, რომ რაიმე აკეთოს, ის ვერც ჭამს პურსა არსობისასა (2 თეს. 3, 11-12). საქმეთა შენტაგან გვაჩვენე სიბრძნე შენი და არა სიტყვახერხიანობით, ცრუ გრძნობით!