საღმრთო მართლმსაჯულება ეს მრავლისმოთმინებაა, რომელიც საკუთარ თავში სიმდაბლესა და სიყვარულს შეიცავს; ღმერთი უაღრესად კეთილია, მაგრამ ამავე დროს, ის მეტად თანამგრძნობელია და მისი თანამგრძნობლობა მის სამართლიანობას აჭარბებს. შენთვის გასაგები რომ გახდეს, ასეთ მაგალითს მოვიტან: თუკი ადამიანს არასოდეს მისცემია კეთილი შესაძლებლობა, რომ ღვთის შესახებ რამე სმენოდა, ღმერთი მას იმ მდგომარეობის მიხედვით კი არ განსჯის, რომელშიც ის ამ შემთხვევაში იმყოფება, არა...

link

ადამიანური სამართალი ამბობს: "ცოდვა ჩაიდინე და უნდა დაისაჯო"! ხოლო საღვთო სამართალი იტყვის: "აღიარე შენი შეცდომა და ინანიებ? მაშ,შენდობას მიიღებ". განა ასე არ ხდება: როდესაც ადამიანი რაიმე დანაშაულს ჩაიდენს, თუ იგი გულწრფელად მოინანიებს და აღიარებს ჩადენილს, თუნდაც მასზე მცირედი ეჭვიც კი არავის ჰქონდეს, თვით ადამიანური სამართალი ასეთი კაცის მიმართ უაღრესად შემწყნარებელია ხოლმე. და თუ შემცოდე შემწყნარებლობით განისჯება კაცთაგან, რამდენად დიდი იქნებ...

link

"უფლების ქონა" - ეს ერული ლოგიკაა. რაც მეტია ადამიანში ერული, მით მეტი რამის "უფლება აქვს" მას. და რაც უფრო სულიერია იგი, მით ნაკლები რამის უფლება აქვს. განსაკუთრებით - ბერს: მას მხოლოდ ერთი მოვალეობა აკისრია: არ ჰქონდეს არაფრის უფლება! იმის თქმა მინდა, რომ ბერი არაფერზე არ უნდა იყოს მიჯაჭვული. ქრისტეს სიყვარულისთვის ბერი ყოველივეზე ამბობს უარს... ამიტომ, თუკი ის ცხოვრებაში რამენაირი უფლების მოსაპოვებლად იღვწის, უდიდეს შეცდომას უშვებს. ამგვარი ქც...

link

იმისათვის, რომ შინაგანი სიმშვიდე განიცადო, თავი ნაგვისაგან უნდა განიწმინდო. ეს აღსარების საშუალებით უნდა მოიმოქმედო. მოძღვრისათვის გულის გადაშლითა და თავისი ცოდვების აღსარებით ადამიანი სიმდაბლეს იძენს. ამგვარად მის წინაშე ზეცის კარი იღება, ასევე უხვად მოეფინება მადლი ღვთისა და ის ხდება თავისუფალი.

link