როდესაც ხედავ სიმდიდრეს ანდა - დიდებას, ან - საერო ხელმწიფებას, იფიქრე იმაზე, რომ ისინი ხრწნადია და საცდურს თავს დააღწევ.
როდესაც ხედავ სიმდიდრეს ანდა - დიდებას, ან - საერო ხელმწიფებას, იფიქრე იმაზე, რომ ისინი ხრწნადია და საცდურს თავს დააღწევ.
"ჭეშმარიტად სასარგებლო" - და, აქედან გამომდინარე, სავსებიღ ღირსეული იმისა, რომ ჩვენს მიერ შეცნობილი და შესწავლილი იქნეს - "არის ის, რაც, შესაძლოა, ემსახურებოდეს მარადიული ცხოვრების მიღწევას და არა - დროებით სიხარულსა და კეთილმოწყო... იხილეთ სრულად
რამდენად ემსგავსებიან ბუს თვალებს ამაო სიბრძნეში მოვარჯიშენი! ბუსაც სიბნელეში მახვილი მხედველობა აქვს, მაგრამ მზის ამოსვლისთანავე ებინდება; და მათაც საკმაოდ დახელოვნებული აქვთ უსარგებლო საგნების გონებითი ჭვრეტა, მაგრამ დაბინდული ა... იხილეთ სრულად
ადამიანები, რომლებიც მთელ გონებას უსარგებლო საგნებს ახმარენ, ძალიან ჰგვანან იმ ღამეულ ჩიტს, რომელიც ნათლად ხედავს სიბნელეში და მზის შუქზე ბრმავდება, ისინი გასაოცრად გამჭრიახნი არიან, ისინი გასაოცრად გამჭრიახნი არიან, როდესაც საქმე... იხილეთ სრულად
ყოველგვარი საქმის კეთებისას ვპოულობთ დროს, რომ უეცრად გაჩენილი რაღაც სურვილები დავიკმაყოფილოთ, ხელოვნების ამათუიმ დარგში სრულყოფილებას მივაღწიოთ, შევისწავლოთ ახალი მეცნიერება, ვიკითხოთ აზრსმოკლებული წიგნები. მხოლოდ სულზე ზრუნვისთვ... იხილეთ სრულად
მარადიული ცხონება იმდენად საჭიროა, რომ მის გარეშე ყველაფერი არარაობაა
რას ნიშნავს, რომ არანაირი მიწიერი ნივთი, არც პატივი, არც სიმდიდრე, არც ტალანტი, არც ცოდნა ჩვენს გულს არ აკმაყოფილებს? რას ნიშნავს, რომ ჩვენ მიწიერი ბედნიერებით მოცულნი მოწყენილნი ვართ და სულის სიცარიელეს ვგრძნობთ? - ეს გულის გამომ... იხილეთ სრულად
ყოველივე სოფლისა მსწრაფლ წარმავალი არის; რადგან წარმავალი არის, ცოდვისაგან მოქცევას ნუ ჰყოვნით, თორემ სოფლის წარსულას მერმე სინანულის მუშაკობა აღარ არის. გესმის დიდი იერემია წინაისწარმეტყველისაგან: "წარხდა მკა და წარვიდა ლეწვა". უ... იხილეთ სრულად
წუთისოფლის სუფრა წვეულების სუფრა არ არის: ამ სუფრაზედ ყველამ თავის საკუთარი კერძი თვითონ უნდა მოიტანოს და დაიდგას, თვითონ უნდა მოჰსთესოს, მოჰხნას, მოიმკოს, მოზილოს და გამოაცხოს თავისი არსებითი პური. ამაების იქით ხსნა არ არის და ტყ... იხილეთ სრულად
შენ გემდურიან წუთისოფელო, ტკბილად ჩენილი, უხილავად მწვდელო ნაღვლის, წარმავალ სიბრძნით და ნუგეშით მომფონებელო, - გვინადირებ შენ, დაგვეკარგა რა ცნობა მაღლის. შენს იქით მხოლოდ გონება ჭვრეტს ციური ნათლით, იხილეთ სრულად