ადამიანი, ვინც გულწრფელად ეძიებს სამყაროსა და თავისი არსებობის მიზეზსა და მიზანს, ვისაც მთელი არსებით სურს, ჭეშმარიტების შეცნობა, ადრე თუ გვიან, მაინც იპოვის უფალს და გააცნობიერებს, რომ მისი ცხოვრება გაბრწყინებული უნდა იყოს აღდგომის ნათლით და ქრისტეში მარადიული ნეტარების დამკვიდრების სასოებით
ადამიანის ცხოვრება ჭეშმარიტებისა და ჩვენი სიცოცხლის აზრის მუდმივ ძიებას უნდა წარმოადგენდეს; ყველა ჩვენი საქმე ღვთისკენ უნდა იყოს მიმართული. პროფესიის არჩევანის, ოჯახის წინაშე პასუხისმგებლობის, მეგობრობის მნიშვნელობის, მტრობის დამღუპველობის ღრმად გააზრებამ ადამიანი ღმერთთან უნდა მიიყვანოს.
ჭეშმარიტების ძიება ადამიანის სულის თვისებაა და ეს პროცესი მას აუცილებლად მიიყვანს ღმერთამდე - აბსოლუტურ ჭეშშარიტებამდე და მოყვასის სიყვარულამდე. ჭეშმარიტების გარეშე არ არსებობს მომავალი, არ არსებობს ნამდვილი სიხარული, ცხოვრებას არა აქვს აზრი. უფალი ბრძანებს: "სცნათ ჭეშმარიტი და ჭეშმარიტებამან განგათავისუფლნეს თქუენ" (იოანე 8,32).
მეცნიერის გულწრფელი შეკითხვა ბუნებასთან ასეთი იქნებოდა: "ბუნებავ, მითხარი, ვინ ხარ შენ, რათა გავიგო ვინ ვარ მე..."ისტორიკოსის გულწრფელი შეკითხვა ისტორიის მიმართ ასეთი იქნებოდა: "ისტორიავ, მითხარი, ვინ ხარ შენ, რათა ვიცოდე, ვინ ვარ მე..."მოძღვრის გულწრფელი შეკითხვა ღვთის მიმართ ასეთი იქნებოდა: "ღმერთო, მითხარი, ვინ ხარ შენ, რათა ვიცოდე, ვინ მე..."სამივე ამ კითხვის უცდომელი პასუხი ასეთი იქნებოდა: "ადამიანო, მიპოვე საკუთარ თავში!"
ჭეშმარიტი ცოდნა და ჭეშმარიტი მეცნიერება აუცილებლად მიიყვანს ადამიანს ღმერთთან. სამწუხაროდ, ხდება ისეც, რომ ზოგიერთი მთელი ცხოვრება ეძებს, მაგრამ ვერ იძენს ჭეშმარიტ ცოდნას ანუ იმ ცოდნას, რომელიც მას ღმერთთან დააახლოვებს. მოციქული პავლე პირდაპირ ამბობს: "ის, ვინც მთელი ცხოვრება ეძებს და ვერ პოულობს, მისი სამსჯავრო უკვე შემდგარია". არადა, რამდენი ადამიანი წავიდა ამქვეყნიდან ისე, რომ ჭეშმარიტებასთან არ ჰქონია შეხება; ეს იმიტომ, რომ ან საერთოდ არ ეძებ...
ღვთის ძიება შეუძლია მხოლოდ მას, ვინც შეიცნო იგი და დაკარგა. ღმერთის ყოველგვარ ძიებას წინ უსწრებს როგორღაც ღმერთის განცდა. ღმერთი არ აიძულებს ადამიანს, იგი მოთმინებით დგას ადამიანის გულთან და მორჩილებით ელოდება, როდის გაიხსნება მისთვის ეს გული; თვითონ ღმერთი ეძებს ადამიანს უწინარეს, სანამ ადამიანი მონახავს მას. და როცა დაიჭერს შესაფერის მომენტს, უფალი ეცხადება ადამიანს. მხოლოდ მაშინ შეიცნობს ადამიანი ღმერთს იმ დონით, რამდენიც აქვს მოცემული და ამის...
როცა ადამიანი გაძღება მადლით და გულისხმიერია და არასდროს არ სულმოკლეობს, არ ენდობა საკუთარ თავს და იშიშვის სიცოცხლის ბოლომდე, მაშინ იგი ხედავს, მაცთურის მოახლოებისას, რომ რაღაც არანორმალურობაა, რაღაც იმგვარად არ ხდება. და მაშინ ჭკუა, გული, გონება - სულის მთელი ძალა ეძებს მაცხოვარს. ეძებს მას, ვინც ყველაფერი არარსებობიდან არსებობისათვის გამოიხმო და ყველაფერს ყოფს. მას შეუძლია წყალთა გაყოფა წყალთაგან. და როცა მხურვალედ, ცხარე ცრემლები თ უხმობენ მას...
ღვთისაგან მოვლენილი განსაცდელებით თითოეული ადამიანი გამოიცდება და თვითონვე შეიმეცნებს საკუთარ სულიერ მდგომარეობას. მათი საშუალებით ჯერ მორჩილებაში მოიყვანება და მხოლოდ ამის შემდეგ მიეტევება მას, თუ სიმდაბლითა და სიხარულის გრძნობით იწყნარებს ყველა მასზე მოწეულ განსაცდელს, როგორც სულის საკურნებელ წამალს, და მოთმინებით შემოსილი ადიდებს და მადლობს უფალს. ბედნიერებაა, რომ ღმერთი ჩვენზე განსაცდელებს უშვებს, რადგან სხვაგვარად საშინელ სამსჯავრო ჟამს დაფა...