
ხორციელი თუ სულიერი ტკივილი სულის სამოსელს ცოდვის ყოველგვარი ბიწისგან განწმენდს, ასუფთავებს და განაბრწყინებს.
ხორციელი თუ სულიერი ტკივილი სულის სამოსელს ცოდვის ყოველგვარი ბიწისგან განწმენდს, ასუფთავებს და განაბრწყინებს.
სნეულების ან მწუხარების ტვირთის დადება ადამიანზე ამ სულისადმი ღვთის სიყვარულის განსაკუთრებული მოწმობაა.
არსებობდნენ, შვილო, წმინდა ადამიანები, რომლებიც, თავად მძიმედ დაავადებულნი, სხვებს კურნავდნენ. როგორ უყვარდა ღმერთს ისინი!
გულისსიტყვა იმით გაფანტე, რასაც შენთვის სიხარულისა და მცირეოდენი ნუგეშის მოტანა შეუძლია. სნეულებისას იმედიანი იყავი, ყველა ხერხს მიმართე, რომ მოთმინებაში განმტკიცდე და ყოველთვის სარგებელს ნახავ.
ადამიანს ბედნიერების ჟამს არ შეუძლია ახსოვდეს ღმერთი და თუ აგონდება იგი, აგონდება ჩრდილივით. ხოლო ცხადად და მხურვალედ მხოლოდ მაშინ ახსენდება, როცა განსაცდელი, ტკივილი უახლოვდება.
ტკივილი აფაქიზებს, არბილებს გულს და განაგდებს სისასტიკეს. ამგვარად დარბილებულ გულში მზადდება ნიადაგი ჭეშმარიტი სინანულის დასათესად და ჩვენს გამოსასწორებლად.
სამწუხაროდ, ჩვენ, პირველად კი მე, სული არ გვიყვარს სულიერი თვალსაზრისით. რომ გვყვარებოდა, როგორც სულიერ, ისე ფიზიკურ გასაჭირს უსაყვედუროდ მოვითმენდით საუკუნო სიკეთის მოსაპოვებლად.
ღმერთს ვუყვარვართ და უნებური ტკივილებით ცდილობს თავისი სრულყოფილი სიკეთის ზიარების ღირსი გაგვხადოს.
მივიღე შენი წერილი და ვნახე, რომ შენი ჯანმრთელობა ოდნავაც არ გაუმჯობესებულა. თუმცა განსაცდელი, რომელსაც მოთმინებით იტან, მიუთითებს, რომ სულიერად ჯანმრთელი ხარ.
წარმავალია ტკივილი, საუკუნოა დიდება; მკაცრია განსაცდელების ზამთარი, ტკბილია სასუფევლის შვება. მრავალი გასაჭირით შევალთ სამოთხის, ზეციური სამყაროს თვალისმომჭრელ ნათელში. ხოლო ჩვენს იესოს ჩვენდამი მოწყალეს ვნახავთ მაშინ, როცა მოვითმ... იხილეთ სრულად