59. როცა სულს ყველა უწმინდური ვნება დაეუფლება, მისგან პატივმოყვარეობის გულისთქმას განდევნის, ხოლო გამარჯვების შემთხვევაში მას სულში შესვლის საშუალებას აძლევს.
58. როცა რომელიმე უწმინდურ ვნებას, მაგალითად, ნაყროვანებას ან მრუშობას, ან ანგარებას დაამარცხებ, მაშინვე თავს პატივმოყვარეობის გულისთქმა დაგესხმება. ხოლო როცა მას დაამარცხებ, ამპარტავნობის გულისთქმა დაგძლევს.
56. ყველა ვნების დასაწყისი თავმოყვარეობაა. ხოლო დასასრული - ამპარტავნობა. თავმოყვარეობა სხეულის განუსჯელი სიყვარულია, მისი აღმკვეთი ყველა მისგან წარმოქმნილ ვნებას აღკვეთს.
55. თავმოყვარეობა, როგორც არაერთგზის თქმულა, ყველა ვნებიანი გულისთქმის მიზეზია, რამეთუ მისგან სულის გულისთქმის ნაწილის სამი უმთავრესი გულისთქმა წარმოიქმნება: ნაყროვანება, ვერცხლისმოყვარეობა და პატივმოყვარეობა. ნაყროვანებას სიძვის ... იხილეთ სრულად
42. ვნებიანი ფიქრი რთულია, რადგან ვნებისა და ფიქრისაგან შედგება. ჩამოვაშოროთ ფიქრს ვნება და დარჩება უმწიკვლო ფიქრი. თუ ეს გსურს, მაშინ სულიერი სიყვარულისა და თავშეკავების მეშვეობით ჩამოაშორე.
41. საგანი სხვაა, ფიქრი - სხვა და ვნება - სხვა. მაგალითად, საგანია მამაკაცი, დედაკაცი და სხვა, ფიქრი - მათი უბიწოდ წარმოსახვა, ვნება - მათი ან უგონო სიყვარული, ან განუსჯელი სიძულვილი. ამგვარ ვნებებს ებრძვის მონაზონი.
40. დემონების წინააღმდეგ მონაზვნის ბრძოლას წარმოადგენს ის, რომ ვნებები ფიქრებისაგან განაცალკეოს, რამეთუ, ამის გარეშე, იგი ვერ შეძლებს საგნებისადმი უბიწოდ ცქერას.
39. ღვთისმოყვარულის გონება არა საგნებისა და მათზე ფიქრის, არამედ იმ ვნების წინააღმდეგ იბრძვის, რომელიც ფიქრებს ახლავს, ე.ი. ის ეწინააღმდეგება არა დედაკაცს, ან მაწუხებელს და მათ წარმოსახვას, არამედ ვნებებს, რომლებიც ამ წარმოსახვებს... იხილეთ სრულად
37. მნიშვნელოვანია საგნებისადმი ვნების უქონლობა, მაგრამ გაცილებით უკეთესია, როცა უბიწო ხარ მათზე ფიქრის ჟამს.
20. ყველა ვნებიანი ფიქრი ან სულის გულისთქმის ნაწილს აღძრავს, ან გულისწყრომის ნაწილს აშფოთებს, ან გონების ნაწილს აბნელებს, რის გამოც გონება სულიერი ჭვრეტისა და ლოცვითი აღმაფრენისათვის ბრმავდება. ამიტომ მონაზონს, განსაკუთრებით მდუმა... იხილეთ სრულად
