
სამყაროს საცდურები თავისთავად კი არ არიან ძლიერნი, არამედ ჩვენი ნებაყოფლობითი სისუსტით.
სამყაროს საცდურები თავისთავად კი არ არიან ძლიერნი, არამედ ჩვენი ნებაყოფლობითი სისუსტით.
ღვთისმოსავ სულს ამქვეყნად არა აქვს ნამდვილი სახლი და მამული, ყველგან დევნა და გადასახლებაა.
ამ სოფლად ჩვენთვის მოცემულ სივრცესა და დროში უნდა მოვასწროთ ზეცად ამყვანაბელ კიბეზე აღსვლა.
ამ სოფელში ჩვენი ცხოვრება სხვა არაფერია, თუ არა განუწყვეტელი მოგზაურობა მომავალ ცხოვრებაში.
ძალიან დიდი პატივი იქნება სოფლისთვის, თუ მას შენი კეთილგანწყობის რაღაც ნაწილს მაინც დაუთმობ.
ადამიანური ცხოვრების დღეს, არცთუ იშვიათად, საღამოზე და შუადღეზე ადრე სიკვდილის ჟამი გვიწევს.
სოფელი თავის მონებს უგზავნის იმდენ სასტიკ მეუფეს, რამდენიც ესაჭიროება ვნებებს და ჩვეულებებს.
ჩვენი მიწიერი ცხოვრება სხვა არაფერია, თუ არა - განუწყვეტელი და გამუდმებული მიახლოება ღმერთთან
როდესაც ადამიანი სოფლის მიმართ თანაგრძნობას დაკარგავს, მაშინ სამყაროც კარგავს მასზე გავლენას.
ადამიანი ერთი კარით - დაბადებით - ამ სოფელში შემოდის, მეორით კი, ანუ სიკვდილის კარით - მისგან გადის.