665. რატომ ვცემთ ლოცვისას ღმერთს თაყვანს აღმოსავლეთისკენ პირმიქცეულნი?
იხილეთ სრულად
1. რადგანაც ღმერთი არის სულიერი ნათელი და ქრისტე წერილში იწოდება „მზედ სიმართლისა“ (მალ. 4,2) და აღმოსავლეთად (ზაქ. 3.8) ამიტომ ჯერ არს თაყვანისცემისათვის მას აღმოსავლეთი მივუძღვნათ ხოლმე.2. საღმრთო წერილი ამბობს: „და დაასხა ღმერთმან სამოთხე ედემისა აღმოსავლეთით, და დადვა მუნ კაცი იგი, რომელი შექმნა“ (დაბ.2,8). მაშასადამე, ვეძიებთ რა ჩვენს ოდინდელ მამულს და სამკვიდრებელს (სამოთხეს) და მივმართავთ რა მზერას მისკენ (აღმოსავლეთისაკენ), ჩვენ ამით თაყვ...
640. რატომ ესაჭიროება მორწმუნე ადამიანს პირადი ლოცვითი კანონების შესრულება?
იხილეთ სრულად
სული, რომელიც ღვთის გზას დაადგება, სულიერი სიბრმავითაა შეპყრობილი. ამიტომ, ამ სიბრმავის გამო მან არ უწყის რამდენი და როგორ ილოცოს. ღვაწლისათვის ახალბედა სულის შესაწევნელად წმ. ეკლესიამ ლოცვითი კანონები დაგვიდგინა. იგი წმ. მამათა მიერ შედგენილ ლოცვათა ნაკრებს წარმოადგენს. პირადი ლოცვითი კანონის მიზანი – ეს არის გაამდიდროს სული იმ წმინდა, სწორი, ღვთივსათნო სულიერი აზრებითა და გრძნობებით, რომელთაც მოკლებულია იგი. წმ. მამათა მიერ შდგენილი ლოცვებიც სწ...
602. შეიძლება თუ არა ლოცვის დროს ვითხოვოთ ამაო რამ?
იხილეთ სრულად
იყავი ბრძენი ლოცვის დროს. არ ითხოვო არაფერი ამაო და ხრწნადი, გახსოვდეს უფლის სიტყვები: „ხოლო თქუენ ეძიებდეთ პირველად სასუფეველსა ღვთისასა და სიმართლესა მისსა, და ესე ყოველი შეგეძინნეს თქუენ.“ „ესე ყოველი“, ე.ი. ყველაფერი, რაც წუთისოფელში გვჭირდება.
583. გააჩნია თუ არა რაიმე ძალა ცოდვილი ადამიანის ლოცვას, როცა იგი ყოვლითა სულითა აღევლინება?
იხილეთ სრულად
რა დიდია თუნდაც ცოდვილი ადამიანის ლოცვის ძალა, როცა იგი ყოვლითაქ სულითა აღევლინება, კარგად ჩანს ერთი საღმერთო გადმოცემიდან: ვინმე მეძავი დედაკაცი, რომელსაც ერთადერთი შვილი მოკვდომოდა, მწუხარებით სასომიხდილი მივიდა უფალთან და შეჰღაღდა: „არა ჩემთვის, საწყალობელისა, არამედ შვილზე მგლოვიარე დედის ცრემლთათვის, შენს მოწყალებასა და ყოვლის შემძლებელობაზე სასოების დამდებელისა, უფალო ქრისტე ღმერთო, აღადგინე მკვდრეთით ძე ჩემი მხოლოდშობილი“. ცოდვილი იყო დედა...
ტაძარში ხშირად მღვდელი ან დიაკონი საცეცხლურით უკმევს საკურთხეველს, ხატებს, მრევლს. ეს იმას ნიშნავს, რომ როგორც საკმეველი არის კეთილსურნელოვანი და მისი კვამლი ადის ზეცას, ასევე, ჩვენი ლოცვაც ღმრთის წინაშე გულის სიტკბოებით უნდა იყოს შეზავებული და ზეცას აღიწეოდეს.