ჩვენი ბუნება თიხისაა, მიწას ესწრაფვის და ყოველივე საძაგელს ეძიებს; ვიცით, რომ ადამიანის გონება სიყრმიდანვე ბოროტებისკენ არის მიდრეკილი. „რამეთუ შეყოფილ არს მომგონებელობა კაცისა მოსწრაფებით ბოროტთა და სიჭაბუკითგან მისით" (დაბ. 8. 2... იხილეთ სრულად
თუ ადამიანი გონებას დედამიწიდან ზეციურ იერუსალიმში, სამოთხის გასაოცარ მშვენიერებამდე აამაღლებს, შეზღუდული მიწიერი გონება იქ მოქმედებას შეწყვეტს.
55. თავმოყვარეობა, როგორც არაერთგზის თქმულა, ყველა ვნებიანი გულისთქმის მიზეზია, რამეთუ მისგან სულის გულისთქმის ნაწილის სამი უმთავრესი გულისთქმა წარმოიქმნება: ნაყროვანება, ვერცხლისმოყვარეობა და პატივმოყვარეობა. ნაყროვანებას სიძვის ... იხილეთ სრულად
52. როგორც სხეულისთვის არსებობს ნივთიერი სამყარო, ასევე გონებისთვის - წარმოსახვითი სამყარო და როგორც დედაკაცის სხეულთან მრუშობს სხეული, ასევე გონებაც წარმოსახული დედაკაცის სხეულთან მრუშობს თავისი წარმოსახული სხეულით, რამეთუ ის წარ... იხილეთ სრულად
38. სიყვარული და თავშეკავება გონებას უბიწოდ იცავს საგნებთან ურთიერთობაშიც და მათზე ფიქრის დროსაც.
33. გონების მანკიერების საფუძველია, პირველ რიგში, არასწორი ცოდნა, მეორე - საყოველთაოდ აუცილებლის უცოდინრობა, (ამას ვამბობ ადამიანის გონებასთან დაკავშირებით, რამეთუ ანგელოზთათვის არაა ნიშანდობლივი რაიმეს ნაწილობრივი ცოდნა); მესამე ... იხილეთ სრულად
23. ქმნილებები გონების მიღმა არიან, მათი განჭვრეტა კი გონებაში ხდება. მაგრამ დაუსაბამო, უკიდეგანო და გამოუთქმელ ღმერთში ასე არ ხდება, იგი ყველა მისით არსებულს სიცოცხლეს, კეთილდღეობასა და უკვდავებას ანიჭებს.
97. წმინდა გონება უმწიკვლოდ უცქერის საგნებს, მოზომილად წარმოთქმული სიტყვა ნანახს ისე გადმოცემს, თითქოს სხვისი თვალით უცქერდეს, ხოლო მახვილი ყურთასმენა კარგად გაიგონებს ნათქვამს. სამივე ამ თვისების არმქონე კი მთქმელს გაკიცხავს.
78. ნუ გამოიყენებ ბოროტად აზრებს, რათა აუცილებლობის შემთხვევაში საგნებიც ბოროტად არ გამოიყენო, რამეთუ ჯერ თუ გონებით არ შესცოდე, საქმით არასდროს შესცოდავ.
73. საგნები გონებამიღმადია, ხოლო მათზე ფიქრი კი გონებაში ხდება. ამიტომ მას ძალუძს, ისინი ან კარგად ან ცუდად გამოიყენოს, რამეთუ აზრების ცოდვილ გამოყენებას ნივთების ბოროტი გამოყენება მოსდევს.
