ოდეს სდგეხარ და ლოცულობ ეკლესიაში, გული შენი გრილად არ იყოს. მლოცველი რასმე უნდა გრძნობდეს გულში. დროსა ლოცვისასა იგი უნდა გრძნობდეს ან შიშსა თვისთა ცოდვათა და უღირსებათათვის, ანუ მწუხარებასა, ანუ სიყვარულსა ღვთისასა, ანუ სიტკბოებასა, ანუ ნუგეშსა, ანუ სხვა რომელსამე სულიერსა გრძნობასა. უკეთუ გულგრილად სდგეხარ ეკლესიაში, არაფერს არ გრძნობ, ლოცვაცა შენი იქმნება გრილ, უნაყოფო.

link

თუკი ლოცვა კუდით ქვას ასროლინებს ავადმყოფობას, განკურნავს კეთროვანთ, თვალისჩინს დაუბრუნებს ბრმებს, იხსნის მხეცის ხახიდან ადამიანებს, – აღადგენს მკვდართ, ნუთუ ნათელი არ არის, რომ ლოცვისადმი უგულისყურო დამოკიდებულების გამო და დაუდევრობის წყალობით ჩვენზედ მძლავრობს უდიდესი შეჭირვებანი.

link

link