მორჩილი მაშინ ეცემა, როცა იგი ბერისაგან რაიმეს მალავს ან შინაგან წინააღმდეგობაშია მასთან; მაგრამ

მორჩილი მაშინ ეცემა, როცა იგი ბერისაგან რაიმეს მალავს ან შინაგან წინააღმდეგობაშია მასთან; მაგრამ როცა ინანიებს, ბერი მას წამოაყენებს და ღვთის წინაშე მისთვის ლოცულობს. ის თავის სულიერ შვილს თითქოს საკუთარ სისხლს უსხამს ძარღვებში და მასთან სულიერი ძალები და მადლი სწრაფად ბრუნდება, მაგრამ თუკი მორჩილის ცხოვრება სავსეა გამუდმებული დრტვინვით და ბერის მიმართ უკმაყოფილებით, შინაგანი განკითხვით და მისი (ან მისი ქმედების) დამცრობით, მისი ნებისადმი და დარიგებებისადმი წინააღმდეგობის გაწევით, მაშინ დაცემა გარდაუვალია.