მრისხანება ხომ დროებითი შეშლილობაა! მრისხანებაში ვკარგავთ არა მარტო ქრისტიანის, არამედ ჩვეულებრივი

მრისხანება ხომ დროებითი შეშლილობაა! მრისხანებაში ვკარგავთ არა მარტო ქრისტიანის, არამედ ჩვეულებრივი ადამიანის სახეს. ტყუილად კი არ ამბობენ განრისხებულ ადამიანზე: "გამხეცდაო". უკმეხი სიტყვების რა ნაკადი გადმოსჩქეფს ჩვენი ბაგეებიდან! ჩვენ შეურაცხვყოფთ, ვილანძღებით, ზოგიერთი იქნებ ბილწსიტყვაობს კიდეც და ეშმაკის სახელს ახსენებს. ვცდილობთ რაც შეიძლება მწარე და საწყენი სიტყვები ვთქვათ. ესეც არ კმარა, მერე კიდევ დიდხანს გაჯავრებულები ვფიქრობთ, რომ ცოტა ვთქვით, რომ უფრო მეტი და უფრო საწყენი უნდა გვეთქვა.
    იქნებ ზოგიერთი ჩვენგანი მრისხანებაში იქამდეც მისულა, რომ ფეხები უბაკუნებია, მუშტები უბრახუნებია, კარები უჯახუნებია, რაიმე დაუმსხვრევია, ან სასტიკად უცემია ადამიანი, ან ცხოველი?!