სიმდიდრეზე ფიქრებში მოზეიმე დამგროვებელმა დაივიწყა თავისი სულიც, ღვთის სასუფეველიც, ისიც, თუ რა ბედი

სიმდიდრეზე ფიქრებში მოზეიმე დამგროვებელმა დაივიწყა თავისი სულიც, ღვთის სასუფეველიც, ისიც, თუ რა ბედი ეწეოდა კუბოს მიღმა. და რა? განა სიმდიდრე და სიამოვნება მხოლოდ მირაჟი და აჩრდილი არ იყო, რომელსაც იგი ასე დიდხანს და ამაოდ მისდევდა? სიმდიდრისა და სიამოვნების დევნაში იგი უეცრად დაეცა, მოცელილი ღვთიური განაჩენისაგან. მაშინ, როცა გადაწყვიტა ესარგებლა, დამტკბარიყო თავისი საქმიანობის ნაყოფით, საკუთარი თავისთვის შრომითა და ზრუნვით, სიმდირემ დატოვა იგი, წავიდა მისგან, ხოლო თავად იგი კი ღვთის სამსჯავროზე შიშველი სიმართლისაგან, კეთილ საქმეთაგან განძარცული, ღვთის სასუფევლისადმი გაუცხოებული წარადგინა.