576. ერთ ქრისტესმოყვარე ძმას (სავარაუდოდ აბბა ემელიანეს, რომელიც შემდგომში მონასტრის წინამძღვრად

შემინდე, ბატონო ძმაო, მე უმეცარი ვარ და მარჯვენა - მარცხენისაგან ვერ გამირჩევია. წერილი ამბობს: „არავინ დასდვის ხელი სახვნელსა და ხედავნ იგი გარეუკუნ და წარმართებულ არნ“ (ლუკა 9, 62), და: „მოიხსენეთ ცოლისაი მის ლოთისი“ (ლუკა 17, 32), და კიდევ: „ლომს თმის ღერი აკავებს და არწივს ბრჭყალის ბოლო“. ბებია სადმე ახლოს ნათესავებთან მოათავსე, რომ ის სამუდამოდ უზრუნველყოფილი იყოს, და მისი და ბავშვების ხარჯები დაითვალე. მიეცი მათ მიწები, რათა მას მიწებით სარგებლობის შემოსავლიდან მუდმივი წილი მისცენ, იმ იმედით, რომ მოხუცის გარდაცვალების შემდეგ, ყურადღებისთვის, რასაც მის მიმართ გამოიჩენენ, ისინიც მემკვიდრეობით რაღაცას მიიღებენ. და ჰკითხე წმინდა ბერს: საჭიროა თუ არა ამის შემდეგ სხვა მიწების გასაყიდად დარჩენა. როგორც ის გეტყვის, ისე მოიქეცი და უფლის მიერ გარეშე საზრუნავებისაგან განთავისუფლდები; ის ჩვენგან შორს არაა, ხედავს, მომართულია თუ არა ჩვენი გული და ჩვენი არჩევანის მიხედვით, ჩვენთვის სიკეთე ნებავს. მიიღებ რა ბერისაგან მცნებას, თამამად და გულმოდგინედ შეუდექი მისი ნათქვამის შესრულებას და ღმერთი, შენი რწმენის მიხედვით, მალე გიჩვენებს თავის კეთილ ნებას.