თემა: მიტევება, ძვირის ხსოვნა
სასჯელი ბოროტის ხსოვნისთვის.
მღვდელი ტიტე და დიაკონი ევაგრე კიევო-პეჩორის ლავრაში ცხოვრობდნენ. ეშმაკმა, რომელიც ადამიანთა გულებში განუწყვეტლივ შურსა და დაპირისპირებას თესავს, მათ შორის მტრობა გააჩინა. თუ ადრე ისინი გულწრფელად მეგობრობდნენ, ახლა ერთმანეთის დანახვაც არ სურდათ. ისინი გაურბოდნენ ტაძარში შეხვედრას, ხოლო თუ ერთი აკმევდა, მეორე მოშორებით გადიოდა. მონასტრის ძმები მოშუღლართა შერიგებას ცდილობდნენ, მაგრამ ამაოდ.
ერთხელ ტიტე ძლიერ ავად გახდა. ავადმყოფობამ ბერს ქედი მოახრევინა. მან კეთილგონივრულად შეინანა და ევაგრეს მოუხმო, რათა მისთვის შენდობა ეთხოვა და შერიგებოდა; მაგრამ ამ უკანასკნელმა უარი განაცხადა ტიტესთვის შეენდო და მისი წყევა და ავსიტყვობა დაიწყო. მაშინ ბერებმა ევაგრეს ხელი სტაცეს და ავადმყოფთან ძალით მიიყვანეს.
-შემინდე, ძმაო! - ცრემლით შესთხოვა ტიტემ, რომელიც ძლივს ხედავდა ევაგრეს.
-არასოდეს შეგირიგდები, არც ამ ცხოვრებაში და არც იმ ქვეყნად, - უგულოდ წამოიძახა ევაგრემ.
მაგრამ ამ სიტყვების თქმა ვერც კი მოასწრო რომ მკვდარი დაეცე. ტიტე კი, პირიქით, სარეცელიდან ძალებით აღსავსე ადგა და ძმებს ასეთი რამ უამბო:
-უკვე სიკვდილის პირას ვიყავი, მაგრამ ევაგრეზე კვლავ ვბრაზობდი. უეცრად დავინახე როგორ მომიახლოვდნენ ანგელოზები, რომლებიც მაშინვე განმეშორნენ და ჩემი სულის დაღუპვას გლოვობდნენ. ამის შემდეგ მომიახლოვდნენ ეშმაკები, რომლებიც ხარობდნენ და იმედოვნებდნენ, რომ ავის ხსომის გამო ჩემს სულს დაეპატროვნენ. მაშინ ჩემი სულის ცოდვილობა შევიცანი და გთხოვეთ, ევაგრე ჩემთან მოგეყვანათ, რათა ერთმანეთისთვის შეგვენდო. როდესაც მუხლი მოვუყარე, ის ჩემგან შებრუნდა, მე კი უეცრად გვერდით დავინახე საშინელი ანგელოზი ელვარე მახვილით. ამ მახვილით მან შეუბრალებლად განგმირა ევაგრე, რომელიც მკვდარი დაეცა. შემდეგ ანგელოზმა ხელი გამომიწოდა და ამაყენა. აი, მე ჯანმრთელი ვარ.
ანგელოზის მიერ ევაგრეს დასჯამ ძმებს თავზარი დასცა. იმ დღიდან ბერები ერთმანეთის მიმართ უფრო თანამგრძნობნი და შემწყნარებელნი გახდნენ
ერთხელ ტიტე ძლიერ ავად გახდა. ავადმყოფობამ ბერს ქედი მოახრევინა. მან კეთილგონივრულად შეინანა და ევაგრეს მოუხმო, რათა მისთვის შენდობა ეთხოვა და შერიგებოდა; მაგრამ ამ უკანასკნელმა უარი განაცხადა ტიტესთვის შეენდო და მისი წყევა და ავსიტყვობა დაიწყო. მაშინ ბერებმა ევაგრეს ხელი სტაცეს და ავადმყოფთან ძალით მიიყვანეს.
-შემინდე, ძმაო! - ცრემლით შესთხოვა ტიტემ, რომელიც ძლივს ხედავდა ევაგრეს.
-არასოდეს შეგირიგდები, არც ამ ცხოვრებაში და არც იმ ქვეყნად, - უგულოდ წამოიძახა ევაგრემ.
მაგრამ ამ სიტყვების თქმა ვერც კი მოასწრო რომ მკვდარი დაეცე. ტიტე კი, პირიქით, სარეცელიდან ძალებით აღსავსე ადგა და ძმებს ასეთი რამ უამბო:
-უკვე სიკვდილის პირას ვიყავი, მაგრამ ევაგრეზე კვლავ ვბრაზობდი. უეცრად დავინახე როგორ მომიახლოვდნენ ანგელოზები, რომლებიც მაშინვე განმეშორნენ და ჩემი სულის დაღუპვას გლოვობდნენ. ამის შემდეგ მომიახლოვდნენ ეშმაკები, რომლებიც ხარობდნენ და იმედოვნებდნენ, რომ ავის ხსომის გამო ჩემს სულს დაეპატროვნენ. მაშინ ჩემი სულის ცოდვილობა შევიცანი და გთხოვეთ, ევაგრე ჩემთან მოგეყვანათ, რათა ერთმანეთისთვის შეგვენდო. როდესაც მუხლი მოვუყარე, ის ჩემგან შებრუნდა, მე კი უეცრად გვერდით დავინახე საშინელი ანგელოზი ელვარე მახვილით. ამ მახვილით მან შეუბრალებლად განგმირა ევაგრე, რომელიც მკვდარი დაეცა. შემდეგ ანგელოზმა ხელი გამომიწოდა და ამაყენა. აი, მე ჯანმრთელი ვარ.
ანგელოზის მიერ ევაგრეს დასჯამ ძმებს თავზარი დასცა. იმ დღიდან ბერები ერთმანეთის მიმართ უფრო თანამგრძნობნი და შემწყნარებელნი გახდნენ
|
|
|
