როცა სულში შფოთი წარმოიშვება, რა მიზეზითაც არ უნდა იყოს ის აღძრული, სულს არ ენდოთ: რაც არ უნდა

როცა სულში შფოთი წარმოიშვება, რა მიზეზითაც არ უნდა იყოს ის აღძრული, სულს არ ენდოთ: რაც არ უნდა თქვას, ტყუის. მას, მისთვის საზიანოდ, რა თქმა უნდა, გაუგებრობაში აგდებს ეშმაკი, საბრალო კი ფართხალებს და თავის დაღწევას ცდილობს. "გულისწყრომამან კაცისამან სიმართლე ღმრთისა არა ქმნის" (იაკ. 1, 20). ღვთისმიერი ხომ ყველაფერი მშვიდია, წყნარია, ტკბილი და ამ სიტკბოებას სულშიც ტოვებს და გარშემოც უხვად ავრცელებს (მიუხედავად იმისა, რომ ზოგჯერ მას კიდეც ლანძღავენ)