ფიზიოლოგიურად მკვდარი ვერ ხედავს ნივთიერ სინათლეს, სულიერად მკვდარი კი, თუნდაც ჯერ კიდევ ხორცში

ფიზიოლოგიურად მკვდარი ვერ ხედავს ნივთიერ სინათლეს, სულიერად მკვდარი კი, თუნდაც ჯერ კიდევ ხორცში იყოს, ვერ ხედავს მარადიულ მზეს - ღმერთს, ანუ ადამიანი შეიძლება ფიზიოლოგიურად ჯერ კიდევ ცოცლხობდეს, მაგრამ სულიერად მკვდარი იყოს. მაგრამ, თუ ხორცში ყოფნის დროს აქვს კავშირი უფალთან, ანუ ბედნიერების წყაროსთან, არ კვდება. წმინდა წერილი გავსწავლის, რომ ასეთი ადამიანი გარდაიცვლება სიკვდილისაგან სიცოცხლეში. როგორც კი მისი ხორციელი თვალი დაიხუჭება, აღიხილება სულიერი თვალი. უღმერთო ადამიანსაც აღეხილება თვალი ტანჯვისა და სიბნელისათვის.