ავტორი:
წმ. მაქსიმე აღმსარებელი
2. გონებას, რომელიც ხანგრძლივადაა მოცული რაიმე გრძნობადზე ფიქრით, რა თქმა უნდა, მისდამი ან წადილის,
2. გონებას, რომელიც ხანგრძლივადაა მოცული რაიმე გრძნობადზე ფიქრით, რა თქმა უნდა, მისდამი ან წადილის, ან მჭმუნვარების, ან მრისხანების, ან გულისწყრომის ვნება გააჩნია და, თუკი არარაობად არ შერაცხს იმ საგანს, მაშინ ვნებისაგან ვერ განთავისუფლდება.
|
|
