ავტორი:
ამბროსი ნეკრესელი
თემა:
მამაო ჩვენო
და შემდგომი ბრძანებული არს პირველი თხოვა ესე ღვთისა მიმართი, ვითარმედ წმიდა იყავნ სახელი
და შემდგომი ბრძანებული არს პირველი თხოვა ესე ღვთისა მიმართი, ვითარმედ "წმიდა იყავნ სახელი შენი".
სახელი ღვთისა, საყვარელნო, არა მხოლოდ თუ წმიდა არს, არამედ ზესთა წმიდა არს და უწმიდესი ზესთა ყოველთასა წმიდა, ვითარცა დასწერენ წმიდანი მამანი, ვითარმედ: "წმიდა არს იგი წმიდათათვის". გარნა არა წმიდათა და მოუქცეველთათვის არა არს იგი მათთვის წმიდა, არამედ დამსჯელ არს სახიერი იგი არა წმიდათა ცოდვილთათვის. ამისთვის ვითარცა სამისა საქმითა სათნო-ეყოფიან ღმერთსა კეთილისა მქონებელნი კაცნი, ესე იგი, სარწმუნოებითა მართლითა და საქმითა კეთილითა; მეორედ, სასოებითა ჭეშმარიტითა, და მესამედ, სიყვარულითა შეუორგულებელითა. და ეგრეთვე სამითაცა ამის საქმითა სიწმიდესა განუდუებიან მართლისა კეთილმოქმედებისასა. ესე იგი, პირველად კერპთმსახურნი, ვითარცა იტყვის ფსალმუნი: "რამეთუ ყოველნი ღმერთნი წარმართთანი ეშმაკ არიან". მეორედ, გრძნეულნი და ჰანგარნი, რომელთამე და ესე ვითარცა სულელთა. და მერმე ვერცხლისმოყვარენი, რომელ არს მეორე კერპთმსახურება, რომელნიცა ზესთა ყოველთასა შემყვარებელ იყვნენ ვერცხლისა სიბოროტისა, მოციქულისამებრ: "და ესემცა უწყით, რამეთუ ყოველსა მეძავსა და არა-წმიდასა და ანგარსა, რომელ-არს კერპთმსახური, არა აქუს მკვიდრობა სასუფეველისა ქრისტესსა და ღმრთისასა (ეფეს. 5,5). და მესამედ, ხორცთმოყვარენი კაცნი, სრულიადითა ნებებელობითა შედგომილნი, მეფუფუნენი და დამვიწყებელნი სულისანი. წმიდათ ანგელოსთათანა მეორითა მსგავსებითა შეწებულნი და შეერთებულნი, არამედ ხორცთმოყვარებითა გარ განზიდულნი, მოციქულისამებრ ფილიპე, ვითარმედ "რომელთა ღმერთი მუცელ არსო" (3, 19).
მაშასადამე, არს ღვთისა შორის წმიდაყოფა წმიდათათვის. ესე იგი, ღვთისა სათნო ყოფილთათვის, ლიტურღიისამებრ, ვითარმედ "წმიდაა წმიდათა". ნამდვილ წმიდაარს ყოველივე ბრძანებული საიდუმლო, რათამცა ყოველთავე ბრძანებათა მისთა კეთილად აღვასრულებდეთ. თვით წმიდა და თვით ჩვენცა წმიდაგვყოფს, რომელთა ვიცნათ და ვსასოებდეთ სახელსა მისსა წმიდასა. და სცნათ და ვადიდოთ წმიდათ მღაღადებელთა: "წმიდაი არს სახელი ჩვენ ზედა, ზეცათა მეუფეო, რათა გიცნათ შენ, ჭეშმარიტი ღმერთი, ჭეშმარიტთა მორწმუნეთა შენთა და სამარადისოდ ვადიდოთ სახელი შენი დაუსრულებელი და საუკუნო წმიდად ყოფითა ჩვენითა".
სახელი ღვთისა, საყვარელნო, არა მხოლოდ თუ წმიდა არს, არამედ ზესთა წმიდა არს და უწმიდესი ზესთა ყოველთასა წმიდა, ვითარცა დასწერენ წმიდანი მამანი, ვითარმედ: "წმიდა არს იგი წმიდათათვის". გარნა არა წმიდათა და მოუქცეველთათვის არა არს იგი მათთვის წმიდა, არამედ დამსჯელ არს სახიერი იგი არა წმიდათა ცოდვილთათვის. ამისთვის ვითარცა სამისა საქმითა სათნო-ეყოფიან ღმერთსა კეთილისა მქონებელნი კაცნი, ესე იგი, სარწმუნოებითა მართლითა და საქმითა კეთილითა; მეორედ, სასოებითა ჭეშმარიტითა, და მესამედ, სიყვარულითა შეუორგულებელითა. და ეგრეთვე სამითაცა ამის საქმითა სიწმიდესა განუდუებიან მართლისა კეთილმოქმედებისასა. ესე იგი, პირველად კერპთმსახურნი, ვითარცა იტყვის ფსალმუნი: "რამეთუ ყოველნი ღმერთნი წარმართთანი ეშმაკ არიან". მეორედ, გრძნეულნი და ჰანგარნი, რომელთამე და ესე ვითარცა სულელთა. და მერმე ვერცხლისმოყვარენი, რომელ არს მეორე კერპთმსახურება, რომელნიცა ზესთა ყოველთასა შემყვარებელ იყვნენ ვერცხლისა სიბოროტისა, მოციქულისამებრ: "და ესემცა უწყით, რამეთუ ყოველსა მეძავსა და არა-წმიდასა და ანგარსა, რომელ-არს კერპთმსახური, არა აქუს მკვიდრობა სასუფეველისა ქრისტესსა და ღმრთისასა (ეფეს. 5,5). და მესამედ, ხორცთმოყვარენი კაცნი, სრულიადითა ნებებელობითა შედგომილნი, მეფუფუნენი და დამვიწყებელნი სულისანი. წმიდათ ანგელოსთათანა მეორითა მსგავსებითა შეწებულნი და შეერთებულნი, არამედ ხორცთმოყვარებითა გარ განზიდულნი, მოციქულისამებრ ფილიპე, ვითარმედ "რომელთა ღმერთი მუცელ არსო" (3, 19).
მაშასადამე, არს ღვთისა შორის წმიდაყოფა წმიდათათვის. ესე იგი, ღვთისა სათნო ყოფილთათვის, ლიტურღიისამებრ, ვითარმედ "წმიდაა წმიდათა". ნამდვილ წმიდაარს ყოველივე ბრძანებული საიდუმლო, რათამცა ყოველთავე ბრძანებათა მისთა კეთილად აღვასრულებდეთ. თვით წმიდა და თვით ჩვენცა წმიდაგვყოფს, რომელთა ვიცნათ და ვსასოებდეთ სახელსა მისსა წმიდასა. და სცნათ და ვადიდოთ წმიდათ მღაღადებელთა: "წმიდაი არს სახელი ჩვენ ზედა, ზეცათა მეუფეო, რათა გიცნათ შენ, ჭეშმარიტი ღმერთი, ჭეშმარიტთა მორწმუნეთა შენთა და სამარადისოდ ვადიდოთ სახელი შენი დაუსრულებელი და საუკუნო წმიდად ყოფითა ჩვენითა".
|
|
