ცოდვა შეფარვით მოდის ენასთან, როგორც ტკბილი და საუცხოო

ცოდვა, როგორც ტკბობით შენიღბული ანკესი, შეფარვით მოდის ენასთან, წარმოუდგება მას, როგორც ტკბილი და საუცხოო, რომ იერიში სულზე მიიტანოს. ის კი, ვინც ხანმოკლე სიამოვნებითა და განცხრომით ცდუნდება, საწამლავზე უმწარესად და გადამდებ ავადმყოფობაზე უფრო გამანადგურებლად შეიგრძნობს ცოდვას თავის სულში.