მიცვალებულთა შესახებ - ბერი ეფრემ ფილოთეველი (არიზონელი)

გავიგე თქვენი შვილის უფლის მიერ მიცვალების ამბავი – სევდიანიც და სასიხარულოც. თქვენთან ერთად ვიგლოვეთ და დავიტირეთ, თუმცა ეს არ შეეფერება იმ სულს, რომელიც, ვსასოებთ, რომ ქრისტემ შეიწყნარა და გამოიხსნა ცხოვრების სატანჯველისგან, რათა საუკუნო სავანეებში განუსვენოს. ეს ქმნილება, როგორც უბრწყინვალესი და წმინდა სამკაული, დაამშვენებს თქვენს კეთილშობილ ოჯახს და ამიერიდან ჩვენთვის უფლის მიმართ მეოხების ჩაუქრობელ ლამპრად იქცევა. ქალწულება, ხანგრძლივი სნეულება და მოთმინება, მეორე ნათლობა – ანგელოზებრივი სქემა – გვაუწყებს, რომ ტკბილმა იესომ მისი სული სურნელოვანი საკმეველივით მიიღო. ნუ დარდობთ, გევედრებით, არამედ გიხაროდეთ, რადგან ღვთის საგანძურში თქვენს შეწევნად დიდი განძი, დიდი თანხა შეიტანეთ. სიკვდილი ხანმოკლე განშორებაა, რადგან დედამიწაზე მოსულმა ქრისტემ ნათელი მოჰფინა სიკვდილის ბნელ საიდუმლოს: „რომელსა ჰრწმენეს ჩემი, მო-ღათუ-კუდეს, ცხონდესვე... მე ვარ აღდგომაი და ცხოვრებაი“ (იოან. 11, 25). გულითადად გისურვებთ წმინდა ღმერთმა მოგმადლოთ მოთმინება, ნუგეში და განწმენდილი აზრები, რომ წარემატოთ სულიერებაში.

2. იცი, როგორ ითხოვენ მიცვალებულები შეწევნას! სიკვდილის შემდეგ სინანული არ არსებობს, ისინი კი ადამიანები იყვნენ, ამ ქვეყნიდან ბიწითა და მწიკვლით წავიდნენ და ხედავენ, თუ როგორი შეწევნაა მათთვის ცოცხალთა დახმარება, რომ მიზანს მიაღწიონ და განსვენება პოვონ. ამიტომ ასე სწყურიათ, ითხოვენ, ენატრებათ ვინმემ მოიხსენოს; სურთ, მათ ნათესაობაში მოიძებნოს მღვდელი ან სათნო ქრისტიანი, რომელიც მათზე იზრუნებს.
მოგითხრობ ერთი ეპისკოპოსის ხილვის შესახებ. როცა წლების წინ ერთად ვწირავდით, მან თვითონ მიამბო ერთ მღვდელზე, რომელსაც სასმელმა სძლია და ხშირად თვრებოდა. ასე გრძელდებოდა წლების მანძილზე. სხვა მხრივ ის პატიოსანი და კრძალული იყო. ერთ დღეს, ჩვეულებისამებრ, დალია, დათვრა და სანამ კარგად გამოფხიზლდებოდა, წავიდა და წირვა დააყენა. ღვთის დაშვებით, უფლის ხორცი და სისხლი ხელიდან გაუვარდა! საბრალო შიშისგან გაიყინა. ის იმ დიდ ეპიტიმიაზე ფიქრობდა, ეპისკოპოსი რომ მისცემდა.
აღსარების შემდეგ ეპისკოპოსმა უთხრა: „წადი, შეგატყობინებ, როდის მოხვიდე და ეპიტიმიას მოგცემ“. მარტო დარჩენილმა ეპისკოპოსმა ფიქრისა და განსჯის შემდეგ აიღო კალამი, რომ მისი მღვდელმსახურებისგან დაყენების განჩინება დაეწერა. ამ დროს მის თვალწინ ფილმის კადრებივით გაიარა უამრავმა ხალხმა, ყველანაირი სახის, ასაკისა და საზოგადოებრივი ფენის ადამიანმა. ამ ხილვისგან ეპისკოპოსი გაოგნდა, მაგრამ ამავე დროს შიშმაც მოიცვა. ყველა ერთხმად ეუბნებოდა: „თქვენო ყოვლადუსამღვდელოესობავ, არ დასაჯოთ მღვდელი, ნუ დააყენებთ მას მღვდელმსახურებისგან“. ამის შემდეგ ისინი ნელ-ნელა გაუჩინარდნენ.
ეპისკოპოსმა თავისთან იხმო მღვდელი. საბრალო შეშინებული იყო და ფიქრობდა, რომ მღვდელმსახურებისგან დააყენებდნენ. ეპისკოპოსი ეუბნება: „მითხარი, წირვაზე ბევრ სახელს იხსენებ?" მღვდელი პასუხობს: „კვეთას დიდხანს აღვასრულებ, მეუფეო და ყველას ვიხსენებ – მეფეებიდან, იმპერატორებიდან დაწყებული უკანასკნელ მათხოვრამდე“. მაშინ ეპისკოპოსი ეუბნება: „კარგი, წადი, წირვაზე რაც შეგიძლია მეტი მოიხსენე და გაფრთხილდი, რომ აღარ დათვრე. ღმერთმა შეგინდოს“. შემდეგ კი, ღვთის შეწევნით, მღვდელიც გათავისუფლდა მემთვრალეობის ვნებისგან.

3. მივიღეთ დეპეშა ჩვენი საყვარელი დის გარდაცვალების შესახებ, რამაც ადამიანურად ძალიან დაგვამწუხრა. ამას მოჰყვა ცრემლები, რომლებიც სულების ერთობაზე მოწმობს. ეს ქრისტესმიერი სიყვარულის ურღვევი კავშირის შედეგია.
მაგრამ, ამავე დროს, უნდა გვიხაროდეს იმ დიდი „მონაგების“ გამო, რომელიც ღმერთმა არგუნა. პირველი ის, რომ დაიცვა ქალწულება – სპეტაკი სულის სამოსლის დიდებული სამკაული. მეორე – წლების მანძილზე ითმენდა სნეულებას, რომლითაც მას უფალი ევლინებოდა. მან თავისი ჯვარი სრულყოფილების წმინდა გოლგოთამდე ატარა და იესოს ჭეშმარიტ მოწაფედ იქცა. მესამე ის, რომ მას მიეცა ანგელოზებრივი სქემა, რომელიც წმინდა მამებმა მეორე ნათლობად დაადგინეს და ის ახალი ცოდვებით აღარ შეუბღალავს!
ასე რომ, იგი სინანულის ნათლობით განწმენდილი წავიდა. ტკბილმა იესომ მას უკვე თავისთან მოუხმო, რათა ღმერთკაცის სახის მზერით უმაღლესი ნეტარება მიიღოს. იქ სამუდამოდ გაუწევს მეოხებას არა მარტო თავის მშობლებსა და ნათესავებს, არამედ მთელ ქვეყნიერებას.
განკვირვებაში მყოფმა ანტონი დიდმა იხილა საკუთარი თავი, როცა ანგელოზებს ზეცაში აჰყავდათ ისე, როგორც გარდაცვალების ჟამს ხდება, ხოლო მოწინააღმდეგე ძალები – ეშმაკები საზვერეებში აბრკოლებდნენ და ბრალს სდებდნენ ჩადენილი ცოდვების გამო. წმინდა ანგელოზები პასუხობდნენ: „მონაზვნად აღკვეცამდე ჩადენილი ცოდვები ღმერთმა იმ წამს შეუნდო, როცა სქემა შეიმოსა, თქვენ მხოლოდ სქემის შემოსვის შემდეგ ჩადენილი ცოდვების დასახელების უფლება გაქვთ“. ანგელოზთა ამ სიტყვების შემდეგ ეშმაკებმა ბრალი ვეღარ იპოვეს და დაუბრკოლებლად მოხდა მისი ზეცაში ამაღლება.