როცა ჩვენში მწუხარება და სასოწარკვეთილება მძლავრობს, შესაფეროსო სონანულის შეწირვა აღარ ძალგვიძს,

როცა ჩვენში მწუხარება და სასოწარკვეთილება მძლავრობს, შესაფეროსო სონანულის შეწირვა აღარ ძალგვიძს, ვეღარ განვიკითხავთ და ვსაყვედურობთ თავს, თუმცა ძლიერი მწუხარებით შეპყრობილნი არაღც ვცოდავთ. შემდეგ, როცა ეს ცეცხლი მინელდება, ჩვენი მტანჯველი კვლავ ღვთის გულმოწყალებას ჩაგვაგონებს, რომ ისევ დავეცეთ. უფალი როგორც უხრწნელი და უხორცო, ჩვენი სხეულის სიწმინდითა და უხორცობით ხარობს.