რამეთუ ცეცხლი აღდებული ძლიერი წყალთა მიერ დაშრტების, და განგლისპებული კაცი ლიქნითა არა დამშვიდნების.

რამეთუ ცეცხლი აღდებული ძლიერი წყალთა მიერ დაშრტების, და განგლისპებული კაცი ლიქნითა არა დამშვიდნების. ხანძარი, ველთა აGტყვინებული, ნედლისა ბალახითა და ნოტიოთაგან დაეცადების, და გლისპისა ღაღადება არა დაწყნარდების, ქარნი სასტიკნი არა მარადის ქრიან, ხოლო გლისპი მარადის მრისხანეობს. ყინვა და ნეფხვა რა მზისა სიტფოსა იხილვენ, დაყუდნებიან, ხოლო მრისხანემან, რომელიცა დიდებული იხლოს ანუ მთავარი ვინმე, არა შეიკდემს. ბუქთა კვეთება ხევთა და მაღნართა შინა დაყუდნებიან, ხოლო გლისპნი ვერარამან დაამშვიდნის, არამედ უფრორე მძვინვარედ ჰყეფნ. ზღვათა ქოთებათა წიაღსვლა უადვილეს არს, ვიდრეღა მრისხანეთა ჟამით-ჟამად განხმებიან და ჟამად ღვარობან იქმნებიან, ხოლო მრისხანეთა არცა ჟამნი და არცა უჟამობა იციან, წამითი-წამათ მიმოიკბინებიან. მდინარეთაგან წარტაცებული კაცი ჰპოებს რასამე, თუცა ხელი მოჰკიდა და განერა, ხოლო მრისხანისა თანა მყოფი კაცი ვერარაისა ღონისძიებითა ვერასადა განერების.