იმის გამო, რომ არ გვინდა როგორმე მოვთოკოთ ჩვენი ეგოიზმი, რასაც უგუნურად მშობლიურ სიყვარულს ვუწოდებთ, ხშირად ისე ვანებივრებთ ბავშვებს, რომ მათგან ნამდვილ ეგოისტებს ვზრდით, ნამდვილ მომხმარებლებს, რომლებსაც არავითარი სურვილი არა აქვთ არც შრომისა, რათა თავი ირჩინონ და არც სწავლისა, რათა შეიძინონ სპეციალობა. უანგარიშოდ ვაძლევთ მათ ყველაფრს, რაც გაგვაჩნია, რაც მოგვეპოვება, ხოლო შემდეგ, ხანდაზმულობისას, ისინი სახლიდან თუ გვერეკებიან, ბედს ვუჩივით. რატომ? ისინი ხომ თქვენ თვითონვე აღზარდეთ ეგოისტებად? მაშ, დაითმინეთ და შესთხოვეთ უფალს პატიება საკუთარი შვილების სულების აღზრდით დამახინჯებისათვის.