მე, გლახაკი, ვფიქრობ, რომ იმ ქალწულებს აკლდათ სახელდობრ მადლი ყოვლადწმიდისა საღმრთოსა სულისა... ესაა მარადიული საუნჯე, მოუკლებელი და წარუვალი, განუზომელი და დაუფასებელი. სწორედ ეს – სულიწმიდის მოპოვება – იწოდება იმ ზეთად, რომელიც არ გააჩნდათ სულელ ქალწულთ. სწორდ ამიტომაც ეწოდა მათ სულელნი, რომ დაივიწყეს სათნოებათა ნაყოფის – სულიწმიდის მადლის საჭიროება, ურომლისოდაც ვერავინ ცხონდება, რამეთუ "სულისა მიერ წმიდისა ყოველი სული ცხოველ იქმნების და სიწმიდით ამაღლდების და განბრწყინდების სამებისა მიერ ერთარსებისა ღმრთივ–შვენიერად და საიდუმლოდ" (1 ანტინოფნი მე–4 ხმისა).