ნუთუ ვერ ხედავთ ქანაანელ დედაკაცს, რომელიც შეუვრდა იესოს, ღაღადებდა და ევედრებოდა მას თავისი ასულის განკურნებას? მაცხოვარმა კი შეიწყნარა იგი და განუსვენა მას. იხილეთ აბიგეა, რომელმაც უთხრა დავითს: „ჩემ ზედა არს, უფალო ჩემო, შეცოდება ეგე“. ისმინა დავით მეფემ მისი და შიყვარა იგი. აბიგეა სახეა სულის, დავითი – ღვთისა. თუკი სული საკუთარ თავს ადანაშაულებს უფლის წინაშე, შეიყვარებს და განუსვენებს მას ღმერთი.