ბერ–მონაზვნური ცხოვრება ფარული, მადლმოსილი მოწამეობაა. ყოველი სული, ვინც ბერ–მონაზვნურ ცხოვრებას

ბერ–მონაზვნური ცხოვრება ფარული, მადლმოსილი მოწამეობაა. ყოველი სული, ვინც ბერ–მონაზვნურ ცხოვრებას მიუძღვნა თავი, ხანგრძლივი მარტვილობის გზას ირჩევს, უარს ამბობს მიწიერ და ხორციელ სიამოვნებაზე. ჭეშმარიტი ბერის მთავარი ნიშანი – ვინც ხსნისთვის ნამდვილ ხელოვნებას მიმართა, – უცნობად დარჩენაა, ე.ი. ნებაყოფლობით დამალვა ბერ–მონაზვნურ უჩინარობაში, სრული გაქრობა იესო ქრისტეს მორჩილებაში.