წყარო:
მამობრივი დარიგებანი
თავის იძულების, სიმამაცისა და თავის უარყოფის შესახებ
თავის იძულების, სიმამაცისა და თავის უარყოფის შესახებ
გისურვებთ, დიდებული ბრძოლის ის მეომრები გახდეთ, რომელთა გამარჯვებასაც სიხარულით ესალმებიან ანგელოზთა ძალნი; რადგან ერთი გვყავს მეუფე, ერთია მოქალაქეობა ცათა სასუფევლისა და ერთ თვალშეუდგამ ნათელში ვიცხოვრებთ საუკუნო ბედნიერი, დაუსრულებელი, დაუღამებელი ცხოვრებით; ჰოი, ღვთაებრივი დღე! წარმართთა მოციქულმა პავლემ მთელი ხმით შეჰღაღადა: „ვინ განმაშოროს ჩუენ სიყუარულსა მას ქრისტესსა: ჭირმან ანუ იწროებამან, დევნამან ანუ... შიშლოებამან“ (რომ. 8, 35). მჯერა, არავის ძალუძს ჩვენი განშორება ქრისტეს სიყვარულისგან, როცა სურვილი შვიდგზის აგზნებული სახმილივით მწველია. დიახ, თქვენც ამას გისურვებთ, რათა იდიდებოდეს ის, ვინც ჩვენთვის თავსიდო ლანძღვა, შეურაცხყოფა, ყვრიმლისცემა და სიკვდილი, ჯვარზე სიკვდილი!
როცა ჭირი და განსაცდელი გექნებათ, ნუ დაკარგავთ იმედს. ნუ ჩათვლით, რომ ჩვენი ცოდვების გამო ღმერთმა მიგვატოვა. ასე არ არის. უფალი გვწვრთნის, რომ სიბრძნეში გავიწაფოთ. მას არ სურს სულელები ვიყოთ. სურს, ღვთაებრივი სიბრძნით განბრძნობილნი გვიხილოს.
თუ არ შეგვებრძოლებიან, როგორ გამოჩნდება, რომ ქრისტეს მხედრები ვართ? მეომარი, შესაძლოა, ომში დაშავდეს, მაგრამ ეს მის დამარცხებას როდი ნიშნავს. და თუნდაც გვძლიონ, ისევ წამოვდგებით და ბრძოლას გავაგრძელებთ.
როცა იესო მოგვიწოდებს და ჩვენც მისდამი წმინდა ერთგულებით ცხოვრებას ავირჩევთ, თავიდან, ცხადია, მისი ყოველი სიტყვის თანმიმდევრულ აღსრულებას ვერ შევძლებთ. ვიცით, ჩვენში სხვა სჯულიც არსებობს, ის წინ აღუდგება საღვთო, ჩვენ მიერ არჩეულ სჯულს და იბრძვის, რომ იესოს სიყვარულს განგვაშოროს. ეს ბრძოლა იმის მანიშნებელი როდია, თითქოს მოწოდების ღირსნი არ ვიყოთ. ჩვენ შიგნით არსებული ცოდვის სჯულის გასანადგურებლად წარმოებული ბრძოლა ქრისტესადმი ჩვენს მგზნებარე სიყვარულს წარმოაჩენს. უბრძოლველად რომ ყოფილიყო შესაძლებელი იესო ქრისტეს სიყვარულის მოპოვება, ჩვენს ნებას ფასი არ ექნებოდა, რადგან ღვთაებრივ სიყვარულს ბრძოლის გარეშე მოვიგებდით.
მაშ ასე, ჯილდოს მაშინ მივიღებთ, როცა იმ დიდი წინააღმდეგობის მიუხედავად, რომელსაც სოფლის სიყვარული გაგვიწევს, შევძლებთ ღვთის ცხოველმყოფელი სიყვარული მოვიპოვოთ და მიუხედავად ცოდვის მიმზიდველობისა, სათნოების ციხე-სიმაგრედ აღვემართოთ!
ჩვენი მიზნის გარშემო ღრუბელი შეიყრება, განადგურებით და გაცამტვერებით დაემუქრება მას; ჭექა-ქუხილი ჩვენს შეშინებას ეცდება, რომ ნირი წაგვიხდეს, მაგრამ გამხნევდით და ნუ შეგეშინდებათ – ცათა სასუფევლის კარს მრავალი ჭირითა და განსაცდელით მივაღწევთ (საქმე. 14, 22).
მოწამეებმა რწმენითა და თავის სრული უარყოფით იღვაწეს, ასე მოიპოვეს აღთქმული სიკეთე და დიდების მარადიული გვირგვინები! ასევე ჩვენც, იესო ქრისტეს რწმენით და თავის სრული უარყოფით შევძლებთ ღვთის მადლით გამარჯვებას.
შინაგანად ისე უნდა გავძლიერდეთ, რომ გადაჭრით ვთქვათ: „სიკვდილიც რომ მემუქრებოდეს, ჩემი მომწოდებელი იესოს რწმენას მცირედაც არ განვეშორები; სიცოცხლეს დავთმობ და ნაბიჯითაც არ დავიხევ უკან“. თუკი შინაგანი სიმხნევე ასეთი იქნება, იმედი გვქონდეს, რომ ღვთის მადლით გამარჯვებას მოვიპოვებთ.
განუწყვეტლივ იმეორეთ იესოს ლოცვა; დაუღალავად იღვაწეთ; იყავით თავშეკავებულნი; ილოცეთ; უბრალო და მოკრძალებული სამოსი ატარეთ; სასულიერო წიგნები იკითხეთ; ღამე ლოცვისთვის ადექით, რომ მხურვალენი იყოთ და კლდეებად იქცეთ. ასე ვმოსაგრეობდი მე საწყალობელიც ერში ყოფნისას: ღამე ფარულად ვდგებოდი და მეტანიებს ვაკეთებდი, ვლოცულობდი და ღვთისმშობელი მე, მდაბალს სასწაულებრივად შემეწია.
2. ვხედავ თქვენს ბრძოლას, ვითვლი გვირგვინებს, მშურს ჯილდოების, გონებით გადავდივარ მომავალ საუკუნეში, სადაც უხორცო არსებები გამარჯვების ჰიმნებს ააჟღერებენ. განცვიფრება მიპყრობს და საკუთარ თავს ვტირი, რადგან არ მიბრძოლია ისე, როგორც თქვენ იბრძვით.
შვილებო, მოწამეებზე იფიქრეთ, თუ რა დაითმინეს ქრისტესთვის! რაც მეტი ადამიანი ეწამებოდა, მით უფრო მრავლდებოდა ქრისტიანთა რიცხვი. ჩვენი ეკლესია მარტვილთა სისხლითაა მორწყული.
ჩვენც მოწამეები ვართ ამ გახრწნილ საზოგადოებაში, რადგან იესო ქრისტესგან მომადლებული უბიწო ცხოვრებით ვამხელთ ღვთის თაყვანისცემისგან განშორებულ ადამიანებს და მათ უზნეობას.
უბიწოდ იცხოვრეთ და უფალს ნუ დაშორდებით, შვილებო. ცილისწამება და ცრუ-ბრალდება დაითმინეთ, რომ ამგვარად მას მიემსგავსოთ. ასე მოექცნენ ჩვენს იესოს მწიგნობრები, ფარისევლები და მღვდელმთავრები - უსამართლოდ ჯვარს აცვეს იგი. ამიტომ, ვისაც სურს უფალს შეუდგეს, იგივე გზა უნდა გაიაროს.
მუხლი მოიყარეთ იესოს წინაშე, სიკვდილამდე მისი ერთგულებისა და სიყვარულის ცრემლი დაღვარეთ. დაე, ტალღები ცას სწვდებოდნენ და უფსკრულში ვარდებოდნენ. თუკი სარწმუნოება გვექნება, იესო ქრისტე, ჭეშმარიტი ღმერთი, საშინელი, ღვთაებრივი წამისყოფით დააყუდებს მათ.
ჭეშმარიტად და შეუორგულებლად გწამდეთ მისი, ვინც თქვა: „მე თქუენ თანა ვარ ყოველთა დღეთა და ვიდრე აღსასრულადმდე სოფლისა“ (მათ. 28, 20). იესო ჩვენთანაა, ნუ გეშინიათ. ზესთამბრძოლი დედოფლის, ღვთისმშობლის მეოხებით ის ჩვენს დასაცავად იბრძოლებს და გამარჯვებას მოგვიტანს.
3. თუ მცონარობა წარმატებულთათვისაც საზიანოა, რამდენად ავნებს იგი გამოუცდელებს! ამიტომ, შვილებო, თავი აიძულეთ, რადგან რაც უფრო ზარმაცობთ საკუთარი ცხონებისთვის ღვაწლში, მით მეტად ცდილობს მტერი ჩვენს წარწყმედას.
ნუ თვლემთ, თუ გსურთ, მტრის მახეებს გადაურჩეთ, რადგან მძინარე ადამიანი სასიკვდილო ჭრილობებს იღებს, ხოლო ის, ვინც ფხიზლადაა, როგორადაც არ უნდა დაშავდეს, მაინც იბრძვის და მტერს საპასუხო დარტყმას აყენებს.
შვილებო, გონებადაფანტულობისა და უდებების გამო ნუ დაკარგავთ იესოს ლოცვას. ნუ დაივიწყებთ: როგორი დასაწყისიც გექნებათ, ისე გააგრძელებთ ბოლომდე. მაშ, შედეგისა გეშინოდეთ და ყურადღებით იზრუნეთ დასაწყისზე, რადგან მოვა დრო და მიხვდებით, რა მნიშვნელოვანია ის, რაზედაც დღეს ასე ხაზგასმით მიგანიშნებთ.
მთავარია, კარგად დაიწყოთ, რადგან „კარგი დასაწყისი საქმის ნახევარია“. ხმამაღლა იმეორეთ იესო ქრისტეს ქვეყნიერების მხსნელი სახელი; არა ისე, რომ მხოლოდ თქვენ გესმოდეთ, არამედ ხეობებმა რომ მოგცენ ხმა. იღვაწეთ, რადგან ასეთები ცხონდებით, ასეთები მოიწევთ საუკუნო ცხოვრების ტკბილ ნაყოფს!
მე ჩემს მოვალეობას აღვასრულებ, რომ ძალისხმევა და გულმოდგინება არ მოვაკლო თქვენი ცხონების საქმეს, რადგან მინდა პირნათელი წარვდგე ღვთის წინაშე; რაც შეეხება ცოდვებს, ეს ჩემი პირადი საქმეა.
თავი აიძულეთ მღვიძარებისთვის, რადგან ის საუკუნო ცხოვრების საწინდარია. ვინც ღამეს ლოცვაში ატარებს, დიდი მადლით დატკბება. ეს იმ შრომის საფასური იქნება, რომელიც საკუთარ ბუნებასთან წინააღმდეგობისას გასწია.
მონაზვნური მოქალაქეობის საქმეთაგან ღამისთევაზე აღმატებული არც ერთი არ არის. ის, ვინც ამ საქმეში უდებია, მადლის ნაცვლად ცოდვას მოიმკის. როგორ წარდგება დაკემსილი კვართით იესო ქრისტეს წინაშე? ენით აღუწერელი იქნება მისი შერცხვენა მაშინ, როცა ძმები ახალ, სპეტაკ კვართებში შემოსილნი გამოცხადდებიან. „რომელსა ძალუძს გულისხმისყოფად, გულისხმაჰყავნ“.
4. საკუთარი თავი მსხვერპლად გაიღეთ, რომ შემდეგ ის საუკუნო სასუფეველში პოვოთ! გულმავიწყობა ნუ დაგეუფლებათ. ეს თქვენი სულის სინოტივეს ბოლომდე გამოაშრობს, ასე გამოიფიტებით და მოკვდებით ღვთისთვის.
ქრისტეს მამაცი მხედრები გახდით. საქმით ნუ უარყოფთ მას. ადიდეთ მისი სახელი. ყოვლადდასაწველ მსხვერპლად იქეცით, რომ უფალმა თქვენი კეთილსურნელება იგრძნოს.
თქვენთვის ვევედრები ღმერთს, თქვენთვის ვტირი, რადგან ჩემი ქრისტესმიერი შვილების სიყვარულისა და მათთვის ტანჯვის გარდა არაფერი ვიცი. თქვენგან კი მხოლოდ ურთიერთსიყვარულს და ერთმანეთის წინაშე დამდაბლებას ვითხოვ.
5. იღვაწე, შვილო, რომ სულმა ნაყოფი გამოიღოს, ვინაიდან თითოეული გაწეული ღვაწლის მიხედვით დაიკავებს ადგილს იესოსთან.
ნუ გეშინია, გავივლით ცეცხლსა და წყალში. ცეცხლში – როცა ჩვენზე მოწეული განსაცდელები თავისი მოქმედებით ცეცხლად გვეჩვენება. ეს სიძულვილის, შურისა და სიძვის უხამსი გულისსიტყვებია. ხოლო წყალს ვამბობ, რადგან უიმედობის, სასოწარკვეთის გულისსიტყვები თითქოს წყალში ძირავენ სულს. ცეცხლისა და წყლის გამოვლის შემდეგ ღმერთი იმ სულიერ განსასვენებელში აგვიყვანს, რომელსაც სამარცხვინო გულისსიტყვებისგან გათავისუფლებით შევიგრძნობთ, მადლის მიერ კი უვნებობას მოგვანიჭებს (ფსალმ. 65, 12).
6. შვილო, იყავი მდუმარე, თავმდაბალი და სიკვდილამდე მორჩილი. მზად იყავი მსხვერპლად შეეწირო საკუთარი ნების მოკვეთას, თუნდაც ეს ნამდვილ მოწამეობად მოგეჩვენოს – სწორედ ამას ნიშნავს თავის უარყოფა.
თუკი ამას დაიცავ, ნუ შეგაშინებს რაიმე ბოროტება ნურც ეშმაკების, ნურც ადამიანების მხრიდან, რადგანაც ღვთის ბრძანებების შემსრულებელს ღმერთი ყოველგვარი ბოროტებისგან იფარავს.
სიტყვა-პასუხში უკმეხი ნუ იქნები; როცა გამხელენ, თქვი: „შემინდე“.
7. ეშმაკი გვაცდუნებს და გვავიწყდება, რომ თავის იძულება გვმართებს, რადგან დღეები გადის, ნელ-ნელა სიკვდილს ვუახლოვდებით და სინანულიც უნუგეშო იქნება.
თავი აიძულეთ, შვილებო, დრო გადის, საკუთარ თავს გაუფრთხილდით. ეშმაკს არ სძინავს, ფხიზლობს და იბრძვის, ეძებს, ვინ შთანთქას. შვილებო, ფრთხილად იყავით, არ დავღუპოთ ჩვენი უკვდავი სულები, რომლებიც უფრო ძვირფასია, ვიდრე მთელი სამყარო ერთად აღებული.
იფიქრეთ ქრისტეს საშინელ სამსჯავროზე, მის წინაშე ყველანი მუხლმოყრილნი წარვდგებით უკანასკნელი განაჩენის მოლოდინში, რომელიც ჩვენს მომავალს საუკუნოდ განსაზღვრავს!
8. ბრძოლის დროს ეშმაკი ძალას არ იშურებს, ისრებს გვესვრის და გვჭრის; ცდილობს, სული დაარწმუნოს, რომ ვნება უკან არ დაიხევს. ასე იმიტომ იქცევა, რომ მებრძოლი მოდუნდეს, ძალა დაკარგოს და დანებდეს.
მაგრამ თუ მებრძოლი მზაკვრობას მიუხვდა, მოითმენს, გამხნევდება და იტყვის: „სიცოცხლე ან სიკვდილი“. უმჯობესია ღვთისთვის სიკვდილი, ვიდრე უდებებითა და სინდისის ქენჯნით სიცოცხლე. და თუ ამგვარი ცოდნითა და სიმამაცით საბრძოლველად მოემზადება, ქვესკნელის ურჩხული, რომელიც თავისი მზაკვრობით მთელ მსოფლიოს შთანთქავს, გარკვეულ დრომდე უკან დაიხევს; არა იმიტომ, რომ ეშინია, არამედ ხედავს მებრძოლის საღვთო მოშურნეობას და არ სურს, მას გვირგვინების მოპოვების მიზეზად ექცეს.
9. რატომ ტოვებ, შვილო, შენს „ვენახს შემოუღობავს“? რატომ ტოვებ დაუცველად ნაყოფს, რომელიც ასეთი ბრძოლის ფასად გამოიღე? რატომ დატოვე ძაღლი – სულის მოშურნეობა – მშიერი, მას ხომ ყეფის ძალა აღარ ექნება, მძარცველები და გარეული მხეცები რომ დააფრთხოს? რატომ დაგავიწყდა, რომ ცათა სასუფეველს ის დაიმკვიდრებს, ვინც თავს აიძულებს? არ გიფიქრია, რომ ვინც დაუდევარია და სულზე არ ზრუნავს, მას საუკუნო ცეცხლი ელის? „აღსდექ, რასა გძინავს? აღსასრული მოახლებულ არს და გეგულვების აღშფოთება“. გაიღვიძე და თქვი: „უფალო იესო ქრისტე, შემიწყალე მე ცოდვილი და აღმადგინე შენს მსახურებად, რათა მომიტევო თანანადები ჩემი, ვითარცა კაცთმოყვარემან“.
ასპარეზობის მსაჯული უხილავად ჩვენ გვერდითაა, თითოეული სულის ბრძოლას თვალყურს ადევნებს და ითვლის, რამდენი ჯილდო უნდა გასცეს. გვირგვინთა მოსაპოვებლად საღვთო შურით აღვივსოთ, შეუპოვრად ვიბრძოლოთ და ჯილდოსაც მოშურნეობის შესაბამისად მივიღებთ.
შვილო, გაიხსენე, როგორი მონდომებით სწავლობდი და ცდილობდი, სანიმუშო მოწაფე ყოფილიყავი. ასევე უნდა მოიქცე სულიერი განათლების მისაღებად – ნამდვილი ფილოსოფიის, ღვთისმოშიშების მოსაპოვებლად, სარწმუნოების განსამტკიცებლად და ზნეობის სიწმინდის მისაღწევად. საერო ცოდნაში წარმატება შეიძლება სულისთვის დაბრკოლებად იქცეს მაშინ, როცა სულიერი წარმატება ზეციური სიმაღლისკენ აღმაფრენაა.
ქრისტესთვის იღვაწე, შვილო. სხვები მას სამარცხვინო ქცევით შეურაცხყოფენ, შენ კი ბილწი გულისსიტყვებისგან განწმენდილი გონების ბრწყინვალებით ადიდე ის! განაგდე ყველა აზრი, რომელიც ჩვენში ღვთაებრივი განბანისას დამკვიდრებული სულიწმიდის მიერ განწმენდილ გონებასა და გულს შეაგინებს. გეშინოდეს ღვთისა – ესაა ნამდვილი სიბრძნე. „დასაბამი სიბრძნისა შიში უფლისა“ (იგავ. 1, 7). ნუ გეშინია გულისსიტყვების მუქარის, რომელიც დემონებისგან მოდის. შენი ძლიერება დაამყარე ღმერთზე, რომელიც გიხსნის სულმოკლეობისა და ნიავქარისგან“ (ფსალმ. 54, 8). გამხნევდი და როგორც მამაცმა რაინდმა, გასწიე ზეციური იერუსალიმისკენ, რომლის ნათელიც სიხარულით შეგეგებება.
10. შვილო, მივიღე შენი წერილი. მტკიცედ იდექი, მჭიდროდ შემოირტყი სარტყელი და ბრძოლისთვის განემზადე, რადგან მატერიალური ნივთების მოსაპოვებლად კი არ იბრძვი, არამედ ზეციური, ღვთაებრივი მემკვიდრეობის მისაღებად, ისეთის, როგორზეც პავლე მოციქული გვეუბნება: „რომელი თუალმან არა იხილა, და ყურსა არა ესმა, და გულსა კაცისასა არა მოუხდა, რომელი განუმზადა ღმერთმან მოყუარეთა თვისთა“ (1 კორ. 2, 9). ასევე, ზეციურ სიკეთეთა გვერდით „ვერ ღირს არიან ვნებანი იგი ამის ჟამისანი" (რომ. 8, 18) და თუ კარგად, კანონიერად არ ვიბრძოლებთ, შვილო, მაშინ, საუბედუროდ, სიკეთის მაგიერ ბოროტება მოგველის: ტანჯვა, ჯოჯოხეთი, უბედურება, საუკუნო სასჯელი და დაუსრულებელი ცხოვრება ეშმაკებთან ერთად.
მხნედ იბრძოლე და შენში არსებული ვნებების ძლიერება ნუ შეგაშინებს, რადგან მადლი ვნებების ძალაზე კი არაა დამოკიდებული, არამედ თავის იძულებაზე. სწორედ ამის მიხედვით გამოგვიხსნის უფალი გასაჭირიდან.
გაუფრთხილდი შენ მიერ კარგად დაწყებულს; თავის მცირედ იძულებაში ნუ იზარმაცებ, რადგან ამის მისაღწევადაც საკმაო დრო იყო საჭირო!
მაშ, უკან ნუ დაიხევ, მტკიცე ნაბიჯით იარე. ზეცას მიაპყარი მზერა; ნახე, როგორ ბრწყინავს ცა – შენ გელოდება, შენთვის მარადიული სამყოფელი აქვს გამზადებული! ქრისტე გელოდება, რომ გვირგვინით შეგამკოს; იგი შენს ბრძოლას თვალს ადევნებს. რამდენადაც შეგიძლია ძალ-ღონე მოიკრიბე – მხოლოდ ეს გადაგარჩენს.
ვნებებისა და ეშმაკების სიძლიერის შემყურე, იმედს ნუ დაკარგავ – ღვთისთვის შეუძლებელი არაფერია. ამიტომ გამხნევდი და ნუ გეშინია; უფალი ჩვენთვის იბრძოლებს, ჩვენ კი მშვიდად ვიქნებით (გამ. 14, 14).
სიკვდილი მოულოდნელად მოდის. აქ, პორტარიაში“ ერთი ქალი ვაშლის ჭამისას მოულოდნელად მოკვდა. სხვა მონასტერში კი ერთი მონაზონი უცაბედად, ხუთ წუთში გარდაიცვალა. გვამი გაკვეთეს, მაგრამ სიკვდილის მიზეზი ვერ დაადგინეს.
ფრთხილად იყავი, შვილო. როცა ღმერთი ბრძანებს, ყოველი ადამიანი მასთან მიდის. ნეტავ როდის ინებებს, რომ ჩვენც მის წინაშე წარვდგეთ? მუდამ მზად უნდა ვიყოთ, რომ თუკი მოულოდნელად მოგვიხმობს, არ შევძრწუნდეთ.
ასი თვალი გამოისხი, შვილო. შენ კარგად დაიწყე და ასევე გააგრძელე. ღვაწლს ღვაწლი მიუმატე, რომ ღვთის საყდარს ცხონებული მიეახლო.
11. სულიერ ციხე-სიმაგრეებზე იბრძოლე, რადგან ჩვენი ბრძოლის მიზანი ზეცის დამკვიდრებაა.
განა რა არის სულიერ ბრძოლაზე უფრო მშვენიერი! იფიქრე მათზე, ვინც ცოდვა დაამარცხა, გამარჯვების როგორ ჰიმნებს უგალობებენ მათ ანგელოზები და დიდებას შესწირავენ ღმერთს, რადგან ერთი ცოდვილის მოქცევაც კი ანგელოზებისთვის სიხარულის დღესასწაულია.
მაშ, რატომ ვზარმაცობთ? შრომა არაფერია იმ სიკეთეებთან შედარებით, რაც ცათა სასუფეველშია დაუნჯებული!
ვინ არის ბრძენი და გაიგებს ამას? (ფსალმ. 106, 43) ვინ იქნება ის, ვინც აჯანყების დროშას აღმართავს, ლომივით დაიღრიალებს მტრის წინააღმდეგ და გამარჯვებას მოიპოვებს?
მაშ, წინ, შვილო! სიმამაცე იქონიე, გამხნევდი – უფალი ჩვენთანაა. სიმდაბლეს მოეჭიდე, ლოცვით შეიარაღდი, კითხვით განმტკიცდი, მამაცად ისწრაფოდე და უფალს შეჰღაღადე: „შენდამი ვსასოებ, უფალო, ნუ მარცხვენ, შენზე ვამყარებ იმედს!“ (ფსალმ. 24, 2) გაამხნევე შენი მმართველი გონება. მეც შენთან ვარ და ჩემი გლახაკი ლოცვით განგამტკიცებ
12. შვილებო, საკუთარი ნებისა და სურვილების მსხვერპლად შეწირვით ომი უნდა გამოვუცხადოთ ეშმაკს, ამ სოფელს, ჩვენს ცუდ მიდრეკილებებსა და უძლურებებს. ვნებიანმა ძველმა ადამიანმა (რომ. 6, 6) ჩვენი გული უნდა დატოვოს, რომ იშვას უფლისმიერი ადამიანი გულისა და სხეულის უვნებობითა და სიწმინდით.
იღვაწეთ მხნედ და ღვთისადმი სასოებით. ზოგჯერ ეშმაკი ამსოფლიური გულისთქმებით დაგესხმებათ თავს, მაგრამ თქვენ ფხიზელი მეომრის პოზიცია დაიკავეთ, რომ სულიერი რული არ მოგერიოთ და ეშმაკის მსხვერპლნი არ გახდეთ. ფრთხილად იყავით, რადგან მტერი გაშმაგებული ღრიალებს, რომ ბილწი ვნებებით შებღალოს და დაგლიჯოს ვინმე.
13. მუდმივი თავის იძულებაა საჭირო, სულელი ქალწულებივით ქრისტეს სასძლოს გარეთ რომ არ დავრჩეთ. სულიერ საქმეში თავის იძულებით ჩვენი სულის ლამპარი მუდამ ანთებული უნდა გვქონდეს, რომ ვიხილოთ სასძლოში შემავალი ქრისტე და მასთან ერთად ჩვენც შევიდეთ კრავის საუკუნო ქორწილში!
გამხნევდი, შვილო! მტრის წინააღმდეგ თავი მაღლა გეჭიროს, რადგან ჩვენ წმინდა გოლგოთის ფრონტზე ბრწყინვალედ გამარჯვებული დიდი მეუფის მხედრები ვართ. თუ დავმარცხდებით, ისევ წამოვდგეთ, იქვე შევიხვიოთ ჭრილობები და მხნედ, მტკიცე გულით კვლავ ავისხათ იარაღი. რადგან ასეთი ძლევაშემოსილი მთავარსარდალი გვყავს, ქრისტეს ძალით ჩვენც გავიმარჯვებთ, ოღონდაც სიმდაბლე უნდა მკვიდრობდეს ჩვენს სულებში.
14. ნუ დაკარგავ სიმხნევეს, შვილო, მიუხედავად იმისა, რომ მრავალნაირ განსაცდელთა ზღვაა აბობოქრებული. იფიქრე, რომ ყველაფერ ამას და ამაზე უფრო მეტსაც კი არ შესწევს ძალა ღვთის მადლსა და მის სიყვარულს განგვაშოროს. შვილო, თუ ჩვენში ქრისტესადმი ლტოლვა გაიზრდება, მაშინ ყველა დაბრკოლება ძალიან პატარა და იოლად დასაძლევი გახდება. ხოლო როცა ქრისტესადმი ჩვენი სიყვარული და ლტოლვა მცირეა, მაშინ ასეთი დაბრკოლებები ძნელად ასატანი ხდება და ის ჩვენი ცხოვრების დღეებს ცხარე ცრემლებით რწყავს. ჰო, შვილო, მოდი, ვუხმოთ იესოს მანამ, ვიდრე ჩვენში მისი ალი აინთება, მაშინ კი ღვარძლიც ნაცრად გადაიქცევა.
გახსოვდეს, რომ ყოველდღე ჯვრის ტვირთვა გვმართებს, რაც მწუხარებას, შრომას, განსაცდელებსა და ყოველგვარ საეშმაკო მოქმედებას ნიშნავს. განა რომელიმე წმინდანს მიწიერი გზა და ბნელი ბილიკები მწუხარებისა და საფრთხის გარეშე გაუვლია? და თუ ჩვენ უფალმა იმავე გზის გასავლელად მოგვიწოდა, განსაკუთრებული რა არის ამაში? თუკი ჩვენი არჩევანი ეშმაკთან ბრძოლაა, ბრძოლა რატომ გვიკვირს? ჩვენი მონდომების ლამპარი ანთებული გვქონდეს და მოთმინებითა და სიფხიზლით დაველოდოთ უფალ იესოს მოსვლას.
15. თავი აიძულეთ, შვილებო, სულიერი მოვალეობების შესასრულებლად. თავის მაიძულებლები გამარჯვების გვირგვინებს მიიტაცებენ, ხოლო უდებები და მცონარები სირცხვილსა და ყვედრებას მოიმკიან! თავი აიძულეთ, რომ მოიპოვოთ ღვთის სასუფეველი. დღეები მიდის; როდისღა ვაიძულებთ თავს, რომ საფულე სულიერი ფულით გავივსოთ? სიკვდილი მოულოდნელად მოვა. სიცოცხლის ძაფი უეცრად გაწყდება და ვაი მას, ვინც ღვთის სასუფევლის ღირსი არ აღმოჩნდება. ისწრაფეთ, იჩქარეთ, შვილებო, სათნოების გზაზე; ნუ დაიღლებით. დაჰკარით ეშმაკს, შფოთი კი სიყვარულით განდევნეთ.
16. ნუ გადავდებთ ჩვენს გამოსწორებას, რომ სიკვდილმა არ მოგვისწროს. მაშინ ვიტირებთ და უნუგეშოდ ვიგლოვთ, პირველი მე, იმ იმედის ნაპერწკლის გარეშე, რომ ეს უბედურება როდისმე შეიცვლება.
თავი აიძულეთ. აჰა, დიდი მარხვის დროც დადგა. მაგრამ ახლა, დიდ მარხვაში ხორციელზე მეტად ენის, გონების, გულის, გრძნობების მარხვას უნდა მივაქციოთ ყურადღება.
მოდით, ასეთი მარხვის გზით შინაგანად განვიწმინდოთ, რადგან იქ ბუდობენ სულიერი გველები. ისინი ჩვენს სულს, სულიერ ცხოვრებას გესლავენ და სულიერ ძალას მოაკვდინებენ, ამიტომ ჩვენი შინაგანი გამოსწორება და ფერისცვალება შეუძლებელი ხდება.
ახლა, დიდ მარხვაში, განსაკუთრებით აიძულეთ თავი, სიჯიუტე გამოიჩინეთ. თავის იძულებისთვის ეს სიჯიუტე წმინდაა და არა ეგოისტური. ნახავთ, რამდენ სულიერ სარგებელს მიიღებთ. იმისთვისაც კი, რომ შედარებით დაცხრეს ვნებები და თავი ავარიდოთ ზოგიერთ ცოდვას, ღირს, სიჯიუტით ვუპასუხოთ ეშმაკის სიჯიუტეს, რომელიც მუდამ ერთი და იმავე ცოდვით დაგვცემს.
17. იღვაწე, შვილო. განა ეს ცხოვრება ღვაწლის დრო არაა? განა ყოველი მიწიერი ადამიანის სიცოცხლე სიზმარი არ არის? სულის გონიერი თვალი მიაპყარი ზეცას, სადაც ანგელოზთა და მთავარანგელოზთა ზეციურ მხედრობებს იხილავ; ისევ აიხედე გონების თვალით და დაინახავ, რომ ლუციფერის ადრინდელი ნეტარი ადგილი ცარიელია.
რა დიდია დანიშნულება! რა უწმინდესია მოწოდება! იქ, ღვთის საყდრის მახლობლად, სულები ქრისტეს ღვთაებრივ მშვენიერებას იხილავენ და შემეცნებიდან შემეცნებისკენ, ჭვრეტიდან ჭვრეტისკენ, ღვთაებრივი მადლის საუნჯის გამრავლებისკენ აღემართებიან!
მაგრამ ეს ზეციური სიკეთე რომ მოვიპოვოთ, სიმამაცისა და გამბედაობის გამოჩენა გვმართებს, უკანდახევის გარეშე უნდა ვიბრძოლოთ, მზერა მივაპყროთ იესოს, რომელმაც გვითხრა: „ნუ გეშინინ, რამეთუ მე მიძლევიეს სოფელსა“ (იოან. 16, 33) და „აწ მთავარი იგი ამის სოფლისაი განვარდების გარე“ (იოან. 12, 31).
მაშ, მოდით, ჯვარცმულის უძლეველი ძალის რწმენით, უბრალოებით მივეცეთ განმარტოებული ცხოვრების ღვაწლს და მაცხოვრის უხრწნელ ფეხებს მადლიერებისა და სიხარულის ცრემლებით ვემთხვიოთ.
რა განგვაშორებს ქრისტეს სიყვარულს – ჭირი თუ მწუხარება, დევნა თუ სიშიშვლე? (რომ. 8, 35) „შემირაცხიეს ყოველივე იგი ნაგევად, რათა ქრისტე შევიძინო“ (ფილიპ. 3, 8), – ღაღადებს პავლე მოციქული. განა ჩვენც არ გვმართებს მივბაძოთ პავლეს, ისეთივე მადლს და ქრისტესადმი სიყვარულს რომ მივაღწიოთ? დიახ! მაგრამ ვიღვწით მასავით? ჩვენც იმდენი დავითმინეთ, რამდენიც მან თავისი საყვარელი ქრისტესთვის? არა! ამიტომ ვარ შიშველი, დაძონძილი, სირცხვილით შემოსილი და ვცდები, რადგან მგონია, რომ დიდების დიადემას ვატარებ. ვაიმე, ვაიმე, უბადრუკს! ვინ განმინათლებს ბნელს, რომ დავინახო ჩემი სავალალო ყოფა!
18. თავი აიძულეთ სულიერი მოვალეობების შესასრულებლად, რადგან თავის იძულება მტკიცე კედელივითაა, რომელიც მდინარეს ხელს უშლის, ბაღი დატბოროს და მებაღის ნაშრომი გაანადგუროს. მაგრამ თუ ვზარმაცობთ, მაშინ მდინარე ბაღში შევარდება და ყველაფერს მოსპობს.
ამის შესახებ უფალი გვეუბნება წმინდა სახარებაში: „და ვითარცა დაიძინეს კაცთა მათ, მოვიდა მტერი მისი და დასთესა ღუარძლი შორის იფქლსა მას“ (მათ. 13, 25). რამდენადაც ვაიძულებთ თავს, მით მეტს მოვიგებთ; რამდენსაც იმუშავებს კაცი, საზღაურიც იმდენი ექნება. მონაზვნის ცხოვრება ყოველდღიური ჯვარია, წმინდა გოლგოთაა, რომლისკენაც გვიხმობს იესო. მისი მოყვარულები მასთან ერთად ჯვარს უნდა ვეცვათ, რასაც ჩვენი სულების აღდგომა მოჰყვება.
19. ნუ იქნებით უმოქმედონი. თავი აიძულეთ, რომ არ დაისაჯოთ, როგორც ისინი, ვინც სჯულს ისმენს და არ ასრულებს. რადგან თუკი ღვთის სიტყვას ეძიებთ, მაშინ ძიება ამ სიტყვის აღსრულების პირობასაც გულისხმობს. მაშ, იღვაწეთ.
შვილებო, იღვაწეთ. ქრისტესთან ერთად ყველაფერს დავითმენთ. სოფელი მოგვიძულებს, რადგან პირველად ჩვენი საყვარელი და სათაყვანო იესო მოიძულა.
ქრისტე შეიყვარეთ, ქრისტეთი ისუნთქეთ. იესო აქციეთ თქვენი სულების თანამკვიდრად. ნურავისი გეშინიათ, რადგან ღმერთს ვეკუთვნით, მეფეთა მეუფემ სასახლის კარის მსახურებად დაგვადგინა. ბოროტი ვერ შეგვეხება, რადგან ჩვენ ვემსახურებით ქრისტეს, მას კი ყველა და ყველაფერი ემორჩილება!
20. შვილებო, ბრძოლისთვის გამხნევდით: ქრისტე უხილავად აქ იმყოფება და თქვენს გამარჯვებას ელის, რომ მარადიული დიდების უჭკნობი გვირგვინი გიბოძოთ! ვისაც ღმერთი უყვარს, ყველაფერს მსხვერპლად გაიღებს მხოლოდ იმიტომ, რომ სათნოეყოს მას.
ნურაფერს დაინანებთ, რადგან ღვთის სიყვარულის წინაშე ყველაფერი ნაგევია. ეშმაკები შფოთავენ, როცა ხედავენ, რომ საბრძოლველად ემზადებით, ანგელოზები კი ცდილობენ, ყველა ის სირთულე აგაცილონ თავიდან, რაც გამარჯვებაში შეგიშლით ხელს. მაშ, ღვთის ანგელოზების მოკავშირენი გავხდეთ და დავამოწმოთ, რომ „იესო ქრისტე გუშინ და დღეს და იგი თავადი არს უკუნისამდე" (ებრ. 13, 8).
21. იღუმენიას მიმართ
იღვაწე... რადგან მწყემსების მოვალეობაა თავის გაწირვა იმ ცხვრებისთვის, რომელთა მწყემსვაც იტვირთეს. სამგზის სანატრელნი არიან მწყემსები, რომლებიც კეთილად მწყემსავენ სიტყვიერ ცხვრებს, რადგან მათ ზეცაში დიდი და მარადიული სიმდიდრე ელით!
ყველაფერი დაითმინე, შვილო, რადგან ეშმაკი სხვადასხვა მხრიდან დაგვარტყამს, რომ მოთმინების ზღუდე შეგვიმუსროს. მაშინ ხომ ორმაგ სარგებელს ნახავს – ჩვენი და ჩვენი დების მარცხს.
22. ვლოცულობ, ღვთის მადლი გფარავდეს და შესაბამისი ძალაც მოგცეს, რომ უბოროტეს ქედმაღლობას – მრავალგვარი ბოროტების, ყველა უკეთური ქმედების საშინელ სათავეს – გაუმკლავდე.
შვილო, ეშმაკის მხრიდან ძალდატანების ნუ გეშინია. ღვთის ძალა ყოვლისშემძლეა და შეეწევა მასთან ერთად ბრძოლის მსურველებს. ეშმაკის ძალა ანგარიშგასაწევია, მაგრამ ღმერთი სასწაულებრივად იფარავს საბრალო ადამიანს.
გამხნევდი, შვილო, ბრძოლაში. შეისწავლე საღვთო სჯული. იმეორე იესოს ლოცვა, რომელიც განგვწმენდს და გვაცხონებს. თავი ბრძოლის ცეცხლში ჩაიგდე და ღმერთი ჯილდოდ შვებას მოგანიჭებს – როგორც არაერთხელ მომხდარა აქამდეც – იმ ნათელი იმედით, რომ ბრწყინვალე საუკუნო მომავალი გექნება.
ნუ შეუშინდები საეშმაკო ვნებას, რაც არ უნდა დიდი და უსაშველო მოგეჩვენოს ის, რადგან ბოროტის წინააღმდეგობა ღვთის ჩარევით დაიძლევა.
23. შვილო, მინდა, რომ ღვთის მადლით, ბრძოლაში გაიმარჯვო. წინააღმდეგობა სიკვდილამდეა საჭირო. უკან დახევა აღარ შეიძლება, მხოლოდ წინ უნდა იარო. სიკვდილი გამუდმებით გვემუქრება, მზად უნდა ვიყოთ და სისხლის დაღვრამდე ვიბრძოლოთ. მე შენ გვერდით ვიქნები, შენთან ერთად ვიბრძოლებ, სანამ ქრისტე აღდგომის დროშით გამარჯვებას იზეიმებს.
ერთად ვიაროთ ცხონების გზაზე, ქრისტესმიერი ცხოვრების აღმართზე მე მოგეხმარები, ყველაფერი წარმავალია და განქარდება. ზეცას მიაპყარი მზერა. მთელი გულით მოინდომე უბიწოებით ცხოვრება. სიწმინდე ან სიკვდილი!
24. ჩემო კურთხეულო შვილო, ნუ შეშინდები ბრძოლისას. სიმხნევითა და სასოებით ასაზრდოე სული. ეშმაკების წინააღმდეგობას ყურადღება არ მიაქციო. ნახავ, რომ ყოველი ბრძოლა წარმატებით დაგვირგვინდება. ღვთის წინაშე არაფერი იკარგება, ძალიან ხანმოკლე თავის იძულებაც კი კარგია. ოდნავადაც ნუ შეშინდები. მამაცად იბრძოლე, „წნეხში გაატარე“ საკუთარი თავი, აიძულე იგი, რადგან დაწურული მტევნიდან გულის გასახარელი მშვენიერი ღვინო დგება.
გამხნევდი, შვილო, და ღმერთთან ერთად გავიმარჯვებთ. უფალი ჩვენთვის იბრძოლებს, ჩვენ კი მშვიდად ვიქნებით.
25. ქრისტიანის ბრძოლა სასახელოა, რადგან ჯილდო რაიმე წარმავალი კი არა, მარადიული დიდება იქნება ზეცაში! მაშ, ნეტარია ის, ვინც ღვთისთვის ბრძენი გამოდგება, რადგან როცა ღმერთი მოუხმობს და მიწიერი ცხოვრების შესახებ პასუხს მოჰკითხავს, გამოუვალ მდგომარეობაში არ აღმოჩნდება.
დროს დაუნანებლად ვფლანგავთ. როცა ამ სოფლიდან წავალთ, მაშინ მივხვდებით, დროის ხელიდან გაშვებამ როგორი ზიანი მოგვიტანა. დღეები ანგარიშმიუცემლად გადის. ისიც კი მაცხონებელი იქნება ადამიანისთვის, რომ ეს სიცოცხლის ბოლოს მაინც გააცნობიეროს.
26. ნუ დაკარგავთ სიმხნევეს ახალი ბრძოლისთვის და წინ აღუდექით სიმხდალისა და ლაჩრობის ყოველ გულისსიტყვას.
ჩვენს ძალებს მუდმივი განახლება სჭირდება, ასევე საჭიროა წინააღმდეგობის გაძლიერება. ეშმაკიც ამგვარად იქცევა.
უნებლიე დაცემის გამო სასოწარკვეთა ნუ დაგეუფლებათ, თუნდაც ეს მუდმივად მეორდებოდეს. ჩვენი მიზანია, ზურგი არ ვუჩვენოთ მტერს, რომ ღვთის წინაშე არ იტრაბახოს და უფალი არ დავამწუხროთ.
სიმხნევე და სიმამაცე შვენით მებრძოლებს, როცა არა წარმავალი და ჭკნობადი, არამედ საუკუნო და უჭკნობი გვირგვინებისთვის იბრძვიან.
ნეტარია, ვისაც ანთებული ექნება ზეთით სავსე ლამპარი. ასეთები, მხიარულებითა და სულიერი ტკბობით აღსავსენი, ქრისტესთან ერთად საუკუნო ქორწილში შევლენ.
როცა ჭირი და განსაცდელი გექნებათ, ნუ დაკარგავთ იმედს. ნუ ჩათვლით, რომ ჩვენი ცოდვების გამო ღმერთმა მიგვატოვა. ასე არ არის. უფალი გვწვრთნის, რომ სიბრძნეში გავიწაფოთ. მას არ სურს სულელები ვიყოთ. სურს, ღვთაებრივი სიბრძნით განბრძნობილნი გვიხილოს.
თუ არ შეგვებრძოლებიან, როგორ გამოჩნდება, რომ ქრისტეს მხედრები ვართ? მეომარი, შესაძლოა, ომში დაშავდეს, მაგრამ ეს მის დამარცხებას როდი ნიშნავს. და თუნდაც გვძლიონ, ისევ წამოვდგებით და ბრძოლას გავაგრძელებთ.
როცა იესო მოგვიწოდებს და ჩვენც მისდამი წმინდა ერთგულებით ცხოვრებას ავირჩევთ, თავიდან, ცხადია, მისი ყოველი სიტყვის თანმიმდევრულ აღსრულებას ვერ შევძლებთ. ვიცით, ჩვენში სხვა სჯულიც არსებობს, ის წინ აღუდგება საღვთო, ჩვენ მიერ არჩეულ სჯულს და იბრძვის, რომ იესოს სიყვარულს განგვაშოროს. ეს ბრძოლა იმის მანიშნებელი როდია, თითქოს მოწოდების ღირსნი არ ვიყოთ. ჩვენ შიგნით არსებული ცოდვის სჯულის გასანადგურებლად წარმოებული ბრძოლა ქრისტესადმი ჩვენს მგზნებარე სიყვარულს წარმოაჩენს. უბრძოლველად რომ ყოფილიყო შესაძლებელი იესო ქრისტეს სიყვარულის მოპოვება, ჩვენს ნებას ფასი არ ექნებოდა, რადგან ღვთაებრივ სიყვარულს ბრძოლის გარეშე მოვიგებდით.
მაშ ასე, ჯილდოს მაშინ მივიღებთ, როცა იმ დიდი წინააღმდეგობის მიუხედავად, რომელსაც სოფლის სიყვარული გაგვიწევს, შევძლებთ ღვთის ცხოველმყოფელი სიყვარული მოვიპოვოთ და მიუხედავად ცოდვის მიმზიდველობისა, სათნოების ციხე-სიმაგრედ აღვემართოთ!
ჩვენი მიზნის გარშემო ღრუბელი შეიყრება, განადგურებით და გაცამტვერებით დაემუქრება მას; ჭექა-ქუხილი ჩვენს შეშინებას ეცდება, რომ ნირი წაგვიხდეს, მაგრამ გამხნევდით და ნუ შეგეშინდებათ – ცათა სასუფევლის კარს მრავალი ჭირითა და განსაცდელით მივაღწევთ (საქმე. 14, 22).
მოწამეებმა რწმენითა და თავის სრული უარყოფით იღვაწეს, ასე მოიპოვეს აღთქმული სიკეთე და დიდების მარადიული გვირგვინები! ასევე ჩვენც, იესო ქრისტეს რწმენით და თავის სრული უარყოფით შევძლებთ ღვთის მადლით გამარჯვებას.
შინაგანად ისე უნდა გავძლიერდეთ, რომ გადაჭრით ვთქვათ: „სიკვდილიც რომ მემუქრებოდეს, ჩემი მომწოდებელი იესოს რწმენას მცირედაც არ განვეშორები; სიცოცხლეს დავთმობ და ნაბიჯითაც არ დავიხევ უკან“. თუკი შინაგანი სიმხნევე ასეთი იქნება, იმედი გვქონდეს, რომ ღვთის მადლით გამარჯვებას მოვიპოვებთ.
განუწყვეტლივ იმეორეთ იესოს ლოცვა; დაუღალავად იღვაწეთ; იყავით თავშეკავებულნი; ილოცეთ; უბრალო და მოკრძალებული სამოსი ატარეთ; სასულიერო წიგნები იკითხეთ; ღამე ლოცვისთვის ადექით, რომ მხურვალენი იყოთ და კლდეებად იქცეთ. ასე ვმოსაგრეობდი მე საწყალობელიც ერში ყოფნისას: ღამე ფარულად ვდგებოდი და მეტანიებს ვაკეთებდი, ვლოცულობდი და ღვთისმშობელი მე, მდაბალს სასწაულებრივად შემეწია.
2. ვხედავ თქვენს ბრძოლას, ვითვლი გვირგვინებს, მშურს ჯილდოების, გონებით გადავდივარ მომავალ საუკუნეში, სადაც უხორცო არსებები გამარჯვების ჰიმნებს ააჟღერებენ. განცვიფრება მიპყრობს და საკუთარ თავს ვტირი, რადგან არ მიბრძოლია ისე, როგორც თქვენ იბრძვით.
შვილებო, მოწამეებზე იფიქრეთ, თუ რა დაითმინეს ქრისტესთვის! რაც მეტი ადამიანი ეწამებოდა, მით უფრო მრავლდებოდა ქრისტიანთა რიცხვი. ჩვენი ეკლესია მარტვილთა სისხლითაა მორწყული.
ჩვენც მოწამეები ვართ ამ გახრწნილ საზოგადოებაში, რადგან იესო ქრისტესგან მომადლებული უბიწო ცხოვრებით ვამხელთ ღვთის თაყვანისცემისგან განშორებულ ადამიანებს და მათ უზნეობას.
უბიწოდ იცხოვრეთ და უფალს ნუ დაშორდებით, შვილებო. ცილისწამება და ცრუ-ბრალდება დაითმინეთ, რომ ამგვარად მას მიემსგავსოთ. ასე მოექცნენ ჩვენს იესოს მწიგნობრები, ფარისევლები და მღვდელმთავრები - უსამართლოდ ჯვარს აცვეს იგი. ამიტომ, ვისაც სურს უფალს შეუდგეს, იგივე გზა უნდა გაიაროს.
მუხლი მოიყარეთ იესოს წინაშე, სიკვდილამდე მისი ერთგულებისა და სიყვარულის ცრემლი დაღვარეთ. დაე, ტალღები ცას სწვდებოდნენ და უფსკრულში ვარდებოდნენ. თუკი სარწმუნოება გვექნება, იესო ქრისტე, ჭეშმარიტი ღმერთი, საშინელი, ღვთაებრივი წამისყოფით დააყუდებს მათ.
ჭეშმარიტად და შეუორგულებლად გწამდეთ მისი, ვინც თქვა: „მე თქუენ თანა ვარ ყოველთა დღეთა და ვიდრე აღსასრულადმდე სოფლისა“ (მათ. 28, 20). იესო ჩვენთანაა, ნუ გეშინიათ. ზესთამბრძოლი დედოფლის, ღვთისმშობლის მეოხებით ის ჩვენს დასაცავად იბრძოლებს და გამარჯვებას მოგვიტანს.
3. თუ მცონარობა წარმატებულთათვისაც საზიანოა, რამდენად ავნებს იგი გამოუცდელებს! ამიტომ, შვილებო, თავი აიძულეთ, რადგან რაც უფრო ზარმაცობთ საკუთარი ცხონებისთვის ღვაწლში, მით მეტად ცდილობს მტერი ჩვენს წარწყმედას.
ნუ თვლემთ, თუ გსურთ, მტრის მახეებს გადაურჩეთ, რადგან მძინარე ადამიანი სასიკვდილო ჭრილობებს იღებს, ხოლო ის, ვინც ფხიზლადაა, როგორადაც არ უნდა დაშავდეს, მაინც იბრძვის და მტერს საპასუხო დარტყმას აყენებს.
შვილებო, გონებადაფანტულობისა და უდებების გამო ნუ დაკარგავთ იესოს ლოცვას. ნუ დაივიწყებთ: როგორი დასაწყისიც გექნებათ, ისე გააგრძელებთ ბოლომდე. მაშ, შედეგისა გეშინოდეთ და ყურადღებით იზრუნეთ დასაწყისზე, რადგან მოვა დრო და მიხვდებით, რა მნიშვნელოვანია ის, რაზედაც დღეს ასე ხაზგასმით მიგანიშნებთ.
მთავარია, კარგად დაიწყოთ, რადგან „კარგი დასაწყისი საქმის ნახევარია“. ხმამაღლა იმეორეთ იესო ქრისტეს ქვეყნიერების მხსნელი სახელი; არა ისე, რომ მხოლოდ თქვენ გესმოდეთ, არამედ ხეობებმა რომ მოგცენ ხმა. იღვაწეთ, რადგან ასეთები ცხონდებით, ასეთები მოიწევთ საუკუნო ცხოვრების ტკბილ ნაყოფს!
მე ჩემს მოვალეობას აღვასრულებ, რომ ძალისხმევა და გულმოდგინება არ მოვაკლო თქვენი ცხონების საქმეს, რადგან მინდა პირნათელი წარვდგე ღვთის წინაშე; რაც შეეხება ცოდვებს, ეს ჩემი პირადი საქმეა.
თავი აიძულეთ მღვიძარებისთვის, რადგან ის საუკუნო ცხოვრების საწინდარია. ვინც ღამეს ლოცვაში ატარებს, დიდი მადლით დატკბება. ეს იმ შრომის საფასური იქნება, რომელიც საკუთარ ბუნებასთან წინააღმდეგობისას გასწია.
მონაზვნური მოქალაქეობის საქმეთაგან ღამისთევაზე აღმატებული არც ერთი არ არის. ის, ვინც ამ საქმეში უდებია, მადლის ნაცვლად ცოდვას მოიმკის. როგორ წარდგება დაკემსილი კვართით იესო ქრისტეს წინაშე? ენით აღუწერელი იქნება მისი შერცხვენა მაშინ, როცა ძმები ახალ, სპეტაკ კვართებში შემოსილნი გამოცხადდებიან. „რომელსა ძალუძს გულისხმისყოფად, გულისხმაჰყავნ“.
4. საკუთარი თავი მსხვერპლად გაიღეთ, რომ შემდეგ ის საუკუნო სასუფეველში პოვოთ! გულმავიწყობა ნუ დაგეუფლებათ. ეს თქვენი სულის სინოტივეს ბოლომდე გამოაშრობს, ასე გამოიფიტებით და მოკვდებით ღვთისთვის.
ქრისტეს მამაცი მხედრები გახდით. საქმით ნუ უარყოფთ მას. ადიდეთ მისი სახელი. ყოვლადდასაწველ მსხვერპლად იქეცით, რომ უფალმა თქვენი კეთილსურნელება იგრძნოს.
თქვენთვის ვევედრები ღმერთს, თქვენთვის ვტირი, რადგან ჩემი ქრისტესმიერი შვილების სიყვარულისა და მათთვის ტანჯვის გარდა არაფერი ვიცი. თქვენგან კი მხოლოდ ურთიერთსიყვარულს და ერთმანეთის წინაშე დამდაბლებას ვითხოვ.
5. იღვაწე, შვილო, რომ სულმა ნაყოფი გამოიღოს, ვინაიდან თითოეული გაწეული ღვაწლის მიხედვით დაიკავებს ადგილს იესოსთან.
ნუ გეშინია, გავივლით ცეცხლსა და წყალში. ცეცხლში – როცა ჩვენზე მოწეული განსაცდელები თავისი მოქმედებით ცეცხლად გვეჩვენება. ეს სიძულვილის, შურისა და სიძვის უხამსი გულისსიტყვებია. ხოლო წყალს ვამბობ, რადგან უიმედობის, სასოწარკვეთის გულისსიტყვები თითქოს წყალში ძირავენ სულს. ცეცხლისა და წყლის გამოვლის შემდეგ ღმერთი იმ სულიერ განსასვენებელში აგვიყვანს, რომელსაც სამარცხვინო გულისსიტყვებისგან გათავისუფლებით შევიგრძნობთ, მადლის მიერ კი უვნებობას მოგვანიჭებს (ფსალმ. 65, 12).
6. შვილო, იყავი მდუმარე, თავმდაბალი და სიკვდილამდე მორჩილი. მზად იყავი მსხვერპლად შეეწირო საკუთარი ნების მოკვეთას, თუნდაც ეს ნამდვილ მოწამეობად მოგეჩვენოს – სწორედ ამას ნიშნავს თავის უარყოფა.
თუკი ამას დაიცავ, ნუ შეგაშინებს რაიმე ბოროტება ნურც ეშმაკების, ნურც ადამიანების მხრიდან, რადგანაც ღვთის ბრძანებების შემსრულებელს ღმერთი ყოველგვარი ბოროტებისგან იფარავს.
სიტყვა-პასუხში უკმეხი ნუ იქნები; როცა გამხელენ, თქვი: „შემინდე“.
7. ეშმაკი გვაცდუნებს და გვავიწყდება, რომ თავის იძულება გვმართებს, რადგან დღეები გადის, ნელ-ნელა სიკვდილს ვუახლოვდებით და სინანულიც უნუგეშო იქნება.
თავი აიძულეთ, შვილებო, დრო გადის, საკუთარ თავს გაუფრთხილდით. ეშმაკს არ სძინავს, ფხიზლობს და იბრძვის, ეძებს, ვინ შთანთქას. შვილებო, ფრთხილად იყავით, არ დავღუპოთ ჩვენი უკვდავი სულები, რომლებიც უფრო ძვირფასია, ვიდრე მთელი სამყარო ერთად აღებული.
იფიქრეთ ქრისტეს საშინელ სამსჯავროზე, მის წინაშე ყველანი მუხლმოყრილნი წარვდგებით უკანასკნელი განაჩენის მოლოდინში, რომელიც ჩვენს მომავალს საუკუნოდ განსაზღვრავს!
8. ბრძოლის დროს ეშმაკი ძალას არ იშურებს, ისრებს გვესვრის და გვჭრის; ცდილობს, სული დაარწმუნოს, რომ ვნება უკან არ დაიხევს. ასე იმიტომ იქცევა, რომ მებრძოლი მოდუნდეს, ძალა დაკარგოს და დანებდეს.
მაგრამ თუ მებრძოლი მზაკვრობას მიუხვდა, მოითმენს, გამხნევდება და იტყვის: „სიცოცხლე ან სიკვდილი“. უმჯობესია ღვთისთვის სიკვდილი, ვიდრე უდებებითა და სინდისის ქენჯნით სიცოცხლე. და თუ ამგვარი ცოდნითა და სიმამაცით საბრძოლველად მოემზადება, ქვესკნელის ურჩხული, რომელიც თავისი მზაკვრობით მთელ მსოფლიოს შთანთქავს, გარკვეულ დრომდე უკან დაიხევს; არა იმიტომ, რომ ეშინია, არამედ ხედავს მებრძოლის საღვთო მოშურნეობას და არ სურს, მას გვირგვინების მოპოვების მიზეზად ექცეს.
9. რატომ ტოვებ, შვილო, შენს „ვენახს შემოუღობავს“? რატომ ტოვებ დაუცველად ნაყოფს, რომელიც ასეთი ბრძოლის ფასად გამოიღე? რატომ დატოვე ძაღლი – სულის მოშურნეობა – მშიერი, მას ხომ ყეფის ძალა აღარ ექნება, მძარცველები და გარეული მხეცები რომ დააფრთხოს? რატომ დაგავიწყდა, რომ ცათა სასუფეველს ის დაიმკვიდრებს, ვინც თავს აიძულებს? არ გიფიქრია, რომ ვინც დაუდევარია და სულზე არ ზრუნავს, მას საუკუნო ცეცხლი ელის? „აღსდექ, რასა გძინავს? აღსასრული მოახლებულ არს და გეგულვების აღშფოთება“. გაიღვიძე და თქვი: „უფალო იესო ქრისტე, შემიწყალე მე ცოდვილი და აღმადგინე შენს მსახურებად, რათა მომიტევო თანანადები ჩემი, ვითარცა კაცთმოყვარემან“.
ასპარეზობის მსაჯული უხილავად ჩვენ გვერდითაა, თითოეული სულის ბრძოლას თვალყურს ადევნებს და ითვლის, რამდენი ჯილდო უნდა გასცეს. გვირგვინთა მოსაპოვებლად საღვთო შურით აღვივსოთ, შეუპოვრად ვიბრძოლოთ და ჯილდოსაც მოშურნეობის შესაბამისად მივიღებთ.
შვილო, გაიხსენე, როგორი მონდომებით სწავლობდი და ცდილობდი, სანიმუშო მოწაფე ყოფილიყავი. ასევე უნდა მოიქცე სულიერი განათლების მისაღებად – ნამდვილი ფილოსოფიის, ღვთისმოშიშების მოსაპოვებლად, სარწმუნოების განსამტკიცებლად და ზნეობის სიწმინდის მისაღწევად. საერო ცოდნაში წარმატება შეიძლება სულისთვის დაბრკოლებად იქცეს მაშინ, როცა სულიერი წარმატება ზეციური სიმაღლისკენ აღმაფრენაა.
ქრისტესთვის იღვაწე, შვილო. სხვები მას სამარცხვინო ქცევით შეურაცხყოფენ, შენ კი ბილწი გულისსიტყვებისგან განწმენდილი გონების ბრწყინვალებით ადიდე ის! განაგდე ყველა აზრი, რომელიც ჩვენში ღვთაებრივი განბანისას დამკვიდრებული სულიწმიდის მიერ განწმენდილ გონებასა და გულს შეაგინებს. გეშინოდეს ღვთისა – ესაა ნამდვილი სიბრძნე. „დასაბამი სიბრძნისა შიში უფლისა“ (იგავ. 1, 7). ნუ გეშინია გულისსიტყვების მუქარის, რომელიც დემონებისგან მოდის. შენი ძლიერება დაამყარე ღმერთზე, რომელიც გიხსნის სულმოკლეობისა და ნიავქარისგან“ (ფსალმ. 54, 8). გამხნევდი და როგორც მამაცმა რაინდმა, გასწიე ზეციური იერუსალიმისკენ, რომლის ნათელიც სიხარულით შეგეგებება.
10. შვილო, მივიღე შენი წერილი. მტკიცედ იდექი, მჭიდროდ შემოირტყი სარტყელი და ბრძოლისთვის განემზადე, რადგან მატერიალური ნივთების მოსაპოვებლად კი არ იბრძვი, არამედ ზეციური, ღვთაებრივი მემკვიდრეობის მისაღებად, ისეთის, როგორზეც პავლე მოციქული გვეუბნება: „რომელი თუალმან არა იხილა, და ყურსა არა ესმა, და გულსა კაცისასა არა მოუხდა, რომელი განუმზადა ღმერთმან მოყუარეთა თვისთა“ (1 კორ. 2, 9). ასევე, ზეციურ სიკეთეთა გვერდით „ვერ ღირს არიან ვნებანი იგი ამის ჟამისანი" (რომ. 8, 18) და თუ კარგად, კანონიერად არ ვიბრძოლებთ, შვილო, მაშინ, საუბედუროდ, სიკეთის მაგიერ ბოროტება მოგველის: ტანჯვა, ჯოჯოხეთი, უბედურება, საუკუნო სასჯელი და დაუსრულებელი ცხოვრება ეშმაკებთან ერთად.
მხნედ იბრძოლე და შენში არსებული ვნებების ძლიერება ნუ შეგაშინებს, რადგან მადლი ვნებების ძალაზე კი არაა დამოკიდებული, არამედ თავის იძულებაზე. სწორედ ამის მიხედვით გამოგვიხსნის უფალი გასაჭირიდან.
გაუფრთხილდი შენ მიერ კარგად დაწყებულს; თავის მცირედ იძულებაში ნუ იზარმაცებ, რადგან ამის მისაღწევადაც საკმაო დრო იყო საჭირო!
მაშ, უკან ნუ დაიხევ, მტკიცე ნაბიჯით იარე. ზეცას მიაპყარი მზერა; ნახე, როგორ ბრწყინავს ცა – შენ გელოდება, შენთვის მარადიული სამყოფელი აქვს გამზადებული! ქრისტე გელოდება, რომ გვირგვინით შეგამკოს; იგი შენს ბრძოლას თვალს ადევნებს. რამდენადაც შეგიძლია ძალ-ღონე მოიკრიბე – მხოლოდ ეს გადაგარჩენს.
ვნებებისა და ეშმაკების სიძლიერის შემყურე, იმედს ნუ დაკარგავ – ღვთისთვის შეუძლებელი არაფერია. ამიტომ გამხნევდი და ნუ გეშინია; უფალი ჩვენთვის იბრძოლებს, ჩვენ კი მშვიდად ვიქნებით (გამ. 14, 14).
სიკვდილი მოულოდნელად მოდის. აქ, პორტარიაში“ ერთი ქალი ვაშლის ჭამისას მოულოდნელად მოკვდა. სხვა მონასტერში კი ერთი მონაზონი უცაბედად, ხუთ წუთში გარდაიცვალა. გვამი გაკვეთეს, მაგრამ სიკვდილის მიზეზი ვერ დაადგინეს.
ფრთხილად იყავი, შვილო. როცა ღმერთი ბრძანებს, ყოველი ადამიანი მასთან მიდის. ნეტავ როდის ინებებს, რომ ჩვენც მის წინაშე წარვდგეთ? მუდამ მზად უნდა ვიყოთ, რომ თუკი მოულოდნელად მოგვიხმობს, არ შევძრწუნდეთ.
ასი თვალი გამოისხი, შვილო. შენ კარგად დაიწყე და ასევე გააგრძელე. ღვაწლს ღვაწლი მიუმატე, რომ ღვთის საყდარს ცხონებული მიეახლო.
11. სულიერ ციხე-სიმაგრეებზე იბრძოლე, რადგან ჩვენი ბრძოლის მიზანი ზეცის დამკვიდრებაა.
განა რა არის სულიერ ბრძოლაზე უფრო მშვენიერი! იფიქრე მათზე, ვინც ცოდვა დაამარცხა, გამარჯვების როგორ ჰიმნებს უგალობებენ მათ ანგელოზები და დიდებას შესწირავენ ღმერთს, რადგან ერთი ცოდვილის მოქცევაც კი ანგელოზებისთვის სიხარულის დღესასწაულია.
მაშ, რატომ ვზარმაცობთ? შრომა არაფერია იმ სიკეთეებთან შედარებით, რაც ცათა სასუფეველშია დაუნჯებული!
ვინ არის ბრძენი და გაიგებს ამას? (ფსალმ. 106, 43) ვინ იქნება ის, ვინც აჯანყების დროშას აღმართავს, ლომივით დაიღრიალებს მტრის წინააღმდეგ და გამარჯვებას მოიპოვებს?
მაშ, წინ, შვილო! სიმამაცე იქონიე, გამხნევდი – უფალი ჩვენთანაა. სიმდაბლეს მოეჭიდე, ლოცვით შეიარაღდი, კითხვით განმტკიცდი, მამაცად ისწრაფოდე და უფალს შეჰღაღადე: „შენდამი ვსასოებ, უფალო, ნუ მარცხვენ, შენზე ვამყარებ იმედს!“ (ფსალმ. 24, 2) გაამხნევე შენი მმართველი გონება. მეც შენთან ვარ და ჩემი გლახაკი ლოცვით განგამტკიცებ
12. შვილებო, საკუთარი ნებისა და სურვილების მსხვერპლად შეწირვით ომი უნდა გამოვუცხადოთ ეშმაკს, ამ სოფელს, ჩვენს ცუდ მიდრეკილებებსა და უძლურებებს. ვნებიანმა ძველმა ადამიანმა (რომ. 6, 6) ჩვენი გული უნდა დატოვოს, რომ იშვას უფლისმიერი ადამიანი გულისა და სხეულის უვნებობითა და სიწმინდით.
იღვაწეთ მხნედ და ღვთისადმი სასოებით. ზოგჯერ ეშმაკი ამსოფლიური გულისთქმებით დაგესხმებათ თავს, მაგრამ თქვენ ფხიზელი მეომრის პოზიცია დაიკავეთ, რომ სულიერი რული არ მოგერიოთ და ეშმაკის მსხვერპლნი არ გახდეთ. ფრთხილად იყავით, რადგან მტერი გაშმაგებული ღრიალებს, რომ ბილწი ვნებებით შებღალოს და დაგლიჯოს ვინმე.
13. მუდმივი თავის იძულებაა საჭირო, სულელი ქალწულებივით ქრისტეს სასძლოს გარეთ რომ არ დავრჩეთ. სულიერ საქმეში თავის იძულებით ჩვენი სულის ლამპარი მუდამ ანთებული უნდა გვქონდეს, რომ ვიხილოთ სასძლოში შემავალი ქრისტე და მასთან ერთად ჩვენც შევიდეთ კრავის საუკუნო ქორწილში!
გამხნევდი, შვილო! მტრის წინააღმდეგ თავი მაღლა გეჭიროს, რადგან ჩვენ წმინდა გოლგოთის ფრონტზე ბრწყინვალედ გამარჯვებული დიდი მეუფის მხედრები ვართ. თუ დავმარცხდებით, ისევ წამოვდგეთ, იქვე შევიხვიოთ ჭრილობები და მხნედ, მტკიცე გულით კვლავ ავისხათ იარაღი. რადგან ასეთი ძლევაშემოსილი მთავარსარდალი გვყავს, ქრისტეს ძალით ჩვენც გავიმარჯვებთ, ოღონდაც სიმდაბლე უნდა მკვიდრობდეს ჩვენს სულებში.
14. ნუ დაკარგავ სიმხნევეს, შვილო, მიუხედავად იმისა, რომ მრავალნაირ განსაცდელთა ზღვაა აბობოქრებული. იფიქრე, რომ ყველაფერ ამას და ამაზე უფრო მეტსაც კი არ შესწევს ძალა ღვთის მადლსა და მის სიყვარულს განგვაშოროს. შვილო, თუ ჩვენში ქრისტესადმი ლტოლვა გაიზრდება, მაშინ ყველა დაბრკოლება ძალიან პატარა და იოლად დასაძლევი გახდება. ხოლო როცა ქრისტესადმი ჩვენი სიყვარული და ლტოლვა მცირეა, მაშინ ასეთი დაბრკოლებები ძნელად ასატანი ხდება და ის ჩვენი ცხოვრების დღეებს ცხარე ცრემლებით რწყავს. ჰო, შვილო, მოდი, ვუხმოთ იესოს მანამ, ვიდრე ჩვენში მისი ალი აინთება, მაშინ კი ღვარძლიც ნაცრად გადაიქცევა.
გახსოვდეს, რომ ყოველდღე ჯვრის ტვირთვა გვმართებს, რაც მწუხარებას, შრომას, განსაცდელებსა და ყოველგვარ საეშმაკო მოქმედებას ნიშნავს. განა რომელიმე წმინდანს მიწიერი გზა და ბნელი ბილიკები მწუხარებისა და საფრთხის გარეშე გაუვლია? და თუ ჩვენ უფალმა იმავე გზის გასავლელად მოგვიწოდა, განსაკუთრებული რა არის ამაში? თუკი ჩვენი არჩევანი ეშმაკთან ბრძოლაა, ბრძოლა რატომ გვიკვირს? ჩვენი მონდომების ლამპარი ანთებული გვქონდეს და მოთმინებითა და სიფხიზლით დაველოდოთ უფალ იესოს მოსვლას.
15. თავი აიძულეთ, შვილებო, სულიერი მოვალეობების შესასრულებლად. თავის მაიძულებლები გამარჯვების გვირგვინებს მიიტაცებენ, ხოლო უდებები და მცონარები სირცხვილსა და ყვედრებას მოიმკიან! თავი აიძულეთ, რომ მოიპოვოთ ღვთის სასუფეველი. დღეები მიდის; როდისღა ვაიძულებთ თავს, რომ საფულე სულიერი ფულით გავივსოთ? სიკვდილი მოულოდნელად მოვა. სიცოცხლის ძაფი უეცრად გაწყდება და ვაი მას, ვინც ღვთის სასუფევლის ღირსი არ აღმოჩნდება. ისწრაფეთ, იჩქარეთ, შვილებო, სათნოების გზაზე; ნუ დაიღლებით. დაჰკარით ეშმაკს, შფოთი კი სიყვარულით განდევნეთ.
16. ნუ გადავდებთ ჩვენს გამოსწორებას, რომ სიკვდილმა არ მოგვისწროს. მაშინ ვიტირებთ და უნუგეშოდ ვიგლოვთ, პირველი მე, იმ იმედის ნაპერწკლის გარეშე, რომ ეს უბედურება როდისმე შეიცვლება.
თავი აიძულეთ. აჰა, დიდი მარხვის დროც დადგა. მაგრამ ახლა, დიდ მარხვაში ხორციელზე მეტად ენის, გონების, გულის, გრძნობების მარხვას უნდა მივაქციოთ ყურადღება.
მოდით, ასეთი მარხვის გზით შინაგანად განვიწმინდოთ, რადგან იქ ბუდობენ სულიერი გველები. ისინი ჩვენს სულს, სულიერ ცხოვრებას გესლავენ და სულიერ ძალას მოაკვდინებენ, ამიტომ ჩვენი შინაგანი გამოსწორება და ფერისცვალება შეუძლებელი ხდება.
ახლა, დიდ მარხვაში, განსაკუთრებით აიძულეთ თავი, სიჯიუტე გამოიჩინეთ. თავის იძულებისთვის ეს სიჯიუტე წმინდაა და არა ეგოისტური. ნახავთ, რამდენ სულიერ სარგებელს მიიღებთ. იმისთვისაც კი, რომ შედარებით დაცხრეს ვნებები და თავი ავარიდოთ ზოგიერთ ცოდვას, ღირს, სიჯიუტით ვუპასუხოთ ეშმაკის სიჯიუტეს, რომელიც მუდამ ერთი და იმავე ცოდვით დაგვცემს.
17. იღვაწე, შვილო. განა ეს ცხოვრება ღვაწლის დრო არაა? განა ყოველი მიწიერი ადამიანის სიცოცხლე სიზმარი არ არის? სულის გონიერი თვალი მიაპყარი ზეცას, სადაც ანგელოზთა და მთავარანგელოზთა ზეციურ მხედრობებს იხილავ; ისევ აიხედე გონების თვალით და დაინახავ, რომ ლუციფერის ადრინდელი ნეტარი ადგილი ცარიელია.
რა დიდია დანიშნულება! რა უწმინდესია მოწოდება! იქ, ღვთის საყდრის მახლობლად, სულები ქრისტეს ღვთაებრივ მშვენიერებას იხილავენ და შემეცნებიდან შემეცნებისკენ, ჭვრეტიდან ჭვრეტისკენ, ღვთაებრივი მადლის საუნჯის გამრავლებისკენ აღემართებიან!
მაგრამ ეს ზეციური სიკეთე რომ მოვიპოვოთ, სიმამაცისა და გამბედაობის გამოჩენა გვმართებს, უკანდახევის გარეშე უნდა ვიბრძოლოთ, მზერა მივაპყროთ იესოს, რომელმაც გვითხრა: „ნუ გეშინინ, რამეთუ მე მიძლევიეს სოფელსა“ (იოან. 16, 33) და „აწ მთავარი იგი ამის სოფლისაი განვარდების გარე“ (იოან. 12, 31).
მაშ, მოდით, ჯვარცმულის უძლეველი ძალის რწმენით, უბრალოებით მივეცეთ განმარტოებული ცხოვრების ღვაწლს და მაცხოვრის უხრწნელ ფეხებს მადლიერებისა და სიხარულის ცრემლებით ვემთხვიოთ.
რა განგვაშორებს ქრისტეს სიყვარულს – ჭირი თუ მწუხარება, დევნა თუ სიშიშვლე? (რომ. 8, 35) „შემირაცხიეს ყოველივე იგი ნაგევად, რათა ქრისტე შევიძინო“ (ფილიპ. 3, 8), – ღაღადებს პავლე მოციქული. განა ჩვენც არ გვმართებს მივბაძოთ პავლეს, ისეთივე მადლს და ქრისტესადმი სიყვარულს რომ მივაღწიოთ? დიახ! მაგრამ ვიღვწით მასავით? ჩვენც იმდენი დავითმინეთ, რამდენიც მან თავისი საყვარელი ქრისტესთვის? არა! ამიტომ ვარ შიშველი, დაძონძილი, სირცხვილით შემოსილი და ვცდები, რადგან მგონია, რომ დიდების დიადემას ვატარებ. ვაიმე, ვაიმე, უბადრუკს! ვინ განმინათლებს ბნელს, რომ დავინახო ჩემი სავალალო ყოფა!
18. თავი აიძულეთ სულიერი მოვალეობების შესასრულებლად, რადგან თავის იძულება მტკიცე კედელივითაა, რომელიც მდინარეს ხელს უშლის, ბაღი დატბოროს და მებაღის ნაშრომი გაანადგუროს. მაგრამ თუ ვზარმაცობთ, მაშინ მდინარე ბაღში შევარდება და ყველაფერს მოსპობს.
ამის შესახებ უფალი გვეუბნება წმინდა სახარებაში: „და ვითარცა დაიძინეს კაცთა მათ, მოვიდა მტერი მისი და დასთესა ღუარძლი შორის იფქლსა მას“ (მათ. 13, 25). რამდენადაც ვაიძულებთ თავს, მით მეტს მოვიგებთ; რამდენსაც იმუშავებს კაცი, საზღაურიც იმდენი ექნება. მონაზვნის ცხოვრება ყოველდღიური ჯვარია, წმინდა გოლგოთაა, რომლისკენაც გვიხმობს იესო. მისი მოყვარულები მასთან ერთად ჯვარს უნდა ვეცვათ, რასაც ჩვენი სულების აღდგომა მოჰყვება.
19. ნუ იქნებით უმოქმედონი. თავი აიძულეთ, რომ არ დაისაჯოთ, როგორც ისინი, ვინც სჯულს ისმენს და არ ასრულებს. რადგან თუკი ღვთის სიტყვას ეძიებთ, მაშინ ძიება ამ სიტყვის აღსრულების პირობასაც გულისხმობს. მაშ, იღვაწეთ.
შვილებო, იღვაწეთ. ქრისტესთან ერთად ყველაფერს დავითმენთ. სოფელი მოგვიძულებს, რადგან პირველად ჩვენი საყვარელი და სათაყვანო იესო მოიძულა.
ქრისტე შეიყვარეთ, ქრისტეთი ისუნთქეთ. იესო აქციეთ თქვენი სულების თანამკვიდრად. ნურავისი გეშინიათ, რადგან ღმერთს ვეკუთვნით, მეფეთა მეუფემ სასახლის კარის მსახურებად დაგვადგინა. ბოროტი ვერ შეგვეხება, რადგან ჩვენ ვემსახურებით ქრისტეს, მას კი ყველა და ყველაფერი ემორჩილება!
20. შვილებო, ბრძოლისთვის გამხნევდით: ქრისტე უხილავად აქ იმყოფება და თქვენს გამარჯვებას ელის, რომ მარადიული დიდების უჭკნობი გვირგვინი გიბოძოთ! ვისაც ღმერთი უყვარს, ყველაფერს მსხვერპლად გაიღებს მხოლოდ იმიტომ, რომ სათნოეყოს მას.
ნურაფერს დაინანებთ, რადგან ღვთის სიყვარულის წინაშე ყველაფერი ნაგევია. ეშმაკები შფოთავენ, როცა ხედავენ, რომ საბრძოლველად ემზადებით, ანგელოზები კი ცდილობენ, ყველა ის სირთულე აგაცილონ თავიდან, რაც გამარჯვებაში შეგიშლით ხელს. მაშ, ღვთის ანგელოზების მოკავშირენი გავხდეთ და დავამოწმოთ, რომ „იესო ქრისტე გუშინ და დღეს და იგი თავადი არს უკუნისამდე" (ებრ. 13, 8).
21. იღუმენიას მიმართ
იღვაწე... რადგან მწყემსების მოვალეობაა თავის გაწირვა იმ ცხვრებისთვის, რომელთა მწყემსვაც იტვირთეს. სამგზის სანატრელნი არიან მწყემსები, რომლებიც კეთილად მწყემსავენ სიტყვიერ ცხვრებს, რადგან მათ ზეცაში დიდი და მარადიული სიმდიდრე ელით!
ყველაფერი დაითმინე, შვილო, რადგან ეშმაკი სხვადასხვა მხრიდან დაგვარტყამს, რომ მოთმინების ზღუდე შეგვიმუსროს. მაშინ ხომ ორმაგ სარგებელს ნახავს – ჩვენი და ჩვენი დების მარცხს.
22. ვლოცულობ, ღვთის მადლი გფარავდეს და შესაბამისი ძალაც მოგცეს, რომ უბოროტეს ქედმაღლობას – მრავალგვარი ბოროტების, ყველა უკეთური ქმედების საშინელ სათავეს – გაუმკლავდე.
შვილო, ეშმაკის მხრიდან ძალდატანების ნუ გეშინია. ღვთის ძალა ყოვლისშემძლეა და შეეწევა მასთან ერთად ბრძოლის მსურველებს. ეშმაკის ძალა ანგარიშგასაწევია, მაგრამ ღმერთი სასწაულებრივად იფარავს საბრალო ადამიანს.
გამხნევდი, შვილო, ბრძოლაში. შეისწავლე საღვთო სჯული. იმეორე იესოს ლოცვა, რომელიც განგვწმენდს და გვაცხონებს. თავი ბრძოლის ცეცხლში ჩაიგდე და ღმერთი ჯილდოდ შვებას მოგანიჭებს – როგორც არაერთხელ მომხდარა აქამდეც – იმ ნათელი იმედით, რომ ბრწყინვალე საუკუნო მომავალი გექნება.
ნუ შეუშინდები საეშმაკო ვნებას, რაც არ უნდა დიდი და უსაშველო მოგეჩვენოს ის, რადგან ბოროტის წინააღმდეგობა ღვთის ჩარევით დაიძლევა.
23. შვილო, მინდა, რომ ღვთის მადლით, ბრძოლაში გაიმარჯვო. წინააღმდეგობა სიკვდილამდეა საჭირო. უკან დახევა აღარ შეიძლება, მხოლოდ წინ უნდა იარო. სიკვდილი გამუდმებით გვემუქრება, მზად უნდა ვიყოთ და სისხლის დაღვრამდე ვიბრძოლოთ. მე შენ გვერდით ვიქნები, შენთან ერთად ვიბრძოლებ, სანამ ქრისტე აღდგომის დროშით გამარჯვებას იზეიმებს.
ერთად ვიაროთ ცხონების გზაზე, ქრისტესმიერი ცხოვრების აღმართზე მე მოგეხმარები, ყველაფერი წარმავალია და განქარდება. ზეცას მიაპყარი მზერა. მთელი გულით მოინდომე უბიწოებით ცხოვრება. სიწმინდე ან სიკვდილი!
24. ჩემო კურთხეულო შვილო, ნუ შეშინდები ბრძოლისას. სიმხნევითა და სასოებით ასაზრდოე სული. ეშმაკების წინააღმდეგობას ყურადღება არ მიაქციო. ნახავ, რომ ყოველი ბრძოლა წარმატებით დაგვირგვინდება. ღვთის წინაშე არაფერი იკარგება, ძალიან ხანმოკლე თავის იძულებაც კი კარგია. ოდნავადაც ნუ შეშინდები. მამაცად იბრძოლე, „წნეხში გაატარე“ საკუთარი თავი, აიძულე იგი, რადგან დაწურული მტევნიდან გულის გასახარელი მშვენიერი ღვინო დგება.
გამხნევდი, შვილო, და ღმერთთან ერთად გავიმარჯვებთ. უფალი ჩვენთვის იბრძოლებს, ჩვენ კი მშვიდად ვიქნებით.
25. ქრისტიანის ბრძოლა სასახელოა, რადგან ჯილდო რაიმე წარმავალი კი არა, მარადიული დიდება იქნება ზეცაში! მაშ, ნეტარია ის, ვინც ღვთისთვის ბრძენი გამოდგება, რადგან როცა ღმერთი მოუხმობს და მიწიერი ცხოვრების შესახებ პასუხს მოჰკითხავს, გამოუვალ მდგომარეობაში არ აღმოჩნდება.
დროს დაუნანებლად ვფლანგავთ. როცა ამ სოფლიდან წავალთ, მაშინ მივხვდებით, დროის ხელიდან გაშვებამ როგორი ზიანი მოგვიტანა. დღეები ანგარიშმიუცემლად გადის. ისიც კი მაცხონებელი იქნება ადამიანისთვის, რომ ეს სიცოცხლის ბოლოს მაინც გააცნობიეროს.
26. ნუ დაკარგავთ სიმხნევეს ახალი ბრძოლისთვის და წინ აღუდექით სიმხდალისა და ლაჩრობის ყოველ გულისსიტყვას.
ჩვენს ძალებს მუდმივი განახლება სჭირდება, ასევე საჭიროა წინააღმდეგობის გაძლიერება. ეშმაკიც ამგვარად იქცევა.
უნებლიე დაცემის გამო სასოწარკვეთა ნუ დაგეუფლებათ, თუნდაც ეს მუდმივად მეორდებოდეს. ჩვენი მიზანია, ზურგი არ ვუჩვენოთ მტერს, რომ ღვთის წინაშე არ იტრაბახოს და უფალი არ დავამწუხროთ.
სიმხნევე და სიმამაცე შვენით მებრძოლებს, როცა არა წარმავალი და ჭკნობადი, არამედ საუკუნო და უჭკნობი გვირგვინებისთვის იბრძვიან.
ნეტარია, ვისაც ანთებული ექნება ზეთით სავსე ლამპარი. ასეთები, მხიარულებითა და სულიერი ტკბობით აღსავსენი, ქრისტესთან ერთად საუკუნო ქორწილში შევლენ.
|
|
