ნურავინ იფიქრებს, ძმებო, ქრისტიანენო, თითქოს მხოლოდ სამღვდელო პირებს და მონაზვნებს აკისრიათ უწყვეტი და მუდმივი ლოცვის მოვალეობა და ერის ადამიანებს - არა. არა, არა: ჩვენ ყველანი, ქრისტიანენი, ვალდებულნი ვართ, განუწყვეტლად და მუდმივად ვილოცვიდსეთ... გრიგორი ღვთისმეტყველიც თითოეულ ქრისტიანს ასე გვასწავლის და გვმოძღვრავს, რომ უფრო ხშირად გვმართებს ღვთის სახელის ხსენება, ვიდრე ჰაერის შესუნთქვა... ამასთან, არ უნდა დავივიწყოთ უწყვეტი ლოცვის საშუალებაც...

link

თუკი ლოცვა კუდით ქვას ასროლინებს ავადმყოფობას, განკურნავს კეთროვანთ, თვალისჩინს დაუბრუნებს ბრმებს, იხსნის მხეცის ხახიდან ადამიანებს, – აღადგენს მკვდართ, ნუთუ ნათელი არ არის, რომ ლოცვისადმი უგულისყურო დამოკიდებულების გამო და დაუდევრობის წყალობით ჩვენზედ მძლავრობს უდიდესი შეჭირვებანი.

link

ძმანნო, აუცილებელია თითოეულმა თქვენგანმა სულიერი მოძღვარი არჩიოს, რწმენითა და ნდობით აღიჭურვოს, დაემორჩილოს, გაუმხილოს მავნე ჩვევები და ვნებები, გულითადად მიიღოს მისი სულიერი მკურნალობა, რაც თანდათანობით აღმოფხვრის სხეულში ფესვგადგმულ სიბილწეს და უზნეობას, ნასაზრდოებს ვნებათაღელვითა და თავაშვებული ცხოვრებით.

link

link

გვწამს, რომ ფერისცვალებისას განცხადდა არა სხვა რომელიმე ნათელი, არამედ მხოლოდ ის, რომელიც დაფარული ჰქონდა ხორციელი კრეტსაბმელის მიღმა. ეს ნათელი საღმრთო ბუნებისაა – ხელთუქმნელი, ღვთიური. მსგავსად ამისა, ღვთისმეტყველ მამათა სწავლებით, იესო ქრისტემ ფერი იცვალა მთაზე ისე, რომ არაფერი მიუღია (გარედან) და არაფერ ახალში, რაც მანამდე არ ჰქონია, არ გარდასახულა. თავის მოწაფეებს უჩვენა მხოლოდ ის, რაც უკვე გააჩნდა.

link

link

ეს სიტყვები იმას კი არ ნიშნავს, თითქოს უფალი გვამცნობდეს, რომ მაჩვენებლები ვიყოთ, არამედ იგი ღვთისთვის სათნო ცხოვრებისაკენ მოგვიწოდებს. როგორც მზის სინათლის ხილვისას ჩვენ ხოტბას ვასხამთ არა ჰაერს, ნათებაში რომ მონაწილეობს, არამედ მზეს, რომელსაც აქვს ნათელი და ასხივებს მას; ასევე, სათნოებებით შემკული ადამიანის ხილვისას ჩვენ განვადიდებთ მზეს სიმართლისას, რადგანაც ასეთ კაცს, როგორც კი შესამჩნევი გახდება, ადამიანები სიმართლის მზის – ქრისტეს განდიდები...

link