
ხედავ, როცა ტკივილის მერე მომჯობინდები, შენში იესოს სიყვარული როგორ აინთება ხოლმე? დიახ, ეს შენი შრომის, შენი მოთმინების საზღაურია. ეს სნეულება რომ არ გქონოდა, არც ასეთი სიყვარული და ნუგეში მოგეცემოდა.
ხედავ, როცა ტკივილის მერე მომჯობინდები, შენში იესოს სიყვარული როგორ აინთება ხოლმე? დიახ, ეს შენი შრომის, შენი მოთმინების საზღაურია. ეს სნეულება რომ არ გქონოდა, არც ასეთი სიყვარული და ნუგეში მოგეცემოდა.
თუ შრომასა და ტკივილს არ ვიტვირთავთ, ღმერთი ნუგეშსა და მადლს არ გვიბოძებს.
რაც უფრო იტანჯება კაცი სხვადასხვა ფიზიკური თუ სულიერი გასაჭირით, თანაც ამას შეგნებულად ითმენს და ღმერთს მადლობს, უფალი უთუოდ ვალდებული ხდება ღვთიური ნუგეში მოუვლინოს და სული გაუხალისოს. მაგრამ თუ შრომასა და ტკივილს არ ვიტვირთავთ, ... იხილეთ სრულად
შვილო, გნატრი და მშურს შენი, რადგან იტანჯები და საუკუნო განსვენებას მიიღებ! შენი გვირგვინი მშვენდება, იკაზმება საუკუნო დიდებისთვის! ბოლომდე დაუთმე უფალს. მტკიცედ გეჭიროს შენი ჯვარი, არ გაუშვა ხელი და მუდამ ქრისტესთან იდიდები საუკუ... იხილეთ სრულად
როცა ხორციელი ან სულიერი ტკივილი შეგვაჭირვებს, მაშინ ვიფიქროთ, რომ უფალს ვუყვარვართ და მის რჩეულთა შორის გვაქვს წილი.
„საწუთო ესე მცირე ჭირი ჩუენი გარდამეტებულსა და გარდარეულსა დიდსა დიდებასა საუკუნესა შეიქმს ჩუენთვის“ (2 კორ. 4, 17). ვფიქრობ, რომ „ვერ ღირს არიან ვნებანი იგი ამის ჟამისანი მერმისა მის თანა დიდებისა, რომელ გამოჩინებად არს ჩუენდა მო... იხილეთ სრულად
როგორც გუთნით ღრმად მოხნული მიწა ნოყიერდება, ასევე სულიც ღრმა ტკივილის, სნეულების ხშირი სტუმრობისას სათნოებებით ნაყოფიერდება! რაც უფრო მეტ ტკივილსა და მწუხარებას იტანს კაცი, მით უფრო მშვენდება მისი გვირგვინი. და თუ მას ძლიერი და მ... იხილეთ სრულად
იმ სნეულის მსგავსად, რომელმაც ექიმის მიზანი იცის და მკურნალობის სიმწარეს მადლიერებით ემორჩილება, ჩვენც გვმართებს მადლიერებითა და გონიერებით დავითმინოთ ყველაფერი, რაც უნებლიეთ გვეწვევა, რასაც ღვთის კეთილისმყოფელი ხელი საცხონებლად გ... იხილეთ სრულად
ცოდვილი, რომელსაც სინანული არ აქვს, ტკივილს სინანულამდე მიჰყავს, ხოლო მართალს სულიერ ძალებს უხალისებს და მტკიცე ზღუდედ ექცევა, რომ არ შესცოდოს. უფროსების მოთმინება ახალგაზრდებისთვის მაგალითია.
ერთი წმინდა მამა მუდმივად შეუძლოდ იყო. ისე მოხდა, რომ ერთხანს აღარ უავადმყოფია და ჩიოდა: „ოჰ, ღმერთო ჩემო, რატომ დამივიწყე და არ მიმიჩნიე შენი მოხილვის ღირსად!“ ნეტარს ავადმყოფობა სურდა, რადგან გამოცდილებით იცოდა, თუ რა სარგებელს ... იხილეთ სრულად