709. მიიღებდა თუ არა შენდობას იუდა, თავისი ცოდვის შენანება რომ გადაეწყვიტა?
იხილეთ სრულად
მრავალი წმინდანის სიტყვისამებრ, იუდა მიიღებდა შენდობას, შენანება რომ გადაეწყვიტა, მსგავსად პეტრე მოციქულისა, რომელმაც სამჯერ უარყო ქრისტე, მაგრამ სინანულის შედეგად არა მარტო ცოდვათა შენდობა მიიღო, არამედ მოციქულებრივი ღირსებაც დაიბრუნა... სახარება იმავეთი მთავრდება, რითაც იწყება: „შეინანეთ“.
661. რომელია უფრო აღმატებული – ადამიანი, რომელმაც სცოდა და ინანიებს, თუ ის, რომელსაც ცოდვა არ ჩაუდენია და არც სინანული გააჩნია?
იხილეთ სრულად
ადამიანი, ცოდვის ჩამდენი და მონანული, უმეტესად აღმატებულად მიმაჩნია მასზე, ვისაც ცოდვა არ ჩაუდენია და არც სინანული გააჩნია. პირველს, თვლის რა თავს ცოდვილად, აქვს კეთილი გულისთქმა, ხოლო მეორე – ცრუდ და სულის წარმწყმედელად ფიქრობს, საკუთარ თავს მართალ ადამიანად რომ მიიჩნევს.
მავანი ვინმე სულ სცოდავდა და შემდეგ სულ ნანობდა და მთელი ცხოვრება ამგვარად განვლო. ბოლოს სინანულში აღესრულა. დემონი მოვიდა მისი სულის წასაყვანად და თქვა: იგი ჩემია. არა, ჩემია, – მიუგო ღმერთმა. იგი მე მეკუთვნის, – არ ცხრებოდა ბოროტი სული, – მართალია გარდაცვლილი ჟამითი–ჟამად შეინანებდა თავის შეცოდებებს, მაგრამ ამის შემდეგ ისევ იმგვარადვე უსჯულოებდა; – იგი მე მეკუთვნის! თუკი შენ, რომელიც ბოროტი ხარ, – მიუგო ღმერთმა, – იცოდი კვლავ შეწყნარება მისი, რ...
578. რატომ უწოდებენ წმ. მამები მონანიებას მეორე ნათლისღებას?
იხილეთ სრულად
ნათლისღების საიდუმლოს აღსრულებისას კაცი სულიერად იბადება, განიწმინდება და ღმერთს უერთდება. მას რომ იმ სიწმინდისა და მადლის დაცვა შეეძლოს, რომელიც ნათლისღებისას მიიღო, მონანიება და აღსარება აღარ დასჭირდებოდა; მაგრამ, რამდენადაც ეს ამქვეყნად მცხოვრებისათვის შეუძლებელია, ჩვენი უბიწოებისა და ზეციურ მამასთან შესარიგებლად მხოლოდ ერთი საშუალება – მონანიება და აღსარება დაგვრჩენია. ამიტომაც უწოდებენ წმ. მამები მონანიებას მეორე ნათლისღებას
მომაკვდინებელია ცოდვა, როცა ის სამუდამოდ კლავს ადამიანის სულს. თუ ასეთი ცოდვა კაცმა სათანადოდ არ მოინანია და ცოდვილი გარდაიცვალა, მაშინ დემონი მიიტაცებს მის სულს და ჩაიყვანს ქვესკნელად, ბნელსა და სულისშემხუთველ უფსკრულში. ჯოჯოხეთში, სამუდამო ტანჯვისათვის.