ავხორცობა, ანუ ტკბობის სიყვარული, ეს არსებითად ისევე, როგორც თავისმოყვარეობა, საკუთარი თავის მიმართ არასწორი სიყვარულია, როცა ადამიანი თავის თავს საკუთარ სხეულთან აიგივებს. ლოცვა, როგორც გონების გამჭვირვალობას, სიფხიზლეს მოითხოვს... იხილეთ სრულად
შეუძლებელია უხაროდეთ იმ ადამიანებს, რომელნიც არ ლოცულობენ. “მათი სიცილი ტირილზე საშინელია; მათი სიცილი ან უგუნურებაა, ანდა უზრუნველობა”.
რამდენადაც ამ სოფელში გვიწევს ცხოვრება, იაკობ მოციქულის თქმით, “ფრიად ვსცთებით” (იაკობ, 3, 2) და ყოველთვის არ ძალგვიძს სულში სიხარულის შენარჩუნება, მაგრამ გულმოწყალე უფალმა სულიერი სიხარულის შესანარჩუნებლად ახალი საშუალება გვიბოძა... იხილეთ სრულად
ნუ მოიწყენთ, არამედ იჩქარეთ უფალს მიმართოთ ლოცვით, და უფალიც დაგიბრუნებთ დაკარგულ სიხარულს. ლოცვით ყველაფერი, ყველაფერი შეიძლება გამოსთხოვო ღმერთს, ოღონდ სათხოვარი იყოს კეთილი და, ამავე დროს, შევევედროთ როგორც ჯერ-არს.
მაშასადამე, სიხარული ნაყოფია სულიწმიდისა. ადამიანი სხვაგვარად ვერ მოიწვევს სულიწმიდის მადლს, თუ არა მხოლოდ თბილი, გულწრფელი და მდაბალი ლოცვით. როდესაც ვლოცულობთ, ნუგეშინისმცემელი სულიწმიდა ჩვენთანა არს თვისითა მადლითა.
ჭეშმარიტად მას უყვარხარ, ვინც ფარულად ლოცულობს და შესთხოვს ღმერთს შენთვის
სულს არ ექნება მშვიდობა, თუ არ ილოცა მტრებისათვის. სულს, რომელიც ღვთის მადლით ლოცულობს, ყველა ქმნილება უყვარს და ეცოდება, განსაკუთრებით კი ადამიანი, რომლისთვისაც ეწამა უფალი ჯვარზე. უფალმა მასწავლა მე მტრებისადმი სიყვარული. ღმერთი... იხილეთ სრულად
ღრუბელი მზეს ეფარება; ხოლო მრავალმეტყველება აბნელებს სულს, რომელმაც ლოცვითი ჭვრეტით განათლება დაიწყო.
სუფთა სინდისი ლოცვით მოიპოვება, ხოლო სუფთა ლოცვა - სინდისით, რამეთუ მათი ბუნებიდან გამომდინარე ისინი ერთმანეთს საჭიროებენ.
ვისაც გულში სიავე აქვს და ენით კი მლიქვნელობს, მისი ლოცვა და ღვაწლი ამაოა
