
მაცხოვნებელ რწმენას მოკლებული კაცი წუთისოფლის პატივსა და დიდებას ესწრაფვის, ჭეშმარიტი ქრისტიანი კი - ქველის საქმეებით სიმდიდრეს.
მაცხოვნებელ რწმენას მოკლებული კაცი წუთისოფლის პატივსა და დიდებას ესწრაფვის, ჭეშმარიტი ქრისტიანი კი - ქველის საქმეებით სიმდიდრეს.
ვინც ყველაფერში ეთანხმება საღმრთო წერილს, იგი ქრისტიანია, ხოლო ვინც არ ეთანხმება საღმრთო წერილს, ის შორს დამდგარა ჭეშმარიტებისაგან.
ქრისტიანი სულის ცხონებას თავის უმთავრეს, თვით ერთადერთ მიზნადაც უნდა მიიჩნევდეს, ყველა დანარჩენს კი - ამ მიზნის მისაღწევ საშუალებად.
ხორცისათვის სამწუხარო, მძიმეა ჭეშმარიტი ქრისტიანის ცხოვრება, მაგრამ სამაგიეროდ, იგი ღებულობს უხვ ჯილდოს და ღირსეულ მიგებას მართალი მსაჯულისაგან.
ვისაც სურს, რათა იყოს ნამდვილი და ჭეშმარიტი ქრისტიანე და აცხოვნოს სული თვისი, მას უნდა ქონდეს ორი ესე: მართლმადიდებელი სარწმუნოება და კეთილი ყოფაქცევა.
თუ ჭეშმარიტი ქრისტიანი ხარ, არა გაქვს უფლება, მიატოვო გაჭირვებაში მყოფი არა თუ ახლობელი, არამედ ნებისმიერი ადამიანი; ყოველი მათგანი ხომ ხატებაა ღვთისა.
ჭეშმარიტი და ნამდვილი ქრისტიანე ის არის, რომლისა სული და გული არის დამუშავებული, განათლებული სიმართლითა, წყალობითა და უმეტესად ღვთის და კაცის სიყვარულითა.
მწწყალვის უბრალო ერი, ვითარცა ცხოვარნი კვლად უღონო არიან და არასადა აქუნ ნუგეშინისცემა. მე დავსდებ სულსა ჩემსა ერისათვის ჩემისა და არა დავიშლი ურდოს წასვლას.
ქრისტიანი ქრისტეს მსგავსია იმდენად, რამდენადაც კაცობრივი ბუნებისთვის შესაძლებელია, რადგან მას საქმით, სიტყვით და გონებით სწორად და წმინდად სწამს წმიდა სამება.
ვისაც ცოლი ღმერთზე მეტად უყვარს, - კერპთაყვანისმცემელია; თუ მხოლოდ ვნებისთვის უყვარს იგი, - მეძავია; ხოლო, ვისაც უყვარს იგი, როგორც ქრისტეს - ეკლესია, იგია ჭეშმარიტი ქრისტიანი.