მოკრძალებულიც შეიძლება გონივრულად განრისხდეს, მაგრამ ისე, რომ საკუთარ თავში მოკრძალებულობის სრულყოფილება არ დააზიანოს. შეუძვრელად დარჩენა ანდა საჭიროების შემთხვევაში აღშფოთების არგამოხატვა უსულო ბუნების ნიშანია და - არა მოკრძალებისა.
იმათ, ვინც მარხულობს, ლოცულობს საკუთარ ცოდვებზე, მგლოვარებს, მაგრამ არ ეხმარება იღარიბით შეჭირვებულთ, სხვა სათნოებათაგან სარგებელი არ ექნებათ - "უადვილეს არს აქლემი განსლვად ხურელსა ნემსისა, ვიდრე მდიდარი შესლვად სასუფეველსა ცათასა" (მათე 19,24)
იმათ, ვინც მარხულობს, ლოცულობს საკუთარ ცოდვებზე, მგლოვიარებს, მაგრამ არ ეხმარება სიღარიბით შეჭირვებულთ, სხვა სათნოებათაგან სარგებელი არ ექნებათ – "უადვილეს არს აქლემი განსვლად ხურელსა ნემსისა, ვიდრე მდიდარი შესვლად სასუფეველსა ცათასა" (მათე 19,24).
მომავლისადმი იმედით შეიმსუბუქე აწმყო. როგორც თვალით სნეულნი მზერას მოარიდებენ მეტისმეტად ბრწყინვალე საგნებს და ყვავილებსა და მცენარეებს შეჰყურებენ. ასევე სულმა მუდმივად არ უნდა უცქიროს სამწუხაროს და იფიქროს მასზე, არამედ მზერა მომავალ სიკეთეებს უნდა მიაპყროს.
შური მტრობის ყველაზე გაურკვეველი ფორმაა. სხვა არაკეთილმოსურნეთ ცოტა მოკრძალებულს ხდის ქველმოქმედება, შურიანი კი უფრო ღიზიანდება მისთვის გაკეთებული სიკეთით. იგი უფრო მეტად შეურაცხყოფილია სათნოების ძალით და მადლიერებას არ გრძნობს მისთვის გაკეთებული სიკეთისათვის.
რამდენად ემსგავსებიან ბუს თვალებს ამაო სიბრძნეში მოვარჯიშენი! ბუსაც სიბნელეში მახვილი მხედველობა აქვს, მაგრამ მზის ამოსვლისთანავე ებინდება; და მათაც საკმაოდ დახელოვნებული აქვთ უსარგებლო საგნების გონებითი ჭვრეტა, მაგრამ დაბინდული აქვთ ჭეშმარიტი ნათლის შესაცნობად.