მოწყინება უცხოთშემწყნარებლობის სურვილს აღძრავს. ჩააგონებს, რომ ხელსაქმისაგან მოწყალება გაიღოს. სურვილს უნერგავს, რომ ავადმყოფი მოინახულოს, ახსენებს მას, რომელმაც თქვა: უძლურ ვიყავ და მოხვედით ჩემდა (მთ.25.36). სულმოკლეთა და უძლურე... იხილეთ სრულად
ძმათა თანაცხოვრება მოწყინებისთვის მეტად საძულველია, ხოლო დაყუდებაში მყოფს იგი არასოდეს შორდება, სიკვდილამდე თავს არ ანებებს და აღსასრულამდე ყოველდღიურად ებრძვის. როცა განდეგილის სენაკს დაინახავს, მოწყინება ხარობს, მიუახლოვდება და ... იხილეთ სრულად
მორჩილმა ადამიანმა არ იცის მოწყინება, რადგან გრძნობითი საქმიანობით აზრობრივ და სულიერ ღვაწლსაც მოიპოვებს.
მოწყინება ხშირად, მრავლისმეტყველების ერთ-ერთი უპირველესი პირმშოა. ამიტომაც ამ ცოდვას ადფილი სწორედ აქ მივუჩინეთ, როგორც სრულიად შესაფერისი - ვნებათა ბოროტ ჯაჭვში. მოწყინება სულის დასნეულებაა, გონების დაუძლურება, მონაზვნური ღვაწლი... იხილეთ სრულად
დაე, ყოველ საღამოს მარადიული ცეცხლის გახსენებით წვებოდე და მასთან ერთადვე დგებოდე დილით და ფსანმუნთგალობისას მოწყინების ვნება ვეღარასოდეს დაგჯაბნის.
მოწყინებას წმინდა მამები ზოგჯერ უქმობას, სიზარმაცესა და დახსნილებასაც უწოდებენ. ეს სნეულება იკურნება ლოცვით, უქმი მეტყველებისაგან თავშეკავებით, ჩვენი ძალების შესაბამისი ხელსაქმით, წმინდა წერილის კითხვით და მოთმინებით, რამეთუ იშვებ... იხილეთ სრულად
თუკი უდიდესი მოწყინება იმით გამოიხატება, რომ დასვენების დროსაც კი მოუთმენლობას აჩენს, მოთმინების უმაღლესი ზომა ისაა, რომ ჭირის დროსაც კი თავს ნუგეშინისცემულად მიიჩნევ.
თქვენს წერილში მოწყინების სული იგრძნობა. რატომ მოიწყინეთ? თქვენ ხომ ღვთისა ხართ, უფალმა თავისთან მოგიხმოთ. თქვენ ხომ ზეციური მამისკენ მიდიხართ მის სავანეში ზეციურ ნეტარებაში დასამკვიდრებლად! - და ამ დროს მოიწყინეთ? უნდა გალობ... იხილეთ სრულად
