link

link

ვაიმე, საყვარელნო, რაი-მე არს ჯოჯოხეთი? - არამედ ცეცხლი დაუშრეტელი. რაი ბნელი იგი წყუდიადი გარესკნელი საუკუნოი უკუნისამდე? ვაიმე, რომელნიმე ანგელოზნი არიან სატანჯველთა ზედა და უწყალონი, რომელი ყოლადვე არავის ზე დაადგრებიან და არცა ელმის, არამედ მარადის ჰყუედრიდენ უწყალოდ და სტანჯვიდენ მათ მოსწრაფედ. მაშინ მწარითა ხმითა ღაღადებდენ სატანჯველით გამო ღმრთისა მიმართ, და არა ისმინოს მათი. მაშინღა ცნან, ვითარმედ ამაო იქმნა ყოველი ცხორებაი მათი ცუდსა ამა...

link

link

პატერიკში ყვებიან ერთ ბერზე, რომელიც თავს ცოდვილად მიიჩნევდა. ამიტომ ყოველ დილას, როგორც კი გაიღვიძებდა, გონებით ჯოჯოხეთში ცოდვილებთან ჩადიოდა, გულში ფიქრობდა იქაურ ტანჯვა-­წამებაზე, მარადიულ წუხილზე, კბილთაღრჭენაზე და სხვ. და ლოცულობდა ყოველივე ამის თავიდან ასაცილებლად. ბერები ამას მეტ­ნაკლებად სასარგებლო და საიმედო საქმედ მიიჩნევდნენ. ბერი სილუანი ამბობდა: "ამყოფე გონება ჯოჯოხეთში და სასო არ წაიკვეთო".

link

link

link