
მოწყინება ისაა, როცა კაცს მოეწყინება, ანუ მოსძულდება თავისი თავი, ან რომელიმე კეთილი საქმე; ეს ცოდვაც ეშმაკის მანქანებისგან მოდის.
მოწყინება ისაა, როცა კაცს მოეწყინება, ანუ მოსძულდება თავისი თავი, ან რომელიმე კეთილი საქმე; ეს ცოდვაც ეშმაკის მანქანებისგან მოდის.
მაცხოვნებელ რწმენას მოკლებული კაცი წუთისოფლის პატივსა და დიდებას ესწრაფვის, ჭეშმარიტი ქრისტიანი კი - ქველის საქმეებით სიმდიდრეს.
ჰოი შენ, თიხავ და მიწისგან შექმნილო, თავს ნუ აიმაღლებ, რაც არ უნდა ბევრი იღვაწო, რადგან მრავალი უსხეულო და უხორცო გადმოვარდა ზეციდან
ქმნა იმისა, რაც ღმერთს სურს და მაგრამ არა ისე, როგორც მას სურს, ნიშნავს, ცუდად გააკეთო სიკეთე და, შესაბამისად, საერთოდ არ აღასრულო იგი.
სიყვარულს ვერ დაიმკვიდრებ თავგანწირვის გარეშე. ღმერთს ლიტონი სიტყვები არ უყვარს, ღმერთს უყვარს საქმე, კეთილი საქმე არის სიყვარული
არ აკეთო სიკეთე მხოლოდ იმიტომ, რომ ამას, შესაძლოა, რაიმე არასასიამოვნო მოჰყვეს, ნიშნავს იმას, რომ სამუდამოდ ქმნა უარი სიკეთის ქმნაზე.
მორწმუნეს უფალი იმას კი არ მოჰკითხავს, მორწმუნე რომ იყავი როგორ დადიოდი ტაძარშიო, არამედ საქმეს მოჰკითხავს - რომ დადიოდი, რა გაგიკეთებია?!
ის, ვინც სასუფევლისკენ მიმავალ გზას ადგას, ამ პრინციპით ცხოვრობს: "ყოველ დღესა შენს თავს ჰკითხო, აბა, მე დღეს ვის რა ვარგე"? (წმ. ილია მართალი).
თუ ადამიანი სიკეთეს სჩადის, მაგრამ სხვებს უცხადებს ამას და ამაყობს, ის უკვე ღებულობს ამისთვის საზღაურს, ამაოდ შრომობს და ცოდვაში ვარდება.
თითოეულმა შეძლებისდაგვარად სიკეთე აკეთოს და ნათლის საქმეებით გაბრწყინდეს, თუ დიდი მნათობების მსგავსად ვერა - მცირე ვარსკვლავებად მაინც.