უგულო, უსიამო ლოცვა ფარისევლობას, არაგულწრფელობას ავითარებს და ადამიანი, უსარგებლო ხდება ყველა იმ საქმისათვის, რომელსაც ფიქრი ჭირდება, იმჩვარება კაცი, ეშვება, თავის მოვალეობასაც კი ვერ ასრულებს. ამ ნათქვამმა, ყველა ვინც ასე ლოცულო...
იხილეთ სრულად
უგულო, უსიამო ლოცვა ფარისევლობას, არაგულწრფელობას ავითარებს და ადამიანი, უსარგებლო ხდება ყველა იმ საქმისათვის, რომელსაც ფიქრი ჭირდება, იმჩვარება კაცი, ეშვება, თავის მოვალეობასაც კი ვერ ასრულებს. ამ ნათქვამმა, ყველა ვინც ასე ლოცულობს უნდა დააფიქროს, რომ გამოასწორონ საკუთარი ლოცვა. გულით, ხალისით, შემართებით უნდა ილოცოს კაცმა. მხოლოდ დარდმა და გაჭირვებამ კი არ უნდა გაიძულოს ლოცვა, ილოცე ღვთის წინაშე, რადგანაც: "მხიარულებით მისაცემელი უყვარს უფალსა"...
აქ. ამ ამაოებისა, მრუშს, ცოდვიან სოფელში, ჩვენს სულსა და ხორცს განუწყვეტლივ, ხშირად შეუმჩნევლადაც ერჩის "... მღილი და მჭამელი და მპარავი" (მათ. 6,19) ფიქრს ამოფარებული ხელცივი (მპარავი) სულ იმის ცდაშია, გამოგვასალმოს სულის საუნჯეს...
იხილეთ სრულად
აქ. ამ ამაოებისა, მრუშს, ცოდვიან სოფელში, ჩვენს სულსა და ხორცს განუწყვეტლივ, ხშირად შეუმჩნევლადაც ერჩის "... მღილი და მჭამელი და მპარავი" (მათ. 6,19) ფიქრს ამოფარებული ხელცივი (მპარავი) სულ იმის ცდაშია, გამოგვასალმოს სულის საუნჯეს, რაცაა: "... სიმართლე და მშვიდობა და სიხარულია სულითა წმინდითა" (რომ. 14,17). რა ქნას, როგორ იზღვიოს კაცმა თავი განმხრწნელი ცოდვებისაგან, აზრებს ამოფარებული მპარაბებისაგან? რწმენით და სინანულით სავსე ლოცვით. ესაა, რომ ა...
თუკი ღმერთმა არსებობა გიბოძა, ყველაზე დიდი ნიჭი სიკეთისა, თუკი დაცემის მერე, როცა დავშორდით ღმერთს, სიცოცხლიდან სიკვდილში გადავინაცვლეთ და გამჩენმა, ჩვენივე აღდგომისათვის, იმისათვის რომ სიკვდილიდან კვლავ სიცოცხლეში დაგვაბრუნოს, სა...
იხილეთ სრულად
თუკი ღმერთმა არსებობა გიბოძა, ყველაზე დიდი ნიჭი სიკეთისა, თუკი დაცემის მერე, როცა დავშორდით ღმერთს, სიცოცხლიდან სიკვდილში გადავინაცვლეთ და გამჩენმა, ჩვენივე აღდგომისათვის, იმისათვის რომ სიკვდილიდან კვლავ სიცოცხლეში დაგვაბრუნოს, საკუთარი ძეც კი მოგვმადლა, რა უმნიშვნელო უნდა იყოს ის, რასაც ამ ყველაფერთან შედარებით ვითხოვთ ლოცვისას, როგორ იქნება არ მოგვცეს ღმერთმა ჩვენთვის არსებითად მნიშვნელოვანი, ან როგორ გვეპატიოს, თუ ეჭვი მაინც გვიჩნდება, რომ მოგ...
982. როგორია სულიერი მდგომარეობა ისეთი ადამიანისა, რომელიც სხვებს განიკითხავს, დრტვინავს, უყვარს საკუთარი ნების აღსრულება, მაგრამ ამავე დროს ბევრს ლოცულობს?
იხილეთ სრულად
თუკი შენ განიკითხავ ადამიანებს, დრტვინავ, გიყვარს საკუთარი ნების აღსრულება, თუმცა კი ბევრს ლოცულობ, შენი სული დაგლახაკდება და იტყვი: „დამივიწყა მე უფალმა“. მაგრამ უფალმა კი არ დაგივიწყა, არამედ თავად დაივიწყე, თავმდაბლობა რომ გჭირდება და სწორედ ამის გამო არ იმკვიდრებს შენს სულში ღვთის მადლი. მდაბალი ადამიანის სულში კი იოლად დაივანებს იგი და სიმშვიდეს მიანიჭებს მას.
954. რატომ ვერ შევიგრძნობთ ლოცვის სიტყვების სიღრმეს?
იხილეთ სრულად
ლოცვის სიტყვების სიღრმეს იმიტომ ვერ შევიგრძნობთ, რომ სიამაყის ვნებით ვართ ძლეულნი და საკუთარ ცოდვებს ვერ ვხედავთ. ლოცვა ადამიანს ასწავლის, ქედმაღალია თუ თავმდაბალი, რაც უფრო გრძნობით და მხურვალედ ლოცულობს კაცი, მით უფრო მორჩილია იგი და რაც უფრო უგრძნობია და ცივი მისი სიტყვები, მით უფრო ამაყია მისი ბუნება.
925. რამდენად მისაღებია, რაც შეიძლება ზედაპირულად და სწრაფად რომ წარმოვთქვამდეთ ლოცვის სიტყვებს?
იხილეთ სრულად
ლოცვის დროს ხშირად დაუდევრობასა და სიზარმაცეს ვავლენთ. გვსურს ვილოცოთ. ვიწყებთ კიდეც, მაგრამ ვცდილობთ, რაც შეიძლება ზედაპირულად და სწრაფად წარმოვთქვათ სიტყვები, გულის სიღრმეში არც კი ვიხედებით. ამგვარი ლოცვა ქარს ჰგავს: ხმაურობს, გაიქროლებს და ყველაფერს იქვე ამთავრებს.