სიწმინდე, უბიწოება, უმანკოება - ციტატები, გამონათქვამები
უფალი განსწავლის „უმჯობესისათვის, რაითა მოიღონ სიწმიდისაგან მისისა“ (ებრ. 12, 10). მრავალი ჭირით მზადდება ჩვენთვის საუკუნო დიდება!
მარხვა და მსხვერპლის შეწირვა არის გზა მიმყვანებელი სათნოებისადმი და არა თვით სათნოება; ვინც იმარხავს, მსხვერპლს შესწირავს, წირვა-ლოცვას ისმენს, გარნა შინაგანი სიწმიდე არ მოემატება, სულით და გულით უმჯობესი არ შეიქმნა, ის ემსგავსება... იხილეთ სრულად
თუ ლოცვას, მარხვას და სიწმიდეს შევაერთებთ, მაგრამ სიმდაბლეს დავაკლებთ, ყოველივე მალე განქარდება. თვით ზეციერნი ანგელოზნი, ოდეს სიმდაბლე დაჰკარგეს, დაეცნენ და ჯოჯოხეთში შთაცვივდნენ.
ხორცნიცა ჩვენი უნდა დავიცვათ და მოვამზადოთ, ძმანო ჩემნო, მომავალისა ცხოვრებისთვის, მარხვით, მოთმინებით, სიწმინდით. იგიც იქმნება მოზიარე მომავალისა ნეტარებისა, ანუ ტანჯვისა.
როგორც წმ. გრიგოლ ნოსელი წერს "კაცი შორის ორთა საქმეთასა არს: ცოდვისა და სათნოებისა". იგი ან კერპთმსახურია ან ღვთისმსახური, ან სიძვისმოქმედია ან სიწმინდის მატარებელი, სიმართლეს ესწრაფვის ან უსამართლობას, არის ამპარტავანი ან თავმდა... იხილეთ სრულად
11. ღვთისათვის სათნოა სიყვარული, უბიწოება, ცოდნა და ლოცვა. სხეულისათვის კი სათნოა ნაყროვანება, თავშეუკავებლობა და ყოველივე ამის მსგავსი. ამიტომ "რომელნი იგი ხორცთა შინა არიან ღმრთისა სათნო ყოფად ვერ ძალ-უძს" (რომ 8.8). ხოლო "მათ, ... იხილეთ სრულად
98. ღმერთთან ის არის, ვინც შეიცნო წმინდა სამება, მისი ქმნილებანი და ზრახვანი და ვინც სულის ვნების წარმომშობ ნაწილს უბიწოდ იმარხავს.
97. წმინდა გონება უმწიკვლოდ უცქერის საგნებს, მოზომილად წარმოთქმული სიტყვა ნანახს ისე გადმოცემს, თითქოს სხვისი თვალით უცქერდეს, ხოლო მახვილი ყურთასმენა კარგად გაიგონებს ნათქვამს. სამივე ამ თვისების არმქონე კი მთქმელს გაკიცხავს.